มีวันนึงมีเเมงมุมตัวใหญ่เข้ามาในบ้านมันได้ไปเเอบอยู่ในเสื้อผ้าพี่สาวเราพอพี่เจอเเทนที่จะเอาไปสบัดข้างนอกเขากลับเอามาสบัดในห้องของเรา พี่รู้ว่ามันเข้ามาในห้องไม่มีใครมาช่วยหาสักคนเเม้กระทั่งเเม่ของเรา ตกดึกคืนนึงเรากำลังนอนหลับเราเจอเเมลงสาบเข้ามาเพราะประตูห้องเราเเม่ไม่ให้ปิดตอนเช้าเราจะไปจัดการเเมลงสาบเพราะเราไม่กลัวสามารถจัดการได้สบายรื้อห้องจัดการเเมลงสาบไปสักพักเจอเเมงมุมตัวใหญ่ตัวนั้นเราก็ไปถามเเม่ว่าจัดการยังไงเเม่ช่วยจัดการหน่อยเเม่บอกให้เราไปเอาไม้กวาดมาเราไปเอามาจะจัดการเเมงมุมเเต่เเมงมุมดันหายเพราะห้องเรามีกล่องใส่ผ้าเยอะเพราะพี่เขาบอกให้เเม่เอามาเก็บในห้องเราให้หมดสุดท้ายห้องเราเหมือนห้องเก็บของอะทุกอย่างอยู่ในห้องหมดจัดเป็นกล่องเเล้วเเต่ด้วยความที่มันเยอะ เลยหาไม่เจอเเม่หาได้สัก5นาทีเเบบเอาไม้กวาดเขี่ยๆเเล้วบอกเราว่าหาไม่เจอ เหมือนเขาเเค่อยากให้มันจบๆไปไม่ได้อยากจะเอาเเมงมุมตัวนั้นออกไปจริงๆอะ เราทำอะไรไม่ได้ขอให้เเม่เขาช่วยไม่ได้เลยหาเองสุดท้ายหาเจอเเต่ตีไม่ทันถ้ารู้อย่างนี้เราจัดการเองตั้งเเต่เเรกดีกว่ายังน้อยเราก็ตั้งใจหาเพราะถ้ามันกัดเราขึ้นมามันคงไม่ตลก ดีกว่าให้เเม่ที่ไม่ได้อยากช่วยสุดท้ายเขาเอาไม้กวาดมาปัดให้มันหนีไป สุดท้ายเราก็ต้องนอนอย่างกลัวอยู่คนเดียวเเม่เขาเคยเเคร์เคยรักบ้างไหมนะ เราเสียความรู้สึกมาหลายครั้งเเต่พยายามมองข้ามไป คนที่บอกเเม่รักลูกทุกคนรักเท่ากันมันไม่จริงเลยสำหรับเรา เราเคยทะเลาะกับพี่พอเเม่มาเขาทำเป็นพูดเป็นกลาง พอเราเเกล้งหลับไปจะได้จบๆเเม่ก็เริ่มว่าเรา เราเป็นลูกคนเดียวที่ไปช่วยเเม่ขายของตั้งเเต่ไม่เคยบ่นว่าร้อนส่วนพี่กับน้องเขานั่งอยู่บ้านบอกกลัวดำเราทำมาจนเราม.6ตอนนั้นพี่เราเพิ่งจบม.6ไม่มีอะไรทำเลยมาช่วยเเม่ เเม่ชมพี่ไม่ขาดปากว่าดีมากอะไรเเบบนี้ถ้าเป็นเรื่องใครทำอะไรพี่เเม่จะรีบไปก่อนใคร ส่วนเราที่ช่วยมาตั้งเเต่เด็กจนม.6เเม่บอกเราไม่ดี ส่วนเราไม่ว่าใครจะทำอะไรเราว่าอะไรเราเเม่ไม่สนใจเเม่บอกปล่อยๆไป ตอนเเม่ไม่สบายติดโควิดพี่ไล่เเม่ให้ไปนอนไกลๆเราก็ชวนเเม่มานอนกับเราเเบบไม่คิดจะรังเกียจอะไรเรา เราดูเเม่ทั้งคืนไม่ได้นอนโทรเรียกรถมารับมาเองเพราะเเม่ดูหอบๆ ถ้าเราจะใจดำเหมือนที่เเม่ทำกับเราบ้างได้ไหมคะ