กระทู้นี้เราไม่ได้มาโพสต์บอกเล่าเรื่องราวการเห็น นิมิต ของเรา

แต่เราจะขอตั้งกระทู้เพื่อ ขอโทษ ขออภัย และขออโหสิกรรม ต่อทุกๆท่าน

ผู้ที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้ของเราและท่านที่ได้มาคอมเม้นท์และเราตอบคอมเม้นท์นั้นๆไปด้วย

ซึ่งเรารู้ดีว่าภาษาที่เราใช้เขียนกระทู้ของเราและการตอบคอมเม้นท์ มันค่อนข้างจะตรงไปตรงมา

ตรงในแบบที่ว่าถ้าคนที่ชอบคิดเล็กคิดน้อยหรือคิดมากก็ตาม อาจจะมีอารมณ์โกรธเคืองกันบ้าง

ซึ่งบางครั้งเราก็รู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง เพราะมันชินจนติดเป็นนิสัย จนกลายเป็นสันดานไปแล้ว เรื่องความปากหมาของเรา

แต่เราไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้ใครมีอารมณ์โกรธเคืองเลยแม้แต่น้อย

เพราะเราเป็นคนที่ปากค่อนข้างจะตรงกับใจ คิดอะไรก็ตอบ ก็เขียนออกไปเช่นนั้นแบบตรงๆ ไม่มีปิดบัง ไม่มีอ้อมค้อม

ซึ่งบางครั้งเราก็รู้ว่ามันก็ทำร้ายจิตใจคนอื่นเกินไป แต่นิสัยเช่นนี้ของเราก็ใช่ว่ามันไม่ดีอย่างเดียว

ข้อดีของมันก็มีและเรายอมรับข้อเสียของมันได้ เราจึงไม่คิดจะเปลี่ยน

มันทำให้เรา มองทุกอย่างแบบตรงไปตรงมา เห็นทุกอย่างแบบตรงไปตรงมา ไม่มีอคติ ทั้งความคิด คำพูด และการกระทำ

ซึ่งทุกครั้งที่เรารู้สึกตัวระลึกได้ว่าเราทำอะไรไม่ดีกับใครไว้ เราจะไปสารภาพเกี่ยวกับ ความคิด คำพูด การกระทำนั้นๆของเรากับบุคคลผู้นั้นโดยตรง(ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่)

โดยไม่เคยรีรอ ไม่มีความละอายในสิ่งที่เราได้กระทำไป เพราะเรายินดียอมรับทุกการกระทำของเราทั้งดีและไม่ดี และขอให้บุคคลผู้นั้นอโหสิกรรมให้เรา

เพราะถ้าเราไม่ทำเช่นนั้น เราจะอยู่ไม่เป็นสุข ไม่สบายใจ ร้อนรนอยู่ตลอด เราจึงต้องทำเช่นนั้นมาตลอดเรื่อยมา ทุกครั้งที่ทำผิด

ทำให้เราทำผิด หรือทำให้ใครทุกข์กาย ไม่สบายใจ ไม่ค่อยได้ เพราะเราจะทุกข์ด้วยเสมอ

ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน เราจึงอยากจะกล่าว ขอโทษ ขออภัย และขออโหสิกรรมจากทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้ของเรา และคนที่เราได้ตอบคอมเม้นท์ไปทุกคน

และเราก็ขออโหสิกรรมให้กับทุกท่านด้วยเช่นกัน เพื่อจะได้ไม่มีอะไรติดค้างให้ได้สานต่อสัมพันธ์ที่ทั้งดีและไม่ดีต่อกัน

ถ้าเรามีโอกาสได้ลงกระทู้ใหม่ถัดจากกระทู้นี้ไป เราจะระบุข้อความแจ้งเตือนไว้ว่า

***คำเตือน*** จขกท. ปากหมากรุณาอย่าถือสาภาษาที่ใช้ตอบคอมเม้นท์