ผมมีเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตของผมมาเล่าให้ฟัง
ผมกับแฟนคบกันได้ 3 เดือน แฟนผมมีลูกติดมาแล้วด้วย 1 คน แล้วแฟนบอกผมว่าท้องได้ 2 เดือน ผมโคตรดีใจที่จะได้เป็นพ่อคนแล้ว พอเขาบอกผมว่าท้องคำแรกที่ผมพูดคือผมพูดว่า ผมรับผิดชอบเองหมดทุกอย่าง แต่ผมกับแฟนคนละศาสนากัน ผมศาสนาพุทธ แฟนผมศาสนาอิสลาม ผมก็เลยบอกครอบครัวของผม ครอบครัวของผมบอกว่าไปทำให้มันถูกต้องตามศาสนาของเขา ผมก็เลยบอกเขาว่าเดี๋ยวฝ่ายผมจะเข้าไปคุยที่บ้านกับฝ่ายเธอนะเขาก็บอกโอเค ผมหาวันที่ฝ่ายผมว่างกันทุกคนเพื่อที่จะไปคุยกับฝ่ายเขาพอได้วันแล้วผมก็บอกเขา เขาก็บอกได้เดี๋ยวบอกแม่ให้ แต่ครอบครัวของเขายังไม่รู้ทีนะว่าลูกเขาท้องเพราะเขาไม่กล้าบอก ผมบอกว่าเดี๋ยวผมไปบอกเอง อยู่ๆ ไป 2 วัน เขาให้แม่ผมโทรไปบอกกับแม่ของเขา แม่ของเขาพูดออกมาว่าเอาออก ยังไงก็ไม่เอาไว้ ทั้งๆที่แม่ผมพูดกับแม่เขาแล้วว่ารับผิดชอบทุกอย่าง ฝ่ายเขาก็บอกยังไงก็ไม่เอาไว้แล้วทีนี้แม่ผมอ้อนวอนอยู่พักนึงฝ่ายเขาก็ยังยืนยันคำตอบเดิมจนแม่ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยวางไปแล้วโทรมาบอกผมพอผมรู้ว่าเป็นอย่างงั้นผมก็เลยไปหาที่บ้านเขาด้วยตัวผมคนเดี่ยวเลย ผมซื้อขนมกับของเล่นของลูกติดแฟนผมไปฝากเพียบแต่คำแรกที่ผมเจอหน้าครอบครัวของเขาคือ กลับไปเหอะ แล้วผมเงียบ ทีนี้แม่เขาก็พูดไปเรื่อยเข้าข้างตัวเองจนผมขอพูดบ้าง ผมถามแม่เขาว่าเอาไว้ได้ไหม แม่เขาบอกเขาทำแบบนั้นไม่ได้ ผมก็บอกผมรับผิดชอบทุกอย่างทั้งแต่งงานและภาระของแฟนผมและเปลี่ยนศาสนาผมก็ยอมผมยอมหมดทุกอย่างแต่แม่เขาก็บอกว่า ถ้ารักกันจริงๆอะ ไปเปลี่ยนศาสนามาก่อนแล้วผมบอกว่าแล้วลูกผมอะ แม่เขาก็บอกเอาออกก่อน แล้วค่อยมาเริ่มกันใหม่ ผมบอกว่าถ้าแม่ไม่ยอมรับผมเพราะผมเป็นศาสนาพุทธผมไม่โกรธไม่เกลียดเลยนะแต่ผมขอลูกได้ไหม ขอแค่คลอดให้ผมก่อนแล้วหลังจากนั้นจะเอาไงก็แล้วแต่แม่เลย แม่เขาก็บอกว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้ ผมร้องไห้ขอร้องอ้อนวอนทุกวิถีทางแต่เขาไม่ให้โอกาสไม่เห็นใจผมเลยจนผมไม่รู้จะทำยังไง ผมก็เลยขับรถกลับบ้านผม ขับไปร้องไห้ผม ผมได้แต่โทดตัวเองว่าผมเป็นพ่อแท้ๆ แต่ผมกลับช่วยลูกตัวเองให้รอดไว้ไม่ได้เลย ผมได้แต่โทดตัวเองทุกวันๆ จนตอนนี้ผมโคตรเสียใจเลยว่าทำไมต้องมาเจอครอบครัวอำมหิตแบบนี้ด้วยที่แม้แต่ลูกหลานตัวเองยังฆ่าได้ลง ผมอยู่คนเดี่ยวไม่รู้จะคุยกับใครเลยมาโพสในนี้คับ ตราบาปนี้จำฝั่งใจจนตายและเป็นเรื่องที่โคตรเสียใจที่สุดในชีวิต
