เรารู้จักและสนิทกับเพื่อนชายคนนึงมาได้ปีกว่า
ที่ผ่านมายอมรับว่าเราก็แอบชอบผชคนนี้ อารมแบบปลาบปลื้ม แต่รู้อยู่แล้วว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว เลยไม่เคยคิดว่าจะไปทำอะไรเกินเลย
จนมามีทริปได้ไปต่างจังหวัดกัน...
อยู่ๆเพื่อนก็มาสารภาพกับเราว่าที่ผ่านมาเค้าคิดถึงเราแปลกๆบ่อย แบบน่าจะชอบเรา
ตอนนั้นบอกเลยว่าใจสั่นมาก แบบที่ได้รู้ว่าเค้าก็คิดเหมือนกัน เค้ารุกอยู่นานค่ะ สุดท้ายก็เลยเถิดห้ามใจตัวเองไม่ไหว
หลังจากนั้นเราก็แอบคุยกัน แอบไปเจอกัน แบบไม่มีเพื่อนคนไหนรู้ ไม่มีสถานะ เค้าบอกรักเรา
เราเคยบอกเค้าว่าที่ทำอยู่ไม่ดีควรต้องเลิก แต่พอฟังเค้าพูดเราก็รู้สึกว่าเค้ารักเราจริงๆ เค้าห่วงเราจริงๆ เค้าคอยโทรตามเราตลอด และเราก็รู้สึกดีมากที่ได้อยู่ได้เจอได้คุยกับเค้า จนเวลาผ่านมาระยะนึง
ล่าสุดที่เราตัดสินใจเลิกยุ่ง หลังจากมีความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้มาประมาณ 3 เดือน คือพวกเราเกือบโดนจับได้ค่ะ เพราะเรารับไม่ได้แน่นอนที่จะต้องมีใครมารู้ว่าเราทำตัวแบบนี้ เราไม่ได้ต้องพึ่งพาผชเรื่องเงินเลย แล้วเราก็ค่อนข้างมีคนรู้จักหลายคน ประวัติ โพรไฟล์ดี ไม่มีไรแย่ ถ้าต้องมาโดนตราหน้าว่าแอบกินสามีคนอื่นนี่คือหายนะแน่ๆ เรารับความเสี่ยงนี้ไม่ได้ ส่วนเค้าครั้งนั้นคือเค้าก็เห็นด้วยแหละว่าน่าจะต้องเลิกคุยกันเพราะก็น่าจะกลัวเกมเหมือนกัน
หลังจากที่คุยกันว่าเป็นเพื่อนกัน เราเศร้าค่ะ เศร้าที่ตื่นมาไม่เห็นข้อความในไลน์ เศร้าที่เค้าไม่โทรมาแล้ว แต่ก็พยายามบอกตัวเองอยู่ว่ามันจะผ่านไป
ตั้งกระทู้แบบนี้คงโดนด่าโดนประนาม แต่เราอยากออกมาจริงๆ อยากให้คนมาพูดหรือด่าอะไรก็ได้ให้เราได้สติที ให้เราหายเศร้าเร็วๆที คิดได้ที เรากลัวว่าถ้าเราใจไม่แข็งพอ ละเค้ากลับมาพูดอะไรให้เราใจอ่อนแล้วเราจะปล่อยตัวเองให้กลับไปวนลูปเดิม
สุดท้ายกับคำถามที่ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้ว... "มีไหมคะ ซักกี่เปอร์เซ็นต์ กับความรักกับคนที่มีเจ้าของแล้วที่เป็นเรื่องจริง แล้วสุดท้ายเค้าจะเลิกกันเพื่อมาคบเรา มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริงๆบ้างมั้ยคะ"
เผลอใจไปกับผู้ชายที่มีลูกมีครอบครัวแล้ว
ที่ผ่านมายอมรับว่าเราก็แอบชอบผชคนนี้ อารมแบบปลาบปลื้ม แต่รู้อยู่แล้วว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว เลยไม่เคยคิดว่าจะไปทำอะไรเกินเลย
จนมามีทริปได้ไปต่างจังหวัดกัน...
อยู่ๆเพื่อนก็มาสารภาพกับเราว่าที่ผ่านมาเค้าคิดถึงเราแปลกๆบ่อย แบบน่าจะชอบเรา
ตอนนั้นบอกเลยว่าใจสั่นมาก แบบที่ได้รู้ว่าเค้าก็คิดเหมือนกัน เค้ารุกอยู่นานค่ะ สุดท้ายก็เลยเถิดห้ามใจตัวเองไม่ไหว
หลังจากนั้นเราก็แอบคุยกัน แอบไปเจอกัน แบบไม่มีเพื่อนคนไหนรู้ ไม่มีสถานะ เค้าบอกรักเรา
เราเคยบอกเค้าว่าที่ทำอยู่ไม่ดีควรต้องเลิก แต่พอฟังเค้าพูดเราก็รู้สึกว่าเค้ารักเราจริงๆ เค้าห่วงเราจริงๆ เค้าคอยโทรตามเราตลอด และเราก็รู้สึกดีมากที่ได้อยู่ได้เจอได้คุยกับเค้า จนเวลาผ่านมาระยะนึง
ล่าสุดที่เราตัดสินใจเลิกยุ่ง หลังจากมีความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้มาประมาณ 3 เดือน คือพวกเราเกือบโดนจับได้ค่ะ เพราะเรารับไม่ได้แน่นอนที่จะต้องมีใครมารู้ว่าเราทำตัวแบบนี้ เราไม่ได้ต้องพึ่งพาผชเรื่องเงินเลย แล้วเราก็ค่อนข้างมีคนรู้จักหลายคน ประวัติ โพรไฟล์ดี ไม่มีไรแย่ ถ้าต้องมาโดนตราหน้าว่าแอบกินสามีคนอื่นนี่คือหายนะแน่ๆ เรารับความเสี่ยงนี้ไม่ได้ ส่วนเค้าครั้งนั้นคือเค้าก็เห็นด้วยแหละว่าน่าจะต้องเลิกคุยกันเพราะก็น่าจะกลัวเกมเหมือนกัน
หลังจากที่คุยกันว่าเป็นเพื่อนกัน เราเศร้าค่ะ เศร้าที่ตื่นมาไม่เห็นข้อความในไลน์ เศร้าที่เค้าไม่โทรมาแล้ว แต่ก็พยายามบอกตัวเองอยู่ว่ามันจะผ่านไป
ตั้งกระทู้แบบนี้คงโดนด่าโดนประนาม แต่เราอยากออกมาจริงๆ อยากให้คนมาพูดหรือด่าอะไรก็ได้ให้เราได้สติที ให้เราหายเศร้าเร็วๆที คิดได้ที เรากลัวว่าถ้าเราใจไม่แข็งพอ ละเค้ากลับมาพูดอะไรให้เราใจอ่อนแล้วเราจะปล่อยตัวเองให้กลับไปวนลูปเดิม
สุดท้ายกับคำถามที่ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้ว... "มีไหมคะ ซักกี่เปอร์เซ็นต์ กับความรักกับคนที่มีเจ้าของแล้วที่เป็นเรื่องจริง แล้วสุดท้ายเค้าจะเลิกกันเพื่อมาคบเรา มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นจริงๆบ้างมั้ยคะ"