มันอาจจะเป็นเรื่องละเอียดอ่อนหน่อยนะคะเพราะเราร้องไห้ทุกครั้งที่แม่เราพูดกับเราแบบนี้
เริ่มแรกเลยเราพึ่งเรียนจบป.ตรีได้ประมาณเกือบ1ปีแล้วค่ะ แล้วแม่ของเราเองก็อยากให้เราทำงานช่วยเขาใช้หนี้มากๆ ซึ่งแม่เราจะพูดบั่นทอนจิตใจเราตลอดว่าที่เขาเป็นหนี้ทุกวันนี้ก็เพราะเรา เราทำให้เขาเป็นหนี้ ทุกคนใกล้ตัวเราก็จะบอกกับเราตลอดค่ะว่าไม่ต้องเก็บคำพูดของแม่มาคิดมากหลอกเพราะทุกคนรอบๆตัวรู้หมดค่ะว่าหนี้ที่แม่เรามีมันน้อยมากๆที่มาจากเรา ตั้งแต่เรียนมหาลัยแม่ให้ค่ากินเราไม่เคยเกินอาทิตย์ละ500-1000บาทเลยค่ะ แล้วเราเรียนอยู่ในกรุงเทพด้วยนะคะ เราก็ยังมองว่าค่ากินเราเดือนนึง+กับค่าหอเราไม่เกิน8,000-9,000บาทเลยค่ะ แต่พอเราอยู่ปี3เรามีแฟน แฟนเราก็ให้เงินกินเราตลอดเราแทบไม่เคยขอแม่เลยค่ะจะขอแค่ค่าหอกับค่าเทอม จนทุกวันนี้เราเรียนจบเราก็ไม่เคยขอเงินแม่เราสักบาทเลยค่ะ แต่แม่เราก็ยังบอกว่าหนี้ที่เขามีทั้งหมดมันเป็นเพราะเรา เราต้องช่วยเขาใช้หนี้ เราร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะที่แม่โทษว่าทุกอย่างมันคือความผิดของเราทั้งที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย (ตอนนี้เราไม่ได้ทำงานค่ะเราอยู่บ้านเป็นแม่บ้านคอยทำกับข้าวทำความสะอาดบ้านให้แฟนเพราะแฟนเราทำงาน) แม่เราเขาเลยไม่ค่อยพอใจที่เราไม่ทำงานและไม่ส่งเงินให้เขาค่ะ เราผิดมากเลยใช่ไหมคะที่เรียนจบมาแล้วไม่ส่งเงินให้แม่🥲