เพราะศาสนาถึงกับฆ่าเด็กได้ลงคอเลยหรือ
ผมกับแฟนคบกันได้ 3 เดือน แฟนผมมีลูกติดมาแล้วด้วย 1 คน แล้วแฟนบอกผมว่าท้องได้ 2 เดือน ผมโคตรดีใจที่จะได้เป็นพ่อคนแล้ว พอเขาบอกผมว่าท้องคำแรกที่ผมพูดคือผมพูดว่า ผมรับผิดชอบเองหมดทุกอย่าง แต่ผมกับแฟนคนละศาสนากัน ผมศาสนาพุทธ แฟนผมศาสนาอิสลาม ผมก็เลยบอกครอบครัวของผม ครอบครัวของผมบอกว่าไปทำให้มันถูกต้องตามศาสนาของเขา ผมก็เลยบอกเขาว่าเดี๋ยวฝ่ายผมจะเข้าไปคุยที่บ้านกับฝ่ายเธอนะเขาก็บอกโอเค ผมหาวันที่ฝ่ายผมว่างกันทุกคนเพื่อที่จะไปคุยกับฝ่ายเขาพอได้วันแล้วผมก็บอกเขา เขาก็บอกได้เดี๋ยวบอกแม่ให้ แต่ครอบครัวของเขายังไม่รู้ทีนะว่าลูกเขาท้องเพราะเขาไม่กล้าบอก ผมบอกว่าเดี๋ยวผมไปบอกเอง อยู่ๆ ไป 2 วัน เขาให้แม่ผมโทรไปบอกกับแม่ของเขา แม่ของเขาพูดออกมาว่าเอาออก ยังไงก็ไม่เอาไว้ ทั้งๆที่แม่ผมพูดกับแม่เขาแล้วว่ารับผิดชอบทุกอย่าง ฝ่ายเขาก็บอกยังไงก็ไม่เอาไว้แล้วทีนี้แม่ผมอ้อนวอนอยู่พักนึงฝ่ายเขาก็ยังยืนยันคำตอบเดิมจนแม่ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยวางไปแล้วโทรมาบอกผมพอผมรู้ว่าเป็นอย่างงั้นผมก็เลยไปหาที่บ้านเขาด้วยตัวผมคนเดี่ยวเลย ผมซื้อขนมกับของเล่นของลูกติดแฟนผมไปฝากเพียบแต่คำแรกที่ผมเจอหน้าครอบครัวของเขาคือ กลับไปเหอะ แล้วผมเงียบ ทีนี้แม่เขาก็พูดไปเรื่อยเข้าข้างตัวเองจนผมขอพูดบ้าง ผมถามแม่เขาว่าเอาไว้ได้ไหม แม่เขาบอกเขาทำแบบนั้นไม่ได้ ผมก็บอกผมรับผิดชอบทุกอย่างทั้งแต่งงานและภาระของแฟนผมและเปลี่ยนศาสนาผมก็ยอมผมยอมหมดทุกอย่างแต่แม่เขาก็บอกว่า ถ้ารักกันจริงๆอะ ไปเปลี่ยนศาสนามาก่อนแล้วผมบอกว่าแล้วลูกผมอะ แม่เขาก็บอกเอาออกก่อน แล้วค่อยมาเริ่มกันใหม่ ผมบอกว่าถ้าแม่ไม่ยอมรับผมเพราะผมเป็นศาสนาพุทธผมไม่โกรธไม่เกลียดเลยนะแต่ผมขอลูกได้ไหม ขอแค่คลอดให้ผมก่อนแล้วหลังจากนั้นจะเอาไงก็แล้วแต่แม่เลย แม่เขาก็บอกว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้ ผมร้องไห้ขอร้องอ้อนวอนทุกวิถีทางแต่เขาไม่ให้โอกาสไม่เห็นใจผมเลยจนผมไม่รู้จะทำยังไง ผมก็เลยขับรถกลับบ้านผม ขับไปร้องไห้ผม ผมได้แต่โทดตัวเองว่าผมเป็นพ่อแท้ๆ แต่ผมกลับช่วยลูกตัวเองให้รอดไว้ไม่ได้เลย ผมได้แต่โทดตัวเองทุกวันๆ จนตอนนี้ผมโคตรเสียใจเลยว่าทำไมต้องมาเจอครอบครัวอำมหิตแบบนี้ด้วยที่แม้แต่ลูกหลานตัวเองยังฆ่าได้ลง ผมอยู่คนเดี่ยวไม่รู้จะคุยกับใครเลยมาโพสในนี้คับ ตราบาปนี้จำฝั่งใจจนตายและเป็นเรื่องที่โคตรเสียใจที่สุดในชีวิต