เราคบกับแฟนมาเข้าปีที่7เราขอเล่าตั้งแต่ปีแรกๆหน่อยนะคะ
คือช่วง2ปีแรกเป็นช่วงที่เรายอมแฟนเรามากๆเหมือนมันเริ่มมาจากการที่เรารักเค้า100แต่เค้าเหมือนให้เราแค่20ไม่ว่าเค้าจะมีคนอื่นหรืออะไรเหตุผลในการจะหายไปของเค้ามันจะดูงี่เง่าแค่ไหนถ้าเค้ากลับมาเราพร้อมให้อภัยเค้าเสมอเลย(ช่วงนี้จะเป็นช่วงที่เราง้อเค้าทุกรอบไม่ว่าเค้าจะผิดหรือเราผิด)
พอเข้าปีที่3-4 เราก็รู้สึกได้แหละว่าเค้ารักเราขึ้นมากกว่าเดิมมากๆเหมือนจาก20อาจซัก80มันก็เพิ่มมาเรื่อยๆดูจากการกระทำของเค้าอาจมีคุยกับแฟนเก่าบ้างแต่คือส่วนมากจะเป็นแฟนเก่าของแฟนเราทักมาก่อนหรือบางทีก็อาจมีไปส่องเฟสคนคุยเก่าๆของเค้าบ้างช่วงปีที่3-4เป็นช่วงที่ทะเลาะกันแทบทุกวันแต่เราเองก็ไม่ได้รู้สึกว่ารักเค้าน้อยลงนะคะบอกเลิกกันๆแต่ก็ดีกันมาตลอด
พอเข้าปีที่5-6คือแฟนเราทำตัวดีมากๆแทบไม่เคยได้ทะเลาะกันเลิกจะมีทะเลาะกันหนักๆครั้งนึงเลิกกันไปประมาณเดือนนึงค่ะสุดท้ายก็กลับมาคบกันเหมือนเดิม
ปัญหามันมาอยู่ตรงนี้ค่ะทุกคนพอมาเข้าปีนี้เรารู้สึกแปลกๆไปคือเราคิดว่าเราอาจรักเค้าน้อยลงแล้วรึป่าวเพราะตัวเราเองเริ่มรู้สึกว่าไม่ได้อยากจะคุยเค้าขนาดนั้นเรารู้สึกว่ามีอะไรที่เราอยากทำมากกว่าการตอบแชทเค้าเช่นดูซีรี่ส์หรือเล่นเกมกับเพื่อนตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดว่าเราเปลี่ยนไปจนมีบางครั้งที่เค้าพิมมาหาเราว่าคิดถึงเรารู้สึกอึดอัดที่จะตอบกลับไปว่าคิดถึงเหมือนกันแต่เราเลือกที่จะตอบอะไรที่เปลี่ยนเรื่องไปเลยเหมือนไม่เห็นคำว่าคิดถึงไปเลยหรือการที่เค้าอยากมาหาเราเราก็ไม่ได้อยากให้เค้ามาหาอะแต่ก็ไม่ได้บอกตรงๆนะคะเราเลือกที่จะอ้างอย่างอื่นแทน
จริงๆเราเคยบอกเลิกเค้าไปแล้วนะคะเพราะเราเองรู้ตัวเองว่าเราไม่เหมือนเดิมแต่เค้าไม่ยอมเลิกจะพูดยังไงก็ไม่ยอมจนเราบอกว่าลองห่างกันซักเดือนนึงมั้ยเผื่ออะไรจะดีขึ้นเผื่อแบบกูจะคิดถึงลองดูคือตอนแรกเค้าก็ไม่ยอมแต่เราบอกไม่ยอมก็ต้องเลิกนะเค้าเลยยอมจนพอผ่านไปเดือนนึงเค้าก็ทักมาซึ่งอันนี้เป็นสิ่งที่ชัดเจนมากๆเพราะว่าเราไม่ได้คิดถึงเค้าเลยในระยะเวลา1เดือนที่ไม่ได้คุยกัน
แต่มันก็จะมีบางครั้งที่เราก็รู้สึกว่าเฮ้ยวันนี้อยากเจอจังเลยหรือแบบวันนี้อยากคุยด้วยจังเลยแต่มันก็จะมาแค่ช่วงสั้นๆแปปๆอะค่ะพอคุยไปมาถ้าเค้าพิมว่าคิดถึงมาอีกเราก็ไม่อยากคุยแล้วแบบนี้ตลอดเลย
ซึ่งตัวเราเองก็คิดอยู่ตลอดนะคะว่าจะทำยังไงดีจะเลิกเลยดีมั้ยแต่พอคิดถึงเวลาเลิกเราก็จะมีความรู้สึกที่โต้ขึ้นมาในหัวว่าเฮ้ย7ปีเลยนะเว้ยแล้วต้องไปเริ่มทำความรู้จักกับคนอื่นใหม่อะนะแบบนี้ตลอดเลยมันเลยทำให้เรายังไม่เด็ดเดี่ยวพอใจนึงก็ไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่แต่ใจนึงเราก็อึดอัดค่ะที่ต้องมาแบบอยู่ในความรู้สึกแปลกๆของเราแบบนี้
แต่เราไม่ได้มีคนอื่นนะทุกคนคือเราไม่ได้คุยกับแฟนเราเราก็ไม่ได้คุยกับใครแม้กระทั่งเพื่อนเราเราก็ไม่ได้ตอบ5555
เริ่มรู้สึกกับแฟนไม่เหมือนเดิม
คือช่วง2ปีแรกเป็นช่วงที่เรายอมแฟนเรามากๆเหมือนมันเริ่มมาจากการที่เรารักเค้า100แต่เค้าเหมือนให้เราแค่20ไม่ว่าเค้าจะมีคนอื่นหรืออะไรเหตุผลในการจะหายไปของเค้ามันจะดูงี่เง่าแค่ไหนถ้าเค้ากลับมาเราพร้อมให้อภัยเค้าเสมอเลย(ช่วงนี้จะเป็นช่วงที่เราง้อเค้าทุกรอบไม่ว่าเค้าจะผิดหรือเราผิด)
พอเข้าปีที่3-4 เราก็รู้สึกได้แหละว่าเค้ารักเราขึ้นมากกว่าเดิมมากๆเหมือนจาก20อาจซัก80มันก็เพิ่มมาเรื่อยๆดูจากการกระทำของเค้าอาจมีคุยกับแฟนเก่าบ้างแต่คือส่วนมากจะเป็นแฟนเก่าของแฟนเราทักมาก่อนหรือบางทีก็อาจมีไปส่องเฟสคนคุยเก่าๆของเค้าบ้างช่วงปีที่3-4เป็นช่วงที่ทะเลาะกันแทบทุกวันแต่เราเองก็ไม่ได้รู้สึกว่ารักเค้าน้อยลงนะคะบอกเลิกกันๆแต่ก็ดีกันมาตลอด
พอเข้าปีที่5-6คือแฟนเราทำตัวดีมากๆแทบไม่เคยได้ทะเลาะกันเลิกจะมีทะเลาะกันหนักๆครั้งนึงเลิกกันไปประมาณเดือนนึงค่ะสุดท้ายก็กลับมาคบกันเหมือนเดิม
ปัญหามันมาอยู่ตรงนี้ค่ะทุกคนพอมาเข้าปีนี้เรารู้สึกแปลกๆไปคือเราคิดว่าเราอาจรักเค้าน้อยลงแล้วรึป่าวเพราะตัวเราเองเริ่มรู้สึกว่าไม่ได้อยากจะคุยเค้าขนาดนั้นเรารู้สึกว่ามีอะไรที่เราอยากทำมากกว่าการตอบแชทเค้าเช่นดูซีรี่ส์หรือเล่นเกมกับเพื่อนตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดว่าเราเปลี่ยนไปจนมีบางครั้งที่เค้าพิมมาหาเราว่าคิดถึงเรารู้สึกอึดอัดที่จะตอบกลับไปว่าคิดถึงเหมือนกันแต่เราเลือกที่จะตอบอะไรที่เปลี่ยนเรื่องไปเลยเหมือนไม่เห็นคำว่าคิดถึงไปเลยหรือการที่เค้าอยากมาหาเราเราก็ไม่ได้อยากให้เค้ามาหาอะแต่ก็ไม่ได้บอกตรงๆนะคะเราเลือกที่จะอ้างอย่างอื่นแทน
จริงๆเราเคยบอกเลิกเค้าไปแล้วนะคะเพราะเราเองรู้ตัวเองว่าเราไม่เหมือนเดิมแต่เค้าไม่ยอมเลิกจะพูดยังไงก็ไม่ยอมจนเราบอกว่าลองห่างกันซักเดือนนึงมั้ยเผื่ออะไรจะดีขึ้นเผื่อแบบกูจะคิดถึงลองดูคือตอนแรกเค้าก็ไม่ยอมแต่เราบอกไม่ยอมก็ต้องเลิกนะเค้าเลยยอมจนพอผ่านไปเดือนนึงเค้าก็ทักมาซึ่งอันนี้เป็นสิ่งที่ชัดเจนมากๆเพราะว่าเราไม่ได้คิดถึงเค้าเลยในระยะเวลา1เดือนที่ไม่ได้คุยกัน
แต่มันก็จะมีบางครั้งที่เราก็รู้สึกว่าเฮ้ยวันนี้อยากเจอจังเลยหรือแบบวันนี้อยากคุยด้วยจังเลยแต่มันก็จะมาแค่ช่วงสั้นๆแปปๆอะค่ะพอคุยไปมาถ้าเค้าพิมว่าคิดถึงมาอีกเราก็ไม่อยากคุยแล้วแบบนี้ตลอดเลย
ซึ่งตัวเราเองก็คิดอยู่ตลอดนะคะว่าจะทำยังไงดีจะเลิกเลยดีมั้ยแต่พอคิดถึงเวลาเลิกเราก็จะมีความรู้สึกที่โต้ขึ้นมาในหัวว่าเฮ้ย7ปีเลยนะเว้ยแล้วต้องไปเริ่มทำความรู้จักกับคนอื่นใหม่อะนะแบบนี้ตลอดเลยมันเลยทำให้เรายังไม่เด็ดเดี่ยวพอใจนึงก็ไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่แต่ใจนึงเราก็อึดอัดค่ะที่ต้องมาแบบอยู่ในความรู้สึกแปลกๆของเราแบบนี้
แต่เราไม่ได้มีคนอื่นนะทุกคนคือเราไม่ได้คุยกับแฟนเราเราก็ไม่ได้คุยกับใครแม้กระทั่งเพื่อนเราเราก็ไม่ได้ตอบ5555