ขออนุญาตเล่าประวัติเบื้องต้นครับ
ผม จบ ปวส ยานยนต์ ที่ระยอง ทำงานบริษัท เป็น Vibration Inspection Technician (วัดความสั่นสะเทือนเครื่องจักรและวิเคราะห์)
แฟนจบ ป.โท
แฟนทำงาน รับราชการ
แฟนผมอายุมากกว่าผม 4 ปี
ปัจจุบันผมทำงานช่างประปาในโรงเรียนแห่งหนึ่ง
อายุ 29 ปี
ลืมเล่าให้ฟัง ตั้งแต่ต้นปี 256X ผมลาออกจากงานมา ตั้งใจจะบวช แล้วก็ไม่ได้บวช ก็เล่นเกมไปเรื่อยๆ เบื่อการทำงาน
ไปงานแต่งเพื่อน มีเพื่อนชวนกลับไปทำงาน ผมก็ปฎิเสธไปเพราะผมเล่นเกม ผมหาเงินในเกมได้
จนผมคิดได้ว่านี้กูทำอะไรอยู่ เพื่อนนัดไปดื่มบ้านพัก Pool Villa แล้วหลังจากดื่มเสร็จวันนั้น ผมก็ไปติดต่อวัดทันที
เริ่มเลยแล้วกันครับ
แฟนผมคนี้เป็นคนที่สวย มีฐานะค่อนข้างดี ค่อนข้าง Perfect กลับกันกับผมเลย หน้าตาก็ไม่ได้หล่อ เงินพอมีบ้างแต่ว่าก็หมด
เหมือน สวรรค์กับนรกเลยก็ว่าได้
ตอนแรกผมก็เคยจีบเขานะครับตั้งแต่แรกๆที่เจอกันในเกม ตอนที่ยังไม่ลาออก
เราเคยคุยกันไปสักพักนึง ประมาณ 1 เดือน แล้วก็ห่างกันไปสักประมาณ 7-8 เดือนได้ แต่ก็ยังคุยกันเสมอเหมือนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
เราก็เป็นเพื่อนเล่นเกมกันมาโดยตลอด
ผมเห็นเขาคุยกับใครผมยินดีด้วยเสมอ ผมเคยบอกกับตัวเองไว้ว่า ผมเป็นอะไรก้ได้ ผมจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆเขาเสมอ ไม่ว่าจะร้ายหรือดี
แฟนผมเขาก็มาสารภาพรักกับผมในวันนึง ก่อนที่จะบวชสัก 1 อาทิตย์ แล้วผมก็รักเขามาโดยตลอดผมก็เลยตกลงคบกับเขา (แฟนผมเป็นคนตรงไปตรงมารู้สึกอย่างไรก็พูดแบบนั้น) ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ผมไม่ดีพอสำหรับเขาแน่ๆ
เราก็คบกันนอกเกม เลิกเล่นเกมกันไป แล้วแฟนผมก็ให้มาอยู่กับเขาที่ กทม แล้วก็หางานทำ หลังจากได้งานทำ ซื้อรถมอไซ 1 คัน ผมก็เริ่มเรียนต่อทันที
เรียน ภาคออนไลน์ 2 ปี บริหารการจัดการ
อยากทำอะไรให้มันดีขึ้น ให้มันดีพอสำหรับเขาขึ้นมาบ้าง อยู่กันมาได้ประมาณ 6 เดือน
และแล้ววันหนึ่ง ผมรู้สักว่าเขาเปลี่ยนไป อยู่ดีๆก็เฉยชาได้ประมาณ 3 วัน ผมเลยตัดสินใจถามเขาว่าเป็นอะไร โกรธอะไรเราหรือป่าว
เขาตอบกลับมาว่า เอาตรงๆเลยใช่ไหม
ผมก็บอกใช่ บอกมาเลย
เขาบอกกับเราว่า เขาไม่รู้ว่าจะมีเราอยู่ในชีวิตเขาทำไม เขาอยากได้คนที่ดูแลเขาได้ พาชีวิตเขาดีขึ้น ระหว่างนี้ เขาก็ร้องไห้ไปด้วย เขาบอกเราว่าอยากให้ทำงาน และอยากให้เรียนต่อ ผมสัญญากับเขาในคืนนั้นว่า อะไรที่ทำอยู่จะทำให้สำเร็จ ไม่ต้องห่วง วันนั้นผมเครียดหนัก นอนไม่หลับเลยทั้งคืน กินยาช่วยให้หลัแล้วแต่ก็ไม่ช่วยอะไร (แต่ผมเคยได้ยินมาว่า ไม่มีเวลาให้เศร้าหรอกให้รีบนอนไปทำงาน) แต่มันก็ทำไม่ได้พยายามคิดทั้งคืนว่าเราจะเอายังไงต่อ วางแผนที่จะย้ายออกจากห้องแฟน เป็นขั้นเป็นตอน
และผมก็เริ่มมองหางานเสริม และงานเสริมที่ผมจะทำคือรับล้างบ่อดักไขมัน เพื่อจะได้มีเงินมากขึ้นเพื่อส่งตัวเองเรียนให้จบ เพื่อลดภาระเงินเดือน
แต่ก็เงียบมากๆ ไม่รู้วิธีการหาลูกค้า จึงเริ่มประกาศลง Social Facebook Tiktok
หลังจากนั้น 2-3 อาทิตย์มีงานติดต่อเข้ามา 2-3 งาน แต่ก็ไม่สามารถไปทำได้เนื่องจากไกล และแฟนผมบอกว่าไม่ต้องไปหรอกมันไกลอันตราย
รับงานแค่ใกล้ๆไปก่อน ผมก็โอเคตามที่แฟนบอก
แต่สุดท้ายผมก็หายังไม่ได้ เขาบอกผมว่ามีที่อยู่ใหม่แล้วค่อยไปแล้วกัน ผมคิดว่าเขาสงสารผมแหละในตอนนั้น เตรียมใจมาแล้วในระดับหนึ่ง
ผมก็อยู่กับเขามาโดยตลอด เกือบ 1 เดือน ระหว่างที่ผมอยู่กับเขาผมพยายามทำทุกสิ่งที่มีประโยชน์กับเขาเสมอ เรายังทำตัวเหมือนเดิมทำงานบ้านทุกอย่าง
ไปรับไปส่งเมื่อมีโอกาส ทำงานบ้านทุกอย่าง พยายามช่วยเหลือจนเขารำคาญเลยแหละ เขาบอกว่าไม่เคยขอให้ทำ ไม่ต้องทำ
มีวันหนึ่งผมทำงานอยู่ แล้วมีช่างที่เป็นราชการมาทำงานที่โรงเรียน ผมเลยไปถามเขาตอนที่เขาสูบบุหรี่อยู่ ว่า
มีตำแหน่งว่างมั้ยครับพี่ ผมสนใจอยากเป็นช่างที่รับราชการ พี่เขาบอกว่ากำลังจะเปิดรับเดือนเมษายน
ผมมีอะไรก็ยังบอกเขาเสมอ เล่าให้เขาฟังว่าวันนี้ไปบอกพี่ที่ทำงานช่างที่รับราชการมา
หลังจากนั้น เขาเห็นว่าผมสนใจอยากเป็นข้าราชการ เลยชวนเราไปสมัครงานที่เป็นราชการ แต่ มันก็ไม่พอเนื่องจากเขารับ ป ตรี เท่านั้น
และอายุไม่เกิน 30 ปี ผมเรียนจบอายุก็เกินแล้ว เหลืออีก 1 ปีครึ่ง ถึงจะเรียนจบ
ผมพยายามติดต่อมหาลัยจะของลงหน่วยกิจเพิ่ม เพื่อให้เรียนจบทันอายุ 30 แต่ทางมหาลัยก็แจ้งกลับมาว่าไม่สามารถทำได้
เขาร้องไห้ผมก็เขาไปกอด บอกว่าไม่เป็นไรนะ ผมรักเขามากๆนะ อยากให้รู้ไว้ ผมหวังดีที่สุด ไม่รักผมไม่เป็นไรเลย ยังไงผมก็รักเขาที่สุด
และบอกเราว่า เขายังรักเราอยู่มากๆเหมือนกัน และอยากให้ผมมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่รวยไม่เป็นไร ขอให้มีงานที่มั่นคงก็พอ
อนาคตถึงเราไปกันไม่รอด แต่เขาจะพยายามทำให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้น เราจะเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน ถึงจะเลิกกันไป
และแล้ว เช้าวันใหม่ก็เริ่มขึ้น
แฟนผมเล่าให้ผมฟังว่าไปตรวจมดลูกมา (วันนั้นผมไปส่งเขาเองที่โรงพยาบาล) เป็นสวัสดิการณ์ของที่ทำงาน
แฟนถามผมว่า เขามดลูกฟ่อ อาจจะมีลูกไม่ได้ และอารมณ์ อาจจะไม่มีแล้ว ยังรักกันอยู่มั้ย
ผมตอบได้เลยทันทีว่า ไม่มีวันเปลี่ยน และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป เขาก็ร้องไห้ และก็บอกว่าเขารักเรามากๆเหมือนกัน
เขาบอกว่าเราเป็นคนดีมากๆ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยทำอะไรผิดเลย
และหลังจากนั้นบรรยากาศเริ่มดีขึ้น เหมือนกลับมารักกันใหม่ๆเลยก็ว่าได้ ถึงจะไม่เหมือนก็เถอะ
หัวใจผมพองโตมากๆ
แต่แล้วผมที่เรียนจบแค่ ปวส ก็ทำให้เขาผิดหวังเรื่อยมา จะไปทำงานแผนกเดียวกับเขา ก็ยังผิดหวังอีก
เขาบอกว่า เรารักกัน อดทนนะ
จนตอนนี้ผมสงสารเขาเหลือเกิน
เพื่อนๆมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างครับ ขออภัยเล่ายาวไปนิดหน่อย
เรารู้สึกว่าแฟนเรา เหนื่อยกับเรามาก เราสงสารเขาที่เขาต้องเหนื่อยเพื่อเรา
ผม จบ ปวส ยานยนต์ ที่ระยอง ทำงานบริษัท เป็น Vibration Inspection Technician (วัดความสั่นสะเทือนเครื่องจักรและวิเคราะห์)
แฟนจบ ป.โท
แฟนทำงาน รับราชการ
แฟนผมอายุมากกว่าผม 4 ปี
ปัจจุบันผมทำงานช่างประปาในโรงเรียนแห่งหนึ่ง
อายุ 29 ปี
ลืมเล่าให้ฟัง ตั้งแต่ต้นปี 256X ผมลาออกจากงานมา ตั้งใจจะบวช แล้วก็ไม่ได้บวช ก็เล่นเกมไปเรื่อยๆ เบื่อการทำงาน
ไปงานแต่งเพื่อน มีเพื่อนชวนกลับไปทำงาน ผมก็ปฎิเสธไปเพราะผมเล่นเกม ผมหาเงินในเกมได้
จนผมคิดได้ว่านี้กูทำอะไรอยู่ เพื่อนนัดไปดื่มบ้านพัก Pool Villa แล้วหลังจากดื่มเสร็จวันนั้น ผมก็ไปติดต่อวัดทันที
เริ่มเลยแล้วกันครับ
แฟนผมคนี้เป็นคนที่สวย มีฐานะค่อนข้างดี ค่อนข้าง Perfect กลับกันกับผมเลย หน้าตาก็ไม่ได้หล่อ เงินพอมีบ้างแต่ว่าก็หมด
เหมือน สวรรค์กับนรกเลยก็ว่าได้
ตอนแรกผมก็เคยจีบเขานะครับตั้งแต่แรกๆที่เจอกันในเกม ตอนที่ยังไม่ลาออก
เราเคยคุยกันไปสักพักนึง ประมาณ 1 เดือน แล้วก็ห่างกันไปสักประมาณ 7-8 เดือนได้ แต่ก็ยังคุยกันเสมอเหมือนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
เราก็เป็นเพื่อนเล่นเกมกันมาโดยตลอด
ผมเห็นเขาคุยกับใครผมยินดีด้วยเสมอ ผมเคยบอกกับตัวเองไว้ว่า ผมเป็นอะไรก้ได้ ผมจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆเขาเสมอ ไม่ว่าจะร้ายหรือดี
แฟนผมเขาก็มาสารภาพรักกับผมในวันนึง ก่อนที่จะบวชสัก 1 อาทิตย์ แล้วผมก็รักเขามาโดยตลอดผมก็เลยตกลงคบกับเขา (แฟนผมเป็นคนตรงไปตรงมารู้สึกอย่างไรก็พูดแบบนั้น) ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ผมไม่ดีพอสำหรับเขาแน่ๆ
เราก็คบกันนอกเกม เลิกเล่นเกมกันไป แล้วแฟนผมก็ให้มาอยู่กับเขาที่ กทม แล้วก็หางานทำ หลังจากได้งานทำ ซื้อรถมอไซ 1 คัน ผมก็เริ่มเรียนต่อทันที
เรียน ภาคออนไลน์ 2 ปี บริหารการจัดการ
อยากทำอะไรให้มันดีขึ้น ให้มันดีพอสำหรับเขาขึ้นมาบ้าง อยู่กันมาได้ประมาณ 6 เดือน
และแล้ววันหนึ่ง ผมรู้สักว่าเขาเปลี่ยนไป อยู่ดีๆก็เฉยชาได้ประมาณ 3 วัน ผมเลยตัดสินใจถามเขาว่าเป็นอะไร โกรธอะไรเราหรือป่าว
เขาตอบกลับมาว่า เอาตรงๆเลยใช่ไหม
ผมก็บอกใช่ บอกมาเลย
เขาบอกกับเราว่า เขาไม่รู้ว่าจะมีเราอยู่ในชีวิตเขาทำไม เขาอยากได้คนที่ดูแลเขาได้ พาชีวิตเขาดีขึ้น ระหว่างนี้ เขาก็ร้องไห้ไปด้วย เขาบอกเราว่าอยากให้ทำงาน และอยากให้เรียนต่อ ผมสัญญากับเขาในคืนนั้นว่า อะไรที่ทำอยู่จะทำให้สำเร็จ ไม่ต้องห่วง วันนั้นผมเครียดหนัก นอนไม่หลับเลยทั้งคืน กินยาช่วยให้หลัแล้วแต่ก็ไม่ช่วยอะไร (แต่ผมเคยได้ยินมาว่า ไม่มีเวลาให้เศร้าหรอกให้รีบนอนไปทำงาน) แต่มันก็ทำไม่ได้พยายามคิดทั้งคืนว่าเราจะเอายังไงต่อ วางแผนที่จะย้ายออกจากห้องแฟน เป็นขั้นเป็นตอน
และผมก็เริ่มมองหางานเสริม และงานเสริมที่ผมจะทำคือรับล้างบ่อดักไขมัน เพื่อจะได้มีเงินมากขึ้นเพื่อส่งตัวเองเรียนให้จบ เพื่อลดภาระเงินเดือน
แต่ก็เงียบมากๆ ไม่รู้วิธีการหาลูกค้า จึงเริ่มประกาศลง Social Facebook Tiktok
หลังจากนั้น 2-3 อาทิตย์มีงานติดต่อเข้ามา 2-3 งาน แต่ก็ไม่สามารถไปทำได้เนื่องจากไกล และแฟนผมบอกว่าไม่ต้องไปหรอกมันไกลอันตราย
รับงานแค่ใกล้ๆไปก่อน ผมก็โอเคตามที่แฟนบอก
แต่สุดท้ายผมก็หายังไม่ได้ เขาบอกผมว่ามีที่อยู่ใหม่แล้วค่อยไปแล้วกัน ผมคิดว่าเขาสงสารผมแหละในตอนนั้น เตรียมใจมาแล้วในระดับหนึ่ง
ผมก็อยู่กับเขามาโดยตลอด เกือบ 1 เดือน ระหว่างที่ผมอยู่กับเขาผมพยายามทำทุกสิ่งที่มีประโยชน์กