มีใครเคยรู้สึกเบื่อชีวิตคู่จนอยากอยู่คนเดียวไหมคะ
เราอยู่กับแฟนมา 2 ปีกว่า ผ่านช่วงเวลาที่ทั้งเจ็บเสียใจเพราะเค้ามาหลายครั้ง เค้าทั้งนอกใจทั้งไปมีอะไรกับคนอื่น หรือแค่แอบคุยกับสาวอื่นบ่อยๆก็มี และสร้างปัญหาจนต้องใช้เงินจำนวนมากหลายครั้ง ชีวิตติดลบ เราก็ช่วยเหลือสุดความสามารถทุกครั้งให้เค้าไม่เดือดร้อน เมื่อทุกอย่างรีเซต ชีวิตเค้ากลับมาเริ่มต้นนับหนึ่ง แต่เรายังอยู่ที่ศูนย์เพราะเราคือคนยื่นมือช่วยเหลือ แน่นอนเราต้องเสียสละบางอย่างเรื่องเงิน แต่เค้าก็ไม่ได้มองเห็นน้ำใจเรา เวลาเค้าท้อ เค้าจะพูดเสมอว่าชีวิตเค้าเจอแต่อะไรแย่ๆ เหมือนปัญหาเค้ามันหนักสุด ทั้งที่ปัญหาของเค้ามันถูกเคลียร์ไปแล้ว เค้าก็แค่นึกถึงความรู้สึกแย่ตอนนั้น แต่เรานี่สิยังรับผิดชอบต่อ เราช่วยเค้าเหมือนเราแปรผันเรื่องเดือดร้อนของเค้ามาเป็นภาระของเราแทน
ในเรื่องความใส่ใจกันและกัน มีแต่เราที่ทำ เสื้อผ้า อาหารการกินเราจัดแจง เค้ามีหน้าที่แค่ตื่นไปทำงาน เลิกงานกลับบ้านเค้าก็ได้พัก ไม่ได้ทำอะไรอีก แต่เวลาเลิกงานเค้าไม่ยอมไปรับเรา ทั้งที่เค้าเลิกงานมาถึงบ้านไม่เกินบ่ายสามทุกวัน เราเลิก 6 โมงนั่ง Bts ถึงสถานีใกล้บ้านทุ่มนึง บ้านกับจุดที่รับขับรถไปไม่ถึง 10 นาที เรานั่งวินกลับมาเราก็ไม่ได้พักเพราะงานบ้านรออยู่ เคยทะเลาะกันว่าต้องช่วยกัน แต่เค้าก็คงคิดว่าไม่ทำซะอย่าง กลายเป็นเราที่ทนดูบ้านรกไม่ได้ต้องทำเองคนเดียวตลอด
ในชีวิตประจำวันเค้าไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย แต่เราต้องดูแลตัวเองและทำในส่วนของเค้าด้วย ทั้งที่เราก็ทำงานเหมือนกับเค้า เราผ่านจุดที่น้อยใจกับเรื่องพวกนี้มามาก อีกทั้งยังรู้ว่าเขาชอบทำตัวเหมือนโสดคอยไปกดหัวใจให้ผู้หญิงอื่น แต่ก่อนเราเช็คโทรศัพท์เค้านะ จับเมื่อไหร่คือเจอแอบคุยกับคนอื่น และเราเสียใจทุกครั้ง จนเราเลือกที่จะไม่ดูอีกเพราะเราเจ็บ และเห็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนตอนนี้เราเห็นเราไม่รู้สึกอะไรแล้ว
มีวันนึง เราทะเลาะกัน วันนั้นเราระเบิดอารมณ์เพราะเราเก็บในใจมาหลายเรื่อง การใช้อารมณ์ของเราวันนั้นเหมือนเป็นการสับสวิตช์ หลังจากวันนั้น เรารู้สึกว่าเราอยู่ได้ด้วยตัวเอง เค้าไม่ต้องทำอะไรให้เราเลยเราก็ไม่เดือดร้อน เราคิดว่าชีวิตคู่คน 2 คนมีมาคนละร้อย เพราะทุกคนต้องเป็นหนึ่งร้อยให้ตัวเองอยู่แล้ว พอมีคู่อาจจะคนนึงเป็น 80 คนนึงเป็น 120 ผลัดกันไป แต่นี่เราต้องเป็น 100 ให้ตัวเองห้ามขาด และต้องเป็นอีก 40 ให้เค้าห้ามขาดเช่นกัน เรารู้สึกเปลืองพลังงานชีวิต
ตอนนี้เราคิดว่าเราอยากตัดอะไรที่ทำให้เราเหนื่อยออกจากชีวิต เราอยากอยู่คนเดียว ไม่ต้องคอยดูแลใคร ไม่ต้องรอไม่ต้องแคร์ ซึ่งทุกวันนี้เราไม่หึงไม่หวง เราอยากคืนอิสระให้เค้าแลกกับอิสระของเรา แต่เราไม่รู้จะเริ่มจากอะไรดี ในเมื่อตอนนี้มันไม่มีเหตุการณ์อะไรมาเป็นชนวนเหตุให้ได้จับเข่าคุยกันจริงจัง
พิมพ์ยาวไปขอโทษด้วยนะคะ เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร บางทีการปรึกษาคนไม่รู้จักคือความสบายใจที่สุดค่ะ
