สวัสดีค่ะเราอยากมาแชร์เรื่องที่เกิดขึ้นกับเราให้ทุกคนอ่านค่ะเราใช้เวลาคิดนานมากค่ะว่าจะเล่าดีมั้ย เรารู้จักคนนึงตั้งแต่ม.1จนตอนนี้เราม.5 เขาปี1ค่ะ เราเคยคบกันช่วงสั้นๆตอนเราม.1ค่ะ ตอนนั้นเรียกว่าเป็นรักแรกเลยค่ะแต่มันก็จบไม่สวยร้องไห้ทั้งเป็นน้ำประปาเลยค่ะ เราเลิกกับเขาเพราะเขาไปคบกับเพื่อนเขาค่ะ รู้ทีหลังว่าชอบกันมานาน ตอนนั้นเราเอาแต่โทษตัวเองว่ามันเป็นความผิดของตัวเองสุดๆเราทำไรแย่ขนาดนั้นเลยหรอ จนเพื่อนพูดกับเราทีหลังว่าตั้งแต่คบกับเขาเราเปลี่ยนไปสนใจแต่เขา เราก็เอากลับมาคิดว่าเราก็ไม่ผิดไรเลย เราก็บล็อกเลยติดต่อกันมองหน้ากันไม่ติดค่ะ ขณะที่เขาคบกับแฟนใหม่ที่เป็นเพื่อนเขา แฟนใหม่เขามาฟอลเราค่ะตอนแรกเราไม่รู้จักเขาเลยว่าเป็นใครเห็นว่าเป็นรุ่นพี่เลยฟอลกลับ ตอนนั้นเราเห็นสตอรี่เขากับแฟนใหม่ถ่ายด้วยกันดูเข้ากันมากเรารู้สึกแพ้สุดๆ เอาจริงๆทุกวันนี้เราพยายามพัฒนาตัวเองในหลายๆด้านเพื่อให้ทัดเทียมเขาค่ะแต่ตอนนี้เลิกคิดแบบนั้นแล้วเพราะเราก็มีดีของเราต่างกัน พอเขาเลิกกับแฟนใหม่ที่เป็นเพื่อนเขา ไปอวยพรวันเกิดมันเป็นช่วงที่เราเลิกกับแฟนเหมือนกัน ตอนนั้นเราไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆเลย เราทำเป็นลืมทุกอย่างจนทุกวันนี้เราไม่เคยได้ยินคำขอโทษจากปากเขาเลยค่ะ เพื่อนเรารู้จักแฟนเก่าเขาแฟนเก่าที่เป็นเพื่อนเขาฝากขอโทษเรา เขาพูดกับเพื่อนเราว่าวันนั้น เขาบอกกับแฟนเก่าเราว่าว่า ถ้าจะคบกับเราก็ไปเลิกกับน้องเขา เราอ๋อเลยค่ะเพราะแฟนเก่าเราเขาก็คงหาเหตุผลมาเลิกกับเราเหมือนกันแต่เราดันไปน้อยใจใส่เขาพอดี เลยกลายเป็นเราที่โทษตัวเอง แต่เราคุยๆเลิกๆกันมาเป็นปีสองปีค่ะ เราแยกไปมีแฟนเขาติดเรียนติดติว เวลาไม่ตรงกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ค่อยเข้าใจเขาจนโตขึ้นเราเข้าใจว่ามันเหนื่อยมาก แค่เรียนก็เหนื่อยแล้วยังจะมีอีกคนมาเป็นภาระอีก แต่เขาไม่เคยพูดเหตุผลกับเราตรงๆนะคะเหมือนรู้จักกันไปนานๆก็เข้าใจเอง จนมาช่วงที่พีคคือม.5เขาปี1ค่ะ ก่อนหน้านี้เราก็วนลูปเดินคุยๆเลิกๆแต่เราหันมาจริงจังกับเขาสุดๆก็คือเราเลิกกับแฟน เหตุผลนึงคืออยากให้เห็นความจริงใจค่ะ สรุปคือก็ไปไม่รอดคุยได้ไม่นาน เราคุยกับเขาดีมากใส่ใจเหมือนแฟนแต่ก็งงว่ามันผิดที่เราหรอ พูดไรไม่เข้าหูเขามั้ย ก่อนหน้าที่จะกลับมาแบบจริงจังเราคุยกับคนนึงค่ะเป็นรุ่นพี่ปีนึงไม่ได้เชิงคุยเพื่อเป็นแฟนแต่ก็คุยกันทุกวัน เราได้ใช้ชีวิตกับเขาเยอะกว่าแฟนเก่า คือพอเราคุยกันทุกวันเลยรู้ว่าแต่ละวันเจออะไรมาบ้าง พอแฟนเก่าเราทักมาเราก็งงค่ะว่าต้องการไรจากเราอีก เขาก็ทักมาเล่าสารทุกข์สุขดิบแล้วหายไปแบบเดิม อีกรอบเขากลับมารอบนี้เราถามเขาว่าสรุปเป็นไรกันหรอ เขาบอกขอคุยๆไปก่อนแต่ไม่ได้พูดคำว่าคนคุยออกมานะคะ ยังมาบอกให้เราเลิกคุยกับพี่ที่เราคุยอยู่เพราะอยากให้คุยกับเขาคนเดียวตอนแรกเชื่อนะคะ แต่คิดไปคิดมาเขาเชื่อไรได้บ้าง สถานะยังตอบไม่ได้แต่เรียกร้องมาตลอดก็คุยๆกันไปเรื่อยๆสักพักสเต็ปเดิมสักพักก็หายไปอีกแล้ว หลักๆคือที่คุยไม่ได้นานเพราะเขาหายไปค่ะ เขาจะเฟดตัวเองและจะกลับมาตอนที่พอใจซึ่งเขารู้ว่าเรายังอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามเข้าใจไม่พยายามปรับนะคะ เราปรับสุดแล้วเหมือนกัน จนเรารู้สึกว่าตัวเองโคตรเหนื่อย คือมหาลัยมัธยมมันต่างกันเยอะพวกอิสระ เวลา ชีวิต ก็ปรับตามสุดๆเหมือนกัน แต่เขากลับโทษเราบอกว่ามันได้คุยกันน้อยเพราะเรา คือเขาใช้ชีวิตแบบไทม์โซนนกฮูกค่ะ เราใช้ชีวิตตามดวงอาทิตย์ จนวันเกิดปีนี้ของเขาเราอยากเจอเพราะซื้อของมาให้ คืออยากให้เฉยๆ บอกไม่มีเวลาไม่ว่างeveryting เหตุผล108แต่ไปกินเหล้ากับเพื่อน คือเรามารู้วันเกิดเขาว่าเขาสูบบุหรี่เราช็อคค่ะเพราะก่อนหน้านี้รู้ว่าเพื่อนเขาสูบไม่คิดว่าเขาสูบเองเพราะเขาเคยบอกว่าไม่สูบ เราโกรธตรงนี้มีเวลาให้พูดตั้งเยอะทำไมไม่พูดเองให้มารู้พร้อมกับคนอื่นหรอ ล่าสุดเราเลยทักไปจะเคลียร์แต่มันช่วงสอบมหาลัยเลยไม่อยากเซ้าซี้รอให้สอบเสร็จค่อยมาคุย มีหลายเรื่องให้ถามเลยค่ะ เขายังมีหน้ามาลงเพลงรักทั้งที่เรากำลังต้องการคำตอบให้มันจบ อย่ามีความสุขบนความทุกข์คนอื่นนะคะอยากให้สำนึกบ้าง เข้าใจว่าเขารักอิสระค่ะ เขามักใช้คำว่า ติส มาเป็นเหตุผล หายไปเพราะติสงี้ โคตรงงคือรู้นะคะว่าคนติสเป็นไงแต่มันอ้างทุกอย่างไม่ได้ แต่เขาก็รู้นิสัยตัวเองว่าเป็นคนเบื่อง่าย อารมณ์สวิง คือเราก็ไม่ว่าค่ะเพราะเราเลือกอยู่ตรงนี้เอง กับอีกคนก็เป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเขาชอบห่วงอนาคตมหาลัยเราค่ะ like daddy สุดๆ เป็นคนที่ดีมากใส่ใจค่ะเราชอบเขานะคะแต่ไม่อยากลองมัธยมมหาลัยแล้วยิ่งรู้จักมาไม่นาน(คหสต.)เลยไม่อยากลงใจ แต่สองคนนี้เหมือนกันตรงโทษเราก่อนโทษตัวเองค่ะ แต่ก็มีหลายๆอย่างตรงกันค่ะเล่นพวกแนวเพลงหนัง วิธีการใช้เงิน กินข้าวหรือเรื่องคุยแชท เขาไม่ว่าเรานะคะที่ตอบช้าเพระาต่างคนต่างมีเวลาส่วนตัวว่างตอนไหนก็ตอบกับอีกคนคือโทรมารับก็ต้องรีบรับไม่งั้นหงุดหงิดอีก เราไปกินข้าวกับเพื่อนเลยไม่ตอบแต่เห็นว่าพิมพ์ไรมาบอกเราดองแชท เราอธิบายก็ยังบอกว่าดองแชท พอเป็นตัวเองทำนี่ว่าไม่ได้ ยอมรับนะคะแต่โทษเรากลับ คุยไปคุยมาถามตัวเองบ่อยมากว่าเขาเคยโทษตัวเอง100%มั้ย อยากมาลงเฉยๆค่ะคิดว่าสักวันนึงกลับมาอ่านจะชื่นชมในความอดทนของตัวเอง ขอบคุณที่อ่านจนจบ