วันนี้ผมตั้งคำถามเล่น  ๆ กับคนที่ทำงานว่าเชื่อเรื่องการทำบุญไหม เขาก็บอกว่าเชื่อกันหมด   ผมถามต่อแล้ววันนี้ สัปดาห์นี้ เดือนนี้ปีนี้ ทำบุญอะไรบ้างหรือยัง    หลายคนก็นึกไม่ออก นั่นเพราะเราไม่ได้ทำบุญเป็นอาจิณกรรม ทำบ่อย ๆ   ทำมาก  ๆ จนเป็นกิจวัตรนิจสิน หรือเป็นกิจนิสัย     ไม่ต้องน้อยใจทำไมชาตินี้เราเกิดมาวาสนาน้อย หรือด้านอื่น  ๆ เราไม่ได้มีอะไร   นั่นเพราะเราทำบุญมาน้อยหรือไม่เคยได้ทำบุญนั้นไว้นั่นเอง   กรรมเกิดจากการกระทำ บุญก็เกิดจากการกระทำเช่นกัน

      ผมเล่า ปสก ให้อ่าน   พอดีผ่านไปเห็นเลยเริ่มทบทวนสิ่งที่ผ่านมาเห็น 
          1. วันหยุดที่ผ่านมาผมกลับบ้าน  ตจว   ผมผ่านไปเจอป้ายวัดป่าเล็ก  ๆ แห่งนึงใกล้บ้านผมตลอด 46 ปีผมไม่เคยรู้ว่ามีวัดนี้มาก่อนทั้งที่อยู่ใกล้บ้านผมมาก  ไม่เกิน 5 กิโลเมตร      ผมเลยชวนภรรยาเลี้ยวรถเข้าไปดู ทางเข้าเล็ก ๆ  ไม่มีอะไรสังเกตุ     แต่พอเข้าไปเท่านั้นละอลังการงานสร้างมากครับ  ที่จอดรถ เขาถมที่เทปูนรองรับที่จอดรถเป็น 100 คัน วัดต้องข้ามเรือข้ามแม่น้ำไปอีกอยู่ริมแม่น้ำ  อุโบสถสวยงามอลังการมาก  เท่าที่คาดคะเนน่าจะต้องใช้เงินประมาณขั้นต่ำ 30-40  ล้านขึ้นไป       มีป้ายผู้สร้างไว้เสร็จเป็นตระกูลผู้ดีเก่าสืบเชื้อสายมา (ทุกคนต้องรู้ )   อีกตระกูลนึงก็หัวหน้าพรรคการเมืองพรรคนึง 2 ตระกูลนี้ร่วมกันสร้างบูรณะวัดจนออกมาสวยงามอลังการเช่นนี้   

       2.ผมกับภรรยาทำงานคนละสาย     ภรรยาผมทำงาน รพ สายการแพทย์  เห็นคนรวยในพื้นที่ที่อยู่และตระกูลดังจากที่อื่น ๆ  เข้ามาทำบุญจำนวนมาก โดยเฉพาะช่วงโควิด มีทั้งออกสื่อและไม่ออกสื่อ  อย่าง รพ สนาม มีทั้งข้าราชการในพื้นที่ให้ใช้และคนรวยในพื้นที่อนุญาตให้ใช้ที่ดินสร้าง รพ สนามให้ฟรี ๆ  และยังให้กำลังใจ จนท ทั้งการมอบเงินสิ่งของ อุปกรณ์จำเป็นให้เจ้าหน้าที่ได้ทำงานอีก 

            สิ่งที่ผมเห็น  คืออยากจะบอกว่า  เราคนเกิดมายากจน ทำไมจนทำไมวาสนาไม่ดี    มันมีเหตุและผลรองรับเสมอ  
          ลองไปดูคนรวยที่เกิดมามีอำนาจวาสนาได้เขาก็ทำบุญกันจริงจังและทำมากกว่าเราเยอะ ๆ   เพียงแต่คนส่วนมากไม่ได้สังเกตุหรือไม่ได้รับรู้เท่านั้นเอง