ช่วงนี้หลาย ๆ คนที่คุ้นเคยหรือเคยมีความสัมพันธ์ดี ๆ กันในอดีตเริ่มทะยอยแต่งงานกันไปหมด ในวันที่เราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ที่ผ่านมาก็รับรู้เห็นการเติบโตในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนใหม่ตลอด ใจนึงก็รู้สึกใจหาย  แล้วกลับมานั่งคิดว่าถ้าวันนั้นเรากล้าพอ เราสามารถรักษาความสัมพันธ์ไว้ได้ดีพอคนในวันนี้จะมีโอกาสเป็นเราหรือเปล่า

       แต่อีกใจก็รู้สึกยินดีด้วยแปลก ๆ ครับ คิดว่ามันดีแล้วที่คนในวันนี้ไม่ใช่เรา เขาได้แต่งงาน ได้เจอคนที่อยากใช้ชีวิตด้วย ถ้าเขาคบกับเราจริง ๆ ถึงตอนนี้ก็คงยังไม่ได้แต่ง หรืออีกสัก 5 ปี ก็คงไม่ต่างกัน คงนั่งทำงานกันไปเรื่อย ๆ ใช้ชีวิตไปทีละก้าว สองก้าว จนมันกลายเป็นทั้งความรู้สึกที่ยินดีและน้อยใจตัวเอง
ไปพร้อม ๆ กัน 

แล้วคนอื่น ๆ รู้สึกประมาณไหนกันบ้างครับ