สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กที่กำลังจะขึ้นปวช.2(คล้ายๆม.5)ตอนนี้เราปิดเทอมแล้ว เปิดอีกทีประมาณกลางๆ
เดือนพฤศจิกายนค่ะ  เราเลยทำงานร้านหมูกระทะหาเงินส่งตัวเองเรียนก่อนเปิดเทอมค่ะเพราะที่บ้านฐานะไม่ค่อยดีค่ะ
  ร้านหมูกระทะที่ทำตอนแรกเราจะไม่ได้งานนี้แล้วค่ะ  แต่ว่าเด็กคนที่แล้วทำงานแย่เค้าเลยไล่ออกแล้วให้เรามาแทนอะค่ะ ทั้งๆที้ไม่ได้จะรับเราตั้งแต่แรก  ประเด็นมันอยู่ที่ว่า คนที่แล้วเค้าได้ค่าแรงประมาณวันละ350บาทหรือ300บาทนี่แหละ แต่พอเรามาทำ เรากลับได้ค่าแรงวันละ200ʕ⁠ಠ⁠_⁠ಠ⁠ʔ เหตุผลเพราะว่าคนที่แล้วทำงานไม่ดี แล้วเจ้าของร้านกลัวเราทำไม่ดีเลยได้เงินแค่นี้   ถ้าทำคล่องกว่านี้แล้วเค้าจะเพิ่มเงินให้ค่ะ  ได้เงินเป็นอาทิตย์ค่ะ  
  ที่เราเครียดตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องเงินอันน้อยนิด  เวลางานของเราคือ12.00-22.00น.  คือ10ชม.  ซึ่งคิดดูยังไงๆมันก็ไม่คุ้มสุดๆ  งานจะเหนื่อยหรือยากเราไม่เกี่ยงเลย  แต่ว่าเจ้าของร้านค่อนข้างที่จะกดดันเรา  ไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองรึเปล่า  แต่ว่างานที่ร้านหมูกระทะก็จะมีหน้าที่ของแต่ละคนแยกกันไป  แต่กับเราเหมือนว่าแทบจะทำทุกอย่างเลย  เตรียมร้าน เตรียมของตั้งแต่เที่ยง  พอเริ่มมีลุกค้าก็ไปรับออเดอร์  จ่ายบิล เก็บของเช็ดโต๊ะ ในระหว่างที่ไม่มีลูกค้า เราก็ต้องคอยอยู่หน้าร้านคอยดูว่าลูกค้าจะเรียกอะไรมั้ย หรือจะมีลูกค้าเข้ามารึปล่าว  ซึ่งเราต้องคอยอยู่ข้างหน้าร้านตลอดเวลา เท่ากับว่าเราไม่มีเวลาพักเลย  ถ้าเป็นคนที่รอยอยู่หลังร้าน ตอนไม่มีออเดอร์เขาก็ยังมีเวลาพักได้  เราที่คอยอยู่หน้าร้าน ก็ยังมีเจ้าของร้านอยู่ด้วย เรารู้สึกกดดันตรงนี้แหละ  เรารู้สึกเหมือนถูกมองอยู่ตลอดเวลาเลย เราโคตรๆๆๆๆๆกดดัน+อึดอัดมากๆๆๆๆๆๆๆๆ กับการที่ถูกมองอยู่ตลอดเวลา เราอยากออกจากงานนี้มาก แต่ก็พึ่งทำมาได้2วันเอง  เป็น2วันที่ยาวนานมากๆ  เราร้องไห้นับไม่ถ้วนใน2วันนี้  ไม่มีที่ไหนรับเด็กอายุไม่ถึงเกณฑ์ไปทำงาน  เราก็เลือกไม่ได้  นอกจากจะต้องฝืนทำต่อ  เพื่อเงิน เพื่ออนาคต 
  อ่อ เราลืมบอกว่าเราจากบ้านมาไกลมาก  เราคิดถึงคนที่บ้านสุดๆ  เวลาเหนื่อยก็ตะร้องไห้ตลอดเลย แต่เราไม่อยากบอกให้คนที่บ้านฟัง ืเ ราไม่อยากให้เค้าคิดมาก  เราอยากทำตามความตั้งใจของตัวเองให้สำเร็จ 
   เราเลยอยากขอคำแนะนำจากทุกคนว่า  ควรทำยังไงกับการทำงานที่รู้สึกอึดอัดและกดดันคะ   
    ปล.ขอโทษที่พิมพ์ยาวนะคะ  แต่ก็ขอบคุณมากค่ะที่อ่านแล้วให้คำแนะนำเรา