ตอนสมัยวัยรุ่น ผมค่อนข้างเกเร คือผมไม่มีใครเลี้ยงดู ไม่ได้อยู่กับครอบครัว ผมเลยไม่มีใครคอยสอน และไม่ต้องกลัวคนข้างหลังเดือดร้อน
ช่วงม.ต้น-ปวช ผมมีเรื่องบ่อย จนเรียนไม่จบปวช. ผมเลยตั้งใจว่าจะไม่ก่อเรื่องอีก และเรียนให้จบ จนผมเข้าปวช.(ที่ใหม่) แต่ผมก็ยังโดนพวกที่ผมเคยมีเรื่องมากวนประสาทอยู่ ผมก็ไม่เคยตอบโต้นะ เงียบและยอมมาตลอด จนผมเวลาผ่านไปผมจบปวส. และไปเรียนป.ตรีจังหวัดข้างๆ กลับบ้านมาก็ยังเจอเหมือนเดิม ขับรถมาข้างๆ กวนประสาทบ้าง ถ่มน้ำลายใส่บ้าง ในใจผมนะ อยากจะแลกกำปั้นให้จบๆไปเลย คือกี่ปีกี่ชาติมันก็ยังเหมือนเดิม 
และ ณ ปัจจุบัน ผมมาทำงานกับแฟนที่ กทม. และบ้านหลังที่ผมอยู่สมัยเรียน แม่ผมก็ไปอยู่แทนเพราะเกษียณ ด้วยความที่แม่ผมแก่ และไม่มีญาติคอยดูแล ผมเลยจะย้ายไปอยู่กับแม่ และแฟนก็ไปด้วย
ตัวผมที่ไม่เคยกลัวว่าคนข้างหลังจะเป็นยังไง ตอนนี้ผมก็ยังคิดอยู่ ว่าถ้ากลับไปเจอแบบเดิมจะทำยังไงดี ตัวผมไม่เคยเชื่อในกฎหมายนะ มีกล้องก็ไม่ใช่ว่าจะทำอะไรได้นะ ต้องให้เป็นข่าวก่อน
ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แลกกำปั้น แลกเหล็กให้รู้เรื่องไปเลย จะโรกพัก จะศาล จะคุก ผมก็ไม่เคยกลัว หรือจะยอมทิ้งศักดิ์ศรี เป็นขี้แพ้ในสายตาทุกคน เพื่อจะได้ดูแลครอบครัว