ย้อนไปในวัยเด็กเลย เราไม่มีเพื่อน เข้ากับคนไม่ค่อยได้ จำต้องอยู่คนเดียว เลยเป็นเป้าให้ถูกบูลลี่ พอถึงม.ต้น เราก็ยังไร้เพื่อน เเต่ตอนนี้จะเริ่มชินเเล้ว เเต่พอมีงานกลุ่มที่ไรจะเริ่มเครียด ทุกคนจะรู้ว่าคนไม่มีเพื่อนมักจะไม่ได้จับคู่กะคนที่เรียนดีเเน่นอน มีเเต่เกเร เราเริ่มทำร้ายตัวเองตั้งเเต่ตอนนั้น เเต่เราไม่ได้เรียกร้องความสนใจอะไรนะ เราใส่เสื้อเเขนยาวตลอด พอม.ปลายนี้หนักเลย เพราะไร้ตัวตนสุดๆ บางทีนินทาก็นินทาต่อหน้าบ้างเพราะนินทาไปยังไงก็ไม่เจ็บ พอเรียนจบเรามีโอกาสไปหาหมอจิตเวช เเกบอกว่า อาการเราไม่น่าใช่ซึมเศร้า เเค่ถูกบูลลี่ ละจะมาฆ่าตัวตายเลยหรอ บางทีกรีดเเขนอาจจะเรียกร้องความสนใจก็ได้ หัดฝึกสมาธิ เเกก็พูดยาวไป หรือว่าเราเรียกร้องความสนใจจริงๆ เราไม่รู้เลยค่ะ 1600บาท ค่าไปหาหมอของเรา