เราเป็นเด็กมหาลัยปี1ค่ะ เป็นเด็กตจว.ที่พ่อแม่ทำงานอยู่กรุงเทพ ฐานะกลางๆค่ะ ไม่ได้รวยไม่ได้จน เราอาศัยอยู่กับครอบครัวเป็นอพาร์ตเมนต์ เมื่อก่อนเราไม่เคยอายฐานะที่บ้านหรือที่อยู่อาศัยเลยค่ะ จนมีครั้งนึง(ไม่ใช่ครั้งเดียว)มีคนคุยคุยกันได้สักพักเขาก็นัดเจอตอนกลับบ้านเขาขอไปส่ง เราก็ตอบตกลง พอเราบอกว่าบ้านเราอยู่ตรงนี้ เขาก็เงียบไปพักนึงแล้วก็ขับรถไปส่ง จนมาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์เราก็เดินไปขึ้นห้อง หลังจากนั้นเขาก็หายจากการติดต่อไปเลยค่ะ คนต่อมาเป็นรุ่นน้องที่รร. ก็คุยกันปกติเลิกเรียนน้องบอกว่าเดี๋ยวเดินไปส่งบ้าน บ้านอยู่แถวไหน เราก็บอกที่อยู่บ้าน น้องเขาก็ถามว่าพี่อยู่(ชื่ออพาร์ตเมนต์เรา)หรอ เราก็ตอบว่าใช่ วันต่อมาน้องหลบหน้าเราค่ะ เราเลยมีปมไม่กล้าบอกที่อยู่ใคร ปัจจุบันตอนนี้เรามีแฟนพึ่งคบกันได้สักพักนึง แฟนชอบพูดถึงแฟนเก่าประมาณว่า “บ้านน้องเขารวยมากแก” “ชั้นเคยไปส่งน้องที่บ้าน บ้านน้องโคตรรวย” น้องในที่นี้หมายถึงแฟนเก่าค่ะ เราก็ได้แต่ตอบว่า อ๋อ พูดบ่อยจนเรารู้สึกอึดอัด ส่วนบ้านแฟนเราค่อนข้างมีฐานะค่ะ แล้วก็เปิดกูเกิ้ลโชว์หมู่บ้านที่น้องอยู่ หรูมากเลยค่ะ ราคา 10ล้านอัพ ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ เราน้อยใจมาก ทุกวันนี้เราไม่กล้าบอกที่อยู่เราให้เพื่อนแฟนด้วยซ้ำค่ะ เราปิดเป็นความลับ เรากลัวโดนเหยียด(ที่ไม่ใช่คำพูด แต่เป็นกิริยาท่าทาง) เรารู้สึกน้อยใจกับตัวเองจังค่ะ เราอดไม่ได้ที่จะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เรากดดันตัวเอง เรากดตัวเองให้ดูต่ำกว่าคนอื่น เราพยายามแล้วค่ะ พยายามไม่คิดมากแต่มันก็อดไม่ได้อยู่ดี