คือตอนอายุ7-8ขวบ ตอนนั้นเราพึ่งรู้ว่าพ่อของไม่ใช่พ่อแท้ๆค่ะแต่เรารักพ่อมากๆเลยไม่ได้คิดอะไรมากแต่เมื่อเราอายุ11ขวบ เราจำได้ดีว่าตอนนั้นเป็นที่เราเข้าค่ายแล้วแม่บอกกับเราว่า แม่กำลังจะเลิกกับพ่อ แม่บอกให้เราตัดสินใจว่าจะให้เลิกมั้ยตอนเรานั้นเราเด็กมากเราเลยบอกแม่ว่าเอาที่แม่สบายใจเลยแต่พอออกค่ายมาเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยค่ะเพราะเราพึ่งรู้เหตุผลว่าทำไมพ่อแม่เลิกกันคือมีญาติแม่คนนึงซึ่งเป็นลุงเราเขาเข้ามาอยู่บ้านเราสักพักนึงแต่เราก็สงสัยแต่ด้วยความเป็นเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่ญาติฝั่งพ่อเขาบอกว่าแม่เราเป็นชู้กับลุงซึ่งพ่อเราเป็นคนหูเบามากๆทำให้ทั้งคู่ทะเลาะกันตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่ร้องไห้แล้ววันต่อมาเราก็ไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะป่วยก็เลยอยู่บ้านคนเดียวเราหลับแต่พอตื่นมาก็ได้ยินเสียงคนมารื้อของซึ่งเป็นญาติฝั่งพ่อเราจำได้ว่าตอนนั้นกลัวมากๆเลยไปหลบอยู่ในห้องน้ำแต่ก็โดนเจอพวกมันเลยพาเราไปส่งไว้บ้านตาแล้วก็กลายเป็นเรื่องใหญ่เรางงมากด้วยความเด็กหลังจากนั้นพ่อแม่ก็ไปหย่ากันเราก็ย้ายบ้านมาอยู่ห้องเช่าเล็กๆยายกับตาเราโกรธลุงมากเลยตัดญาติแต่หารู้ไม่ว่าห้องเช่าที่เราย้ายมาอยู่ลุงก็อยู่กับเราด้วยเราเคยถามแม่นะว่าทำไมแม่ก็บอกว่าลุงจะอยู่ดูแลแม่เราบอกว่าเมื่อไหร่ลุงจะไปแม่ก็ไม่เคยสนใจซึ่งเรื่องนี้ต้องปิดตายายแล้วคนอื่นๆทำให้การใช้ชีวิตของเรามันยากขึ้นมากๆทั้งต้องหลบๆซ่อนๆเอาเพื่อนมาบ้านก็ไม่ได้เราอึดอัดทรมานมากจนเกือบฆ่าตัวตายตั้งหลายครั้งจากเด็กที่สดใสตอนนี้กลายเป็นเด็กเสพติดความเศร้าอมทุกข์ตลอดเวลาซึ่งเรายังคงเสียใจมากมีหลายเหตุการณ์ที่ลุงกับแม่ทำแล้งเราก็รู้แต่ทำอะไรไม่ได้ เช่น ห้องเช่ามาจะมีห้องนอนแค่ห้องเดียวปกติเราจะนอนในห้องกับแม่และลุงจะนอนข้างนอก แต่เราเคยสะดุ้งกลางดึกและแอบมองแม่ทำให้รู้ว่าแม่เอาลุงเข้ามานอนให้ห้อง เราช็อกมากก้เลยลุกไปเปิดไฟแล้วอาละวาดแม่ก็ตกใจเราก็ถามว่าทำไมเอาลุงมานอนแม่ก็พูดอะไรไม่รู้อันนี้จำไม่ได้จริงๆแต่หลังจากวันนั้นแม่ก็ให้ลุงไปนอนข้างนอกและแม่เองก็ไปนอนข้างนอกด้วยเราก็ถามแม่ว่าทำไมออกไปนอนข้างนอกแม่บอกจะได้เห็นแสงพระอาทิตย์ขึ้นจะได้รู้ว่าเช้าหรือยังเราก็ทำเหมือนเข้าใจทั้งๆที่เราเองก็รู้ว่าความจริงคือแม่อยากนอนกับลุงนั้นแหละแม่เปลี่ยนไปพวกเราจนกว่าเดิมและแม่เอาแต่เข้าข้างลุงไม่ฟังเหตุผลของเราและพี่สาวจริงๆเรื่องราวนี้มีอีกเยอะมากแต่พิมพ์ไม่ไหวจริงๆเรื่องนี้ทำเอาเราเกือบตายมาหลายครั้งเรากลายเป็นเด็กเก็บกดแล้วก็เศร้าจนบางทีก็เหมือนสติหลุด และ แม่บอกเราว่าห้ามบอกคนอื่นนะคะเรื่องนี้เราเลยอึดอัดมาก ปล.ตอนนี้ผ่านมา3ปีแล้วค่ะแต่ยังทำใจไม่ได้