ตอนมีแฟนเคยรู้สึกเบื่อจนอยากอยู่คนเดียวไหม
เราอยู่กับแฟนมา 2 ปีกว่า ผ่านช่วงเวลาที่ทั้งเจ็บเสียใจเพราะเค้ามาหลายครั้ง เค้าทั้งนอกใจทั้งไปมีอะไรกับคนอื่น หรือแค่แอบคุยกับสาวอื่นบ่อยๆก็มี และสร้างปัญหาจนต้องใช้เงินจำนวนมากหลายครั้ง ชีวิตติดลบ เราก็ช่วยเหลือสุดความสามารถทุกครั้งให้เค้าไม่เดือดร้อน เมื่อทุกอย่างรีเซต ชีวิตเค้ากลับมาเริ่มต้นนับหนึ่ง แต่เรายังอยู่ที่ศูนย์เพราะเราคือคนยื่นมือช่วยเหลือ แน่นอนเราต้องเสียสละบางอย่างเรื่องเงิน แต่เค้าก็ไม่ได้มองเห็นน้ำใจเรา เวลาเค้าท้อ เค้าจะพูดเสมอว่าชีวิตเค้าเจอแต่อะไรแย่ๆ เหมือนปัญหาเค้ามันหนักสุด ทั้งที่ปัญหาของเค้ามันถูกเคลียร์ไปแล้ว เค้าก็แค่นึกถึงความรู้สึกแย่ตอนนั้น แต่เรานี่สิยังรับผิดชอบต่อ เราช่วยเค้าเหมือนเราแปรผันเรื่องเดือดร้อนของเค้ามาเป็นภาระของเราแทน
ในเรื่องความใส่ใจกันและกัน มีแต่เราที่ทำ เสื้อผ้า อาหารการกินเราจัดแจง เค้ามีหน้าที่แค่ตื่นไปทำงาน เลิกงานกลับบ้านเค้าก็ได้พัก ไม่ได้ทำอะไรอีก แต่เวลาเลิกงานเค้าไม่ยอมไปรับเรา ทั้งที่เค้าเลิกงานมาถึงบ้านไม่เกินบ่ายสามทุกวัน เราเลิก 6 โมงนั่ง Bts ถึงสถานีใกล้บ้านทุ่มนึง บ้านกับจุดที่รับขับรถไปไม่ถึง 10 นาที เรานั่งวินกลับมาเราก็ไม่ได้พักเพราะงานบ้านรออยู่ เคยทะเลาะกันว่าต้องช่วยกัน แต่เค้าก็คงคิดว่าไม่ทำซะอย่าง กลายเป็นเราที่ทนดูบ้านรกไม่ได้ต้องทำเองคนเดียวตลอด
ในชีวิตประจำวันเค้าไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย แต่เราต้องดูแลตัวเองและทำในส่วนของเค้าด้วย ทั้งที่เราก็ทำงานเหมือนกับเค้า เราผ่านจุดที่น้อยใจกับเรื่องพวกนี้มามาก อีกทั้งยังรู้ว่าเขาชอบทำตัวเหมือนโสดคอยไปกดหัวใจให้ผู้หญิงอื่น แต่ก่อนเราเช็คโทรศัพท์เค้านะ จับเมื่อไหร่คือเจอแอบคุยกับคนอื่น และเราเสียใจทุกครั้ง จนเราเลือกที่จะไม่ดูอีกเพราะเราเจ็บ และเห็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนตอนนี้เราเห็นเราไม่รู้สึกอะไรแล้ว
มีวันนึง เราทะเลาะกัน วันนั้นเราระเบิดอารมณ์เพราะเราเก็บในใจมาหลายเรื่อง การใช้อารมณ์ของเราวันนั้นเหมือนเป็นการสับสวิตช์ หลังจากวันนั้น เรารู้สึกว่าเราอยู่ได้ด้วยตัวเอง เค้าไม่ต้องทำอะไรให้เราเลยเราก็ไม่เดือดร้อน เราคิดว่าชีวิตคู่คน 2 คนมีมาคนละร้อย เพราะทุกคนต้องเป็นหนึ่งร้อยให้ตัวเองอยู่แล้ว พอมีคู่อาจจะคนนึงเป็น 80 คนนึงเป็น 120 ผลัดกันไป แต่นี่เราต้องเป็น 100 ให้ตัวเองห้ามขาด และต้องเป็นอีก 40 ให้เค้าห้ามขาดเช่นกัน เรารู้สึกเปลืองพลังงานชีวิต
ตอนนี้เราคิดว่าเราอยากตัดอะไรที่ทำให้เราเหนื่อยออกจากชีวิต เราอยากอยู่คนเดียว ไม่ต้องคอยดูแลใคร ไม่ต้องรอไม่ต้องแคร์ ซึ่งทุกวันนี้เราไม่หึงไม่หวง เราอยากคืนอิสระให้เค้าแลกกับอิสระของเรา แต่เราไม่รู้จะเริ่มจากอะไรดี ในเมื่อตอนนี้มันไม่มีเหตุการณ์อะไรมาเป็นชนวนเหตุให้ได้จับเข่าคุยกันจริงจัง
พิมพ์ยาวไปขอโทษด้วยนะคะ เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร บางทีการปรึกษาคนไม่รู้จักคือความสบายใจที่สุดค่ะ