สวัสดีครับ ขออนุญาตแนะนำตัวเองก่อนนะครับ ตอนเป็นนศพ.อยู่ที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง (เอกชนที่เก่าแก่ที่สุด) ตอนนี้เรียนอยู่ปี 1 เทอม 2 สอบเข้ามาในรอบกสพท. ครับ (หลุดจากม.รัฐไม่กี่คะแนนครับ) ซึ่งตอนสอบติดก็ดีใจครับ ไม่ได้คิดที่จะซิ่วเลยครับ +พ่อแม่ไม่มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย และสนับสนุนให้เรียนครับ
        ผมก็เรียนตามปกติมาจนตอนนี้เข้าปี 1 เทอม 2 สังคมดี อาจารย์ดี ผมก็รับผิดชอบการเรียนได้ดี ไม่มีปัญหาครับ แต่อยู่ๆ ก็เกิดรู้สึกอยากซิ่วเข้าแพทย์มหาวิทยาลัยรัฐครับ ซึ่งเกิดจาก
1. ความคาใจว่าหากเตรียมตัวให้พร้อมมากกว่านี้ ศักยภาพที่มีจะไปได้ถึงไหนครับ และกลัวว่าถ้าไม่ซิ่วจะคาใจแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
2. กลัวไม่เป็นที่ยอมรับและกลัวโดยดูถูกว่าจบจากเอกชนครับ (ถึงจะสอบเข้าระบบกสพท.ปกติ แต่กลัวว่าจะโดนดูถูกเพราะคนภายนอกมองว่าเป็นเอกชนครับ ซึ่งอันนี้ผมไม่แน่ใจว่ายังมีการดูถูกไหมนะครับ)
        ซึ่งการสอบเข้าของน้องๆ ในปีนี้ก็พึ่งผ่านไป ดังนั้นหากผมตัดสินใจซิ่วก็จะต้องไปปีหน้า ซึ่งผมไม่คิดลาออกครับ หากซิ่วคือซิ่วไปเรียนไป ดังนั้นขณะที่ผมเตรียมตัวอ่านสอบเข้าก็จะกำลังเรียนอยู่ปี 2 ครับ (ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นปีที่หนักมาก) ตอนนี้เลยมีคำถามว่า
1. หากผมเรียนม.เดิมต่อ  โอกาสในการเรียนเฉพาะทางจะน้อยไหมครับ (ชั้นคลินิกผมเรียนที่โรงพยาบาลใหญ่ที่สุดของกระทรวงฯครับ แต่ไม่มั่นใจว่าจะถือว่าเป็นลูกม้อหรือไม่)
2. ผมควรซิ่วไปเรียนไปไหมครับ คิดว่าจะหนักเกินไปไหมครับสำหรับการเรียนปี 2
หรือว่าผมควรจะตั้งใจเรียนในม.เดิมให้ดี แล้วก้าวต่อไปดีครับผม
3. ตอนนี้สำหรับทุกคนสถาบันร่วมแพทย์เอกชน ที่มีแพทย์จบออกมาแล้วเกือบ 30 รุ่น (ขออนุญาตไม่เอยชื่อนะครับแต่คิดว่าน่าจะพอเดาได้ครับ) เป็นที่ยอมรับไหมครับ

ปล. ที่ผมตัดสินใจซิ่วช้า เพราะตอนแรกไม่คิดซิ่วแม้แต่น้อยเลยครับ แต่พอเห็นน้องๆ สอบกันก็เลยเกิดความรู้สึกติดค้างในใจเกี่ยวกับมหาลัยในฝันครับ
ปล.2 ที่ลังเลมากๆเพราะตัดสินใจช้าไปปีนึงครับ ถ้าคิดซิ่วตั้งแต่เข้าปี 1 จะไม่ลังเลครับเพราะการเรียนไม่หนักมาก คิดว่ามีเวลาเตรียมตัว พอมาชนกับปี 2 ที่การเรียนขึ้นชื่อว่าหนักสุดใน pre-clinic เลยยังสับสนว่าจะยังไงดีครับ

ขอบพระคุณทุกๆ คอมเมนต์นะครับ ผมอ่านทุกคอมเมนต์แน่นอนครับ