กรณีคุณแม่ผมเอง ผมไม่สนับสนุนครับ
แม่พูดให้ฟังเมื่อไรว่าอยากทำ ผมก็พูดให้ฟังเมื่อนั้นว่าสวยสมวัยคือดีที่สุด คนเราเกิดมาต้องแก่ต้องเหี่ยว ส่องกระจกทุกวันเห็นว่าเหี่ยว และรับตัวเองได้นั่นคือประเสริฐ

เรื่องนี้เหมือนเป็นเรื่องผิวเผินไม่สำคัญ แต่ผมคิดว่าจะแก่ให้งาม ควรจะค่อยๆ รับสังขารตัวเองให้ได้ และอยู่กับตัวเองให้เป็น ไม่เอาสังขารตัวเองไปเทียบกับใครๆ ให้ วุ่นวาย

อนึ่ง ผมเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่ รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ท่านทั้งสองมีชีวิตสุขสบายกว่าเมื่อเทียบกับเพื่อนๆ หรือ ญาติๆหลายๆ คน เรื่องศัลยกรรมไม่ใช่ว่าผมกลัวสิ้นเปลืองค่าใช้จ่าย แต่ผมมองว่าเป็นเรื่องที่ทำให้จิตใจไม่มั่นคงตามอายุที่เพิ่มขึ้น ยิ่งห่างไกลจากความเข้าใจเรื่องอนิจจัง

คนแก่บางคนไม่ได้มีจิตใจที่มั่นคงขึ้นตามอายุที่เพิ่มขึ้น บางคนเหมือนจะย้ายกลับไปเป็นหนุ่มเป็นสาว ถ้าเผอิญดแลตัวเองได้ทั้งในเรื่องสุขภาพ และการเงินก็ไม่มีประเด็นเพราะจะดีร้ายจะร้ายก็รับสภาพด้วยตัวเองไป จะทุกข์น้อยลงหรือไม่หลังจากทำศัลยกรรมก็ไม่เดือนร้อนคนอื่นๆ เพราะดูแลตัวเองได้

ผมยึดหลักว่ากิเลสไม่มีที่สิ้นสุด  และลูกไม่จำเป็นต้องเลี้ยงกิเลสของพ่อแม่
บางเรื่องที่ต้องห้าม ต้องปรามผมยินดีพูด ยินดีทำ ถึงแม้จะต้องใช้เวลา และตึงๆ กันบ้างก็ยินดีที่จะทำ เพราะเชื่อว่าดีกับบุพการีในระยะยาว

เรื่องความปลอดภัยในการผ่าตัด และผลข้างเคียงเป็นอีกเรื่องที่ผมพูดให้แม่ฟัง ไม่โดนเองกับตัวก็ไม่รู้ครับ