เรากะแฟนอายุ 20 ย่าง 21 เหมือนกัน เราเพิ่งเรียนจบแต่แฟนเรามีงานทำแล้ว
ตอนเราอยู่หอแฟนก็จะไปรับเรามานอนบ้านเขาในวันหยุดตลอด
เกริ่นก่อนว่าคบกับแฟนคนนี้มาตั้งแต่อายุ 14.แต่พ่อแม่ไม่รู้ เพราะท่านไม่ให้มีแฟน
แต่แฟนคนนี้เขารอเราได้ เราไม่เคยได้อยู่ด้วยกันจนกระทั่งเรามาอยู่หอ
ทุกครั้งที่ไปบ้านเขาพ่อกับแม่เขาก็ดีกับเรามากถามเราตลอดว่าเราจะมาอีกเมื่อไหร่ ๆ 
แต่เรื่องของเรื่องคือตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เรากลับมาอยู่บ้านเราแล้ว
เราก็ขอกับพ่อแม่เราตรงๆนะ .. ขอไปบ้านแฟนได้มั้ย ขอนอนค้างหน่อยได้มั้ยช่วงวันหยุด
แต่คำตอบที่ได้มาคือ ไม่ได้ ทั้งๆที่แฟนเราเคยมาไหว้พ่อกะแม่หลายครั้งแล้วเขาก็ไม่มีท่าทีจะว่าอะไร

แม่ชอบพูดว่ามันไม่ดี มันจะเป็นขี้ปากชาวบ้าน  พ่อบ่นอย่างงั้นอย่างงี้ แต่เราไม่เคยได้ยินจากปากพ่อเองซักครั้ง
เราเข้าใจการที่คนสองคนจะอยู่ด้วยกันสำหรับผู้ใหญ่แล้วการทำให้ถูกต้องตามประเพณีนั้นสำคัญ
แต่ตอนพ่อกับแม่เรามาอยู่ด้วยกันก็ไม่เห็นต้องแต่งงานเลย เขาเป็นคนเล่าเอง 
แล้วทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยให้เรามีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง พ่อแม่ฝ่ายแฟนก็บอกว่าอยากได้เราเป็นสะใภ้
แต่เรายังไม่อยากจะแต่งงานยังไม่อยากจะสร้างครอบครัว อยากสร้างตัวเก็บตังก่อน
แต่ก็อยากจะอยู่กับแฟนบ้างเจอแฟนบ้างตามประสาคนเป็นแฟนกัน 
เพราะเรารู้สึกผูกพันธ์อะ เราเคยอยู่บ้านเค้าแล้วเรามีความสุขเราไม่เหงา
มันมีคนพูดคุย เราได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ทำกับข้าวบ้างช่วยเขาทำงานบ้าง
แต่อยุ่บ้านเราแม่เราจะไม่ให้เราทำเลย เพราะกลัวคนที่บ้านกินไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่เคยชิมฝีมือเราเลย

บางทีก็อึดอัดมากนะการที่เรารักใครซักคนแล้วเราอยากจะเจอเขาอยากจะอยู่กับเขานานๆ
มันต้องอดทนรอต่อไปอีกนานแค่ไหน เรารู้ถ้าวันนึงเราแต่งงานกะแฟนแล้วได้อยู่ด้วยกันแล้ว
เขาอาจจะไม่ใช่แบบนี้ พอมีลูกแล้ว เขาอาจจะไม่ใช่คนเดิม แต่ปัจจุบัน
เรากับเขารักกัน แค่ต้องการจะได้มีเวลาที่เจอกันบ้างทำไมพ่อแม่ถึงไม่เข้าใจ 

เราก็แค่อยากจะถามว่าเมื่อเรายังไม่อยากมีครอบครัว แต่เราอยากอยู่กับคนที่เรารักบ้าง
เจอเขาบ้าง โดยที่เราไม่ต้องมานั่งโกหกพ่อแม่ เราจะทำยังไงดี ให้เขาปล่อยเราบ้าง....