คือตอนปี3มา มีปัญหาเยอะมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน ร้องไห้บ่อยมากๆ โดยเรื่องเพื่อนจะเป็นแบบว่า ตอนปี 1-2 มีกลุ่มแชทเพื่อนไว้คุยกันปกติ แต่พอปี3 รู้สึกว่าเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเลย ทำงานด้วยกันน้อยลง และพอมีงานกลุ่มที่อาจารย์สั่ง (วันนั้นไปงานศพตาที่ตจว.พอดี) เพื่อนก็พูดลงกลุ่มกับเราประมาณว่าให้มาทำงานที่มอ ถ้าไม่มาช่วยตอนนี้ก็คงไม่มีกลุ่ม ซึ่งตอนนั้นเรายุ่งมาก ช่วยงานศพตาอยู่ เลยไม่ได้อ่านแชทกลุ่ม พอถึงช่วงกลางดึก เราก็พึ่งได้อ่านแชทกลุ่ม เรารู้สึกเสียใจและรู้สึกท้อมากๆ คิดในใจว่าเราจะไม่มีกลุ่มจริงๆใช่มั้ย หลังจากนั้นเราก็คิดว่าจะทักแชทส่วนตัวไปถามเพื่อนดีมั้ย แต่อีกใจก็คิดว่ารอถามต่อหน้าดีกว่า เลยรอถามวันที่มีเรียน พอถึงวันที่มีเรียน เราก็คุยกับเพื่อนเรื่องงานกลุ่มว่าที่ไม่ได้ไปมอ ไปทำงานช่วยวันนั้นไปงานศพตามานะ จะให้เราอยู่กลุ่มด้วยอยู่มั้ย เพื่อนก็พูดประมาณว่าคือพวกเราทำงานกันเสร็จแล้ว ไม่ให้อยู่กลุ่มด้วย ;-; เราก็ได้แค่ตอบไปว่าอ่อ โอเค 

ประกอบกับที่เรา เป็นคนเข้าสังคมยาก พูดไม่เก่ง ไม่ค่อยพูดเลย 

สังคมในมหาลัยก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ชอบไปพูดว่าเราเป็นอย่างงู้นอย่างงี้ ทั้งที่เราก็แค่ไม่ค่อยชอบออกไปไหน พูดน้อย เป็นนิสัยอยู่แล้ว 

เราเป็นคนที่ชอบเก็บเรื่องนู้นเรื่องนี้มาคิดมากบ่อยๆ จนบางทีเราร้องไห้บ่อยมาก เดือนที่ผ่านมาเราร้องไห้แทบทุกวัน ร้องไห้ไม่มีสาเหตุก็มี แบบอยู่เฉยๆก็อยากร้องไห้ มันรู้สึกเหนื่อยๆ ข้าวก็กินไม่ลง 

ตอนนี้คือไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี ปัญหามีเยอะไปหมดเลย มีปัญหาใหญ่เล็กตามมาไปหมด จะเริ่มบอกเรื่มคุยกับพ่อแม่ เรื่องที่เครียดเรื่องเรียน เรื่องปัญหาต่างๆที่เจอ ก็ยังไม่กล้าเลย เพราะเราไม่ค่อยสนิทกัน

ในใจตอนนี้มีความคิดว่าอยากลาออกมากๆ ใจมันไม่เอาแล้ว คือเราเรียนคณะที่ไม่ใช่ ไม่ชอบตั้งแต่แรกแล้วด้วย พึ่งมารู้ตัวว่าตัวเองชอบอะไรก็ตอนปี3