“ชีวิตเปรียบเหมือนดั่งดอกไม้.. ครั้งนึงแสนสดใส ใครๆ ต่างต้องการฉัน
มาวันนี้กลับแห้งเหี่ยว ร่วงลงพลัน.. พรุ่งนี้นั้น เหลือเพียงแค่..เถ้าธุลี..” 



Vortex เปิดเรื่องด้วย คู่รักสูงวัยที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ใจกลางกรุงปารีส กำลังทานของว่าง และพูดคุยเรื่องทั่วไป 
ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูมีความสุข แต่ขณะที่พวกเขานอนเคียงข้างกันบนเตียง เส้นสีดำไหลลงมาตรงกลางเฟรม แบ่งมันออกเป็นสองส่วน 
และจากจุดนั้น ภาพยนตร์จะถูกเล่าด้วยภาพแบบแยกหน้าจอ 



ชายชรา ในเรื่อง (รับบทโดย Dario Argento สุดยอดปรมาจารย์นักแสดงด้านสยองขวัญในตำนานชาวอิตาเลี่ยน) 
เป็นนักเขียนที่กำลังเขียนหนังสือชื่อ “Psyche” ซึ่งเกี่ยวกับภาพยนตร์และความฝัน  
ในอพาร์ตเมนต์ของเขาเต็มไปด้วยหนังสือ และโปสเตอร์เกี่ยวกับภาพยนตร์ 



ส่วนภรรยาของเขา (รับบทโดยฟร็องซัว เลอบรุน นักแสดงหญิงชาวฝรั่งเศสระดับตำนานวัย 78 ปี 
โด่งดังจากภาพยนตร์เรื่อง “The Mother and the Whore” ของฌอง ยูสตาเช่ ในปี 1973) 
เป็นหญิงชราอดีตนักจิตวิทยา ที่มีอาการโรคสมองเสื่อม จากภาวะอัลไซเมอร์อย่างรวดเร็ว 
แม้จะมีบางช่วงที่เหมือนว่าอาการจะดีขึ้น แต่ทุกอย่างก็เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น 



กัสปาร์ โน (Gaspar Noe) ผู้กำกับที่มีผลงานโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างถึงที่สุด 
เจ้าของผลงานหนังที่ดูแล้วไม่มีวันลืมได้เลยอย่างทั้ง
Irréversible (2002)..
Enter the Void (2009)..
Love(2015) ..
Climax (2018) และ Lux Æterna (2019)
หนังทั้งหมดที่ว่ามา เป็นหนัง ART ที่ดูแล้วไม่เคลิ้มเพราะเมายา ก็ sex เต็มๆ ไม่ก็อาชญากรรมครับ แต่ผมชอบทุกเรื่องที่ว่ามาเลยนะ

 

การกลับมาในครั้งนี้ของ โน ถือว่าเหนือความคาดหมายมากครับ 
เพราะ Vortex เรียกได้ว่าเป็นหนังที่นำเสนอความเป็นธรรมชาติ เรียบง่ายมากที่สุดแล้ว 
หากแต่ในความธรรมดานี้ แฝงไว้ซึ่งความหนักแน่นของเนื้อหา และมีความชัดเจนในความเป็นหนังของ โน สูงมากเรื่องนึงเลยทีเดียว ...
ซึ่งหนังเรื่องนี้  โน ได้แรงบันดาลใจมาจากประสบการณ์จริงของเขาในการรับมือกับภาวะสมองเสื่อมของมารดา 
โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ยังได้รับเสียงชื่นชมจากบรรดานักวิจารณ์ทั่วโลกว่า เป็นหนังที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยสร้างมาอีกด้วยครับ



ส่วนการเล่าเรื่องแบบแยกหน้าจอของ โน นั้น ทำให้เราสามารถติดตามตัวละครทั้ง 2 ไปพร้อมกันได้ในช่วงเวลาเดียวกัน 
( เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้าของเขา Lux Æterna ) ซึ่งอาจจะทำให้เราสับสนไปบ้างในช่วงแรก 
แต่เมื่อผ่านไปสักพักก็ทำให้เราชินและรับรู้ตามได้ไม่ยาก 



หากยังจำกันได้ครับเมื่อปี 2012 มีหนังเรื่อง Amour ของผู้กำกับชื่อดัง Michael Haneke ชาวออสเตรีย 
เรื่องราวของ คู่สามีภรรยา ที่อยู่ด้วยกันมาหลายทศวรรษ ภายในห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือ รูปภาพ (เรื่องราวความทรงจำเก่าๆ) 
หากแต่แล้ววันเวลาเหล่านั้นก็มาถึงจุดสิ้นสุด... ถ้าผมจะบอกว่า Vortex คือ  Amour ในเวอร์ชั่นของ โน ก็คงไม่ผิดนัก



เรื่องราวชีวิตของคน เราต่างใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง และก็มีบางครั้งที่บางส่วนของชีวิตเรามาบรรจบพาดผ่านกันและกันอยู่
เฉกเช่นเดียวกับการนำเสนอภาพยนตร์เรื่องนี้แบ่งหน้าจอเป็นสองส่วน 
เหมือนชีวิตคู่ ต่างฝ่ายต่างจากที่มา มาพบกันอยู่ร่วมกัน และเมื่อถึงเวลา เราก็ต้องจากไป..แต่เพียงผู้เดียว

=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===