คนปกติส่วนใหญ่มีช่วงเวลาที่ทั่งสุข และ เศร้า เวลามีปัญหาเข้ามาก็เป็นทุกข์ พอปัญหาผ่านไปก็เป็นสุขวนเวียนโคจรอยู่แบบนี้. แต่สำหรับปัญหาของเรามันไม่ใช่ เป็นปัญหาติดตัวมานานและไม่สามารถลืมมันได้แม้แต่เสี้ยววินาที่ เรามีปัญหาที่ปัจจุบันโลกนี้ยังไม่มีวิธีแก้ไขมันได้ นอกจากจะแก้ไขไม่ได้แล้ว ปัญหานี้ยังจะแย่ไปเรื่อยๆแบบที่ไม่สามารถควบคุมมันได้ หลายปีแล้วที่ไม่มีความสุขเข้ามาเลย มีแต่ความเจ็บปวดที่ทวีคูณขึ้นทุกวัน มีแค่ตอนหลับตานอนเท่านั้นที่พอช่วยทำให้ลืมไปได้ขณะหนึ่ง ได้แต่หวังลมๆแล้งๆว่าสักวันมันจะมีวิที่แก้ไข สักวันความสุขของเราจะกลับมา ถ้ารู้ว่าอนาคตจะไม่ความสุข แล้วยังต้องรับมือกับเจ็บปวดที่จะมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่วันนี้ จะยังอยากอยู่ต่อหรือเปล่า