นับว่าเป็นการเปิดโลกมาก ๆ สำหรับผมเลยทีเดียว
พอดีว่าช่วงนี้เป็นวันหยุด เลยได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัด
จังหวัดนึงในอีสานตอนบน วันนึงเต็ม ๆ

พอไปเข้าเขตจังหวัดนี้ได้ไม่นาน

จอดรถลงซื้อของที่ร้านโชว์ห่วย
ป้าเจ้าของร้าน
แกพูดด้วยสำเนียงอ่อนหวาน เนิบนาบ ลากเสียงนิดหน่อย
ไม่เหมือนสำเนียงอีสานทั่วไปที่ได้ยินเลย คนละอารมณ์สิ้นเชิง

และต้องเริ่มมาแปลกใจ 
ก็ตอนที่ขับไปอีกหมู่บ้านนึง ตำบลนึง ในอำเภอเดียวกัน
ถนนเส้นเดียวกันด้วยซ้ำ

ผมลงไปถามทาง 
ปรากฏว่า สำเนียงการพูดเค้า แหวกแนวมาก ฉีกมาก ๆ
ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเลยครับ
เสียงสูงเสียงต่ำ เสียงวรรณยุกต์สลับกันไปหมด
ได้ยินตอนแรก แอบรู้สึกมึน

ตอนแรกคุยกันด้วยภาษาถิ่นปกตินี่แหละ
แต่ไป ๆ มา ๆ ต้องเปลี่ยนมาพูดภาษากลางแทน
มันถึงสื่อสารกันง่ายกว่า เพราะสำเนียงต่างกันมากๆๆ

พอแวะทำธุระแถวศาลา ในอีกอำเภอนึง
มีโอกาสไปคุยกับป้า ๆ ลุง ๆ 
สำเนียงเค้าก็ไม่เหมือนกันอีกแล้ว...
คือออกเสียงเรียบ ๆ โทนต่ำ ๆ คล้ายสำเนียงกรุงเทพเลย
แต่พูดด้วยคำภาษาถิ่นน่ะครับ
คล้ายพูดอีสานด้วยสำเนียงกรุงเทพ ไม่ค่อยผันวรรณยุกต์มาก

หรือแม้กระทั่งตอนไปเติมน้ำมันอำเภอไหนซักที่
ได้ยินเด็กปั้มคุยกัน ก็คนละสำเนียงอีก...

แล้วไปร้านขายของบางร้าน 
ถ้าสำเนียงคล้ายกัน ไม่ต่างกันมาก ก็คุยกันได้
แต่ถ้าเค้าพูดสำเนียงต่างจากเรามาก ๆ
นั่นคือ ถ้าเค้าได้ยินสำเนียงการพูดเรา 
เค้าจะรู้ทันทีว่าเป็นคนต่างถิ่น
เค้าจะพูดภาษากลางแทน น่าจะเพราะสื่อสารง่ายกว่า

พึ่งรู้ว่ามีแบบนี้ด้วย 
ตอนมาแรก ๆ รู้สึกงงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย