เรากับแฟนคบกันมา 4-5 ปีแล้วค่ะ เพิ่งแต่งงานไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
แต่ระยะเวลาที่คบเป็นแฟน แฟนไม่ค่อยเข้าหาที่บ้านเลยค่ะ
แค่มาส่ง มารับ แล้วก็กลับ ไม่ค่อยเข้ามาทักทายพ่อแม่เราเลย
ตอนเป็นแฟนเราก็เคยบอกเค้าค่ะ ว่าให้เข้าไปหน่อยได้มั้ย บลาๆ
แต่เหมือนเค้าจะไม่เข้าใจจุดประสงค์เรา เค้าเข้าใจแค่ว่า เดี๋ยวอยากทำก็เข้าไปเอง
ไม่ต้องบังคับ แล้วก็จะทะเลาะกันตลอด
สุดท้ายพอแต่งงานกัน ยังไม่ได้แยกไปอยู่ด้วยกัน เทียวไปเทียวมาระหว่างสองบ้านวันเสาร์อาทิตย์
ระหว่างรอหาห้องเช่าได้ ตอนแรกเหมือนพูดกันว่าสลับกันไปนอนแต่ละบ้าน
ไปๆ มาๆ กลายเป็นเราไปนอนบ้านเค้าอย่างเดียวเลย เค้าไม่อยากมานอนบ้านเรา
พอถามก็อ้างโน้นอ้างนี่หลายอย่าง ไม่มาสักที
พ่อแม่เราเห็นแบบนั้น ตอนแรกก็รู้สึกแปลกใจ ทำไมแยกกันนอน แล้วทำไมสามีไม่มาหา ไม่มานอนกับลูก
ตั้งแต่แต่งงานกันมา แฟนมาค้างบ้านเราแค่ครั้งเดียว นอกนั้นก็คือมารับส่งเหมือนเดิม
เรารู้สึกไม่ดี ปนน้อยใจเล็กๆ ด้วย นึกถึงความรู้สึกพ่อแม่ด้วย บลาๆ พอเราพยายามคุยกับเค้า
เค้าก็บอกว่าอย่าตื้อ ไม่อยากไป อึดอัด ทำตัวไม่สะดวก บลาๆ แถมถามเรากลับว่าทำไมถึงอยากไปให้ขนาดนั้น
คือเราไม่รู้จะทำไงให้แฟนรู้สึกว่า บางทีมันก็ต้องมีการปรับตัวบ้างไรบ้าง พอพูดเชิงแบบนี้ก็ถามกลับว่า ทำไมต้องปรับ
เดี๋ยวย้ายไปอยู่ข้างนอกแล้ว ปัญหานี้ก็ไม่มีแล้ว เห้อออ
เราเอาแต่ใจไปรึเปล่าค่ะ เราแค่ไม่อยากให้คนที่บ้านเราดูเค้าไม่ดี บางทีก็มีพูดมาบ้างว่าทำไมไม่เข้าหาเลย
อีกอย่าง เราอยากให้พ่อแม่เรารู้สึกว่าแฟนเราไว้ใจได้ ฝากลูกเค้าได้แน่ๆ
เหนือสิ่งใดคือ เราว่าการแต่งงานแล้วมันก็คือการรวมครอบครัว ไม่ได้หมายถึงพ่อแม่เค้าต้องมาสนิทกับพ่อแม่เรานะ
แต่ตัวแฟนควรจะเข้าหาบ้านเราหน่อยรึเปล่า เหมือนที่เราเองก็ปรับตัวเวลาไปบ้านเค้า ทุกอย่างมันก็ต้องมีครั้งแรก มีการปรับตัวบ้าง
หรือมันเป็นสิ่งที่เราคาดหวังไปเองค่ะ มีใครมี แฟน/สามี แบบนี้บ้างคะ แก้ปัญหายังไงบ้าง หรือต้องปล่อยตามธรรมชาติ
ให้เค้าปรับเอง คิดเอง เปลี่ยนเอง หรือจริงๆ มันไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ เรากังวลมากเลยค่ะ เพราะเป็นคนกลาง
เราอยากให้พ่อแม่ดูเค้าดี อยากให้แฟนคุยกับพ่อแม่เราได้ ไม่ต้องสนิท ไม่ต้องเอาญาติเราก็ได้ ขอแค่พ่อแม่เราก็พอ
แนะนำหน่อยค่ะ พูดเรื่องนี้ทีไรเหนื่อยใจทุกทีเลยค่ะ ถึงจะพยายามปลงแล้ว แต่พูดถึงก็อดน้อยใจไม่ได้
นอกจากพ่อแม่เราจะเสียใจ (หรืออาจจะไม่เสียใจ) แต่ตัวเราเสียใจมากเลยค่ะ เรารู้สึกทำไมแต่งงานกันแล้วไม่มาเลยแบบนี้
รังเกียจบ้านเรา พ่อแม่เรามากเลยเหรอ เราคิดมากไม่หยุดเลยค่ะ
ทำยังไงถึงให้แฟนเข้าหาที่บ้านเรามากขึ้น
แต่ระยะเวลาที่คบเป็นแฟน แฟนไม่ค่อยเข้าหาที่บ้านเลยค่ะ
แค่มาส่ง มารับ แล้วก็กลับ ไม่ค่อยเข้ามาทักทายพ่อแม่เราเลย
ตอนเป็นแฟนเราก็เคยบอกเค้าค่ะ ว่าให้เข้าไปหน่อยได้มั้ย บลาๆ
แต่เหมือนเค้าจะไม่เข้าใจจุดประสงค์เรา เค้าเข้าใจแค่ว่า เดี๋ยวอยากทำก็เข้าไปเอง
ไม่ต้องบังคับ แล้วก็จะทะเลาะกันตลอด
สุดท้ายพอแต่งงานกัน ยังไม่ได้แยกไปอยู่ด้วยกัน เทียวไปเทียวมาระหว่างสองบ้านวันเสาร์อาทิตย์
ระหว่างรอหาห้องเช่าได้ ตอนแรกเหมือนพูดกันว่าสลับกันไปนอนแต่ละบ้าน
ไปๆ มาๆ กลายเป็นเราไปนอนบ้านเค้าอย่างเดียวเลย เค้าไม่อยากมานอนบ้านเรา
พอถามก็อ้างโน้นอ้างนี่หลายอย่าง ไม่มาสักที
พ่อแม่เราเห็นแบบนั้น ตอนแรกก็รู้สึกแปลกใจ ทำไมแยกกันนอน แล้วทำไมสามีไม่มาหา ไม่มานอนกับลูก
ตั้งแต่แต่งงานกันมา แฟนมาค้างบ้านเราแค่ครั้งเดียว นอกนั้นก็คือมารับส่งเหมือนเดิม
เรารู้สึกไม่ดี ปนน้อยใจเล็กๆ ด้วย นึกถึงความรู้สึกพ่อแม่ด้วย บลาๆ พอเราพยายามคุยกับเค้า
เค้าก็บอกว่าอย่าตื้อ ไม่อยากไป อึดอัด ทำตัวไม่สะดวก บลาๆ แถมถามเรากลับว่าทำไมถึงอยากไปให้ขนาดนั้น
คือเราไม่รู้จะทำไงให้แฟนรู้สึกว่า บางทีมันก็ต้องมีการปรับตัวบ้างไรบ้าง พอพูดเชิงแบบนี้ก็ถามกลับว่า ทำไมต้องปรับ
เดี๋ยวย้ายไปอยู่ข้างนอกแล้ว ปัญหานี้ก็ไม่มีแล้ว เห้อออ
เราเอาแต่ใจไปรึเปล่าค่ะ เราแค่ไม่อยากให้คนที่บ้านเราดูเค้าไม่ดี บางทีก็มีพูดมาบ้างว่าทำไมไม่เข้าหาเลย
อีกอย่าง เราอยากให้พ่อแม่เรารู้สึกว่าแฟนเราไว้ใจได้ ฝากลูกเค้าได้แน่ๆ
เหนือสิ่งใดคือ เราว่าการแต่งงานแล้วมันก็คือการรวมครอบครัว ไม่ได้หมายถึงพ่อแม่เค้าต้องมาสนิทกับพ่อแม่เรานะ
แต่ตัวแฟนควรจะเข้าหาบ้านเราหน่อยรึเปล่า เหมือนที่เราเองก็ปรับตัวเวลาไปบ้านเค้า ทุกอย่างมันก็ต้องมีครั้งแรก มีการปรับตัวบ้าง
หรือมันเป็นสิ่งที่เราคาดหวังไปเองค่ะ มีใครมี แฟน/สามี แบบนี้บ้างคะ แก้ปัญหายังไงบ้าง หรือต้องปล่อยตามธรรมชาติ
ให้เค้าปรับเอง คิดเอง เปลี่ยนเอง หรือจริงๆ มันไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ เรากังวลมากเลยค่ะ เพราะเป็นคนกลาง
เราอยากให้พ่อแม่ดูเค้าดี อยากให้แฟนคุยกับพ่อแม่เราได้ ไม่ต้องสนิท ไม่ต้องเอาญาติเราก็ได้ ขอแค่พ่อแม่เราก็พอ
แนะนำหน่อยค่ะ พูดเรื่องนี้ทีไรเหนื่อยใจทุกทีเลยค่ะ ถึงจะพยายามปลงแล้ว แต่พูดถึงก็อดน้อยใจไม่ได้
นอกจากพ่อแม่เราจะเสียใจ (หรืออาจจะไม่เสียใจ) แต่ตัวเราเสียใจมากเลยค่ะ เรารู้สึกทำไมแต่งงานกันแล้วไม่มาเลยแบบนี้
รังเกียจบ้านเรา พ่อแม่เรามากเลยเหรอ เราคิดมากไม่หยุดเลยค่ะ