เรื่องมีอยู่ว่า เวลามีคนมาจีบ ผมจะรู้สึกดี แต่พอมานึกถึงสิ่งที่ผมเป็น แล้วมันรู้สึกแย่ เพราะผมเป็นคนร่างกายไม่สมบูรณ์ ไม่สมประกอบ มีโรคประจำตัว ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น เดินทางไปไหนมาไหนเอง ก็ไม่ได้ หาเงินก็ไม่เก่ง หรือสรุปคือเอาตัวเองไม่รอดนั่นแหละ เวลามีคนเข้ามาจีบ เขาเห็นสิ่งที่ผมเป็น เขาก็ยอมรับได้ ไม่รังเกียจผม แต่ผมกลับคิดเยอะ คิดว่าเขาจะเหนื่อยเพราะผมไหม วันนึงเขาเปลี่ยนใจทิ้งผมไปรึป่าว การมีคู่ มันควรต้องดีกว่าอยู่คนเดียว แต่การที่เขาเลือกผมเข้าไปในชีวิตเป็นการเพิ่มภาระให้ตัวเขาเอง ผมเลยไม่เคยตกลงคบเป็นแฟนกับใครที่เข้ามาเลย จนทำให้หลายคนเสียใจ ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย แต่อีกใจนึงของผมก็อยากมีคนอยู่เคียงเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่สามารถมองข้ามปมความคิดในสิ่งที่ผมเป็นอยู่นี้ได้ซักที ใครพอมีวิธีคิดเพื่อให้หยุดด้อยค่าตัวเองแบบนี้ได้บ้าง หรือว่าผมควรอยู่คนเดียวนี่แหละ เป็นทางออกที่ดีที่สุด สำหรับทุกฝ่าย ขอบคุณครับ
หยุดด้อยค่าตัวเองยังไงดีครับ