เราคิดถึงพ่อค่ะ...
.
คิดถึงพ่อมาก...
.
เราคิดถึงพ่อเหลือเกิน ใจเรายังไม่หยุดแตกสลาย.  
เราเข้าทวิต เจอเรื่องราวของพ่อ เราก็ร้องไห้
.
เราเข้าเฟส  เจอรูปภาพของพ่อ เราก็ร้องไห้
.
เราเข้าเวป ก็เจอคำอาลัยพ่อ และโลกสีดำขาว. เราก็ร้องไห้
.
เราออกไปข้างนอก. เราก็สัมผัสได้ถึงพ่อ
กระทั่งหลับตา เราก็เห็นหน้าพ่อ.
และทุกครั้งที่เราเห็นเขาเอารูปพ่อออก เราเจ็บปวดใจเหลือเกิน.  เราไม่อยากให้เอารูปพ่อออก.
.
ก็ไม่รู้ทำไมต้องเอาออกกันเร็วขนาดนั้น. มันทำใจไม่ได้จริงๆ.
.
.
เราเป็นมนุษย์ประเภทที่ถ้ามีเรื่องในใจ เราจะคิดวนเวียนอยู่อย่างงั้นจนไปต่อไม่ได้.  จนเราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว.  
.
พ่อสอนเราทุกอย่าง ... แต่พ่อไม่เคยสอน
.
ว่าจะอยู่อย่างไรในโลกที่ไม่มีพ่อ...