สวัสดีค่ะ ชื่อ C นะคะ พอดีจะเล่าให้ฟังก่อน เรากับแฟน คบกันมาได้จะ3ปีแล้วปีเล่า เป็นระยะเวลาหนึ่ง ตอนนี้เราอายุ 21 แฟนอายุ 21 เราตัดสินใจมาอยู่บ้านแฟนตอนอายุ 20 เราอยู่บ้านแฟนครบ 1ปี แล้ว ช่วงแรกๆก็ทำทุกอย่างดูแลดีทุกอย่าง แต่ทุกวันนี้กับ เหมือนมีก็ได้ไม่มีก็ได้ เขาไม่โรแมนติก แต่เราจะยอดความรักทุกวัน เพราะเราเคยไปฟังอย่างน้อยบอกรักวันละ1ครั้งก็ยังดี ให้เขารู้ว่าเรารักเขา แต่พอวันไหนทะเลาะกับแฟน แฟนจะออกไปหาเพื่อน หาคนอื่น ตลอด จะปล่อยให้เราอยู่บ้านแฟน ตังเราก็ไม่มี เราคนนึง ตั้งแต่จบ ม.6 ก็ไม่ค่อยมีเพื่อน ชวนไปไหนเพื่อนไม่ว่าง ไม่ไป ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว ครอบครัวเราอยู่ห่างกับครอบครัวแฟน แค่ 6-7โล มันไม่ได้ไกล แต่ทุกครั้งที่เรากลับบ้าน ที่บ้านจะเป็นห่วงตลอด แล้วเราจะบอกเขาตลอดว่า โอเค สบายดี 
ทั้งที่เราไม่โอเค เราแกล้งยิ้มแกล้งหัวเราะตลอด เราไม่อยากให้ที่บ้านต้องเป็นห่วง ภาระเรามี ภาระที่บ้านเราก็มี แต่เราก็ยอมออกมาอยู่กับเขา กับครอบครัวเขา แต่บ้างที่ แม่ผัวชอบด่าเราอ้อมๆให้แฟนเรา ใครจะบอกร้อนตัวก็ได้ ก็มีกูคนเดียวที่อยู่บ้าน ถ้าเขาไม่ด่ากู เขาจะด่าใครได้ รักลูกเหมือนเลี้ยงลูกไข่ในหิน บอกว่าลูกเป็นอย่างไรไม่เชื่อ กู   เรื่องแย่ๆเราก็มี แต่ที่ได้ยินแต่เรื่องแย่ๆ เรื่องดีๆไม่เคยพูด เป็นคนนึ่งเนี้ยละ เวลากว่าบ้านถูบ้าน ต้องแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ ถึงจะทำงานบ้าน  แปลกมั้ย? แต่เรื่องหลักเลย เราควรเอาคืน แฟน หรือ นิ่งให้สุด หมดความอดทนเมื่อไรถึงค่อยไป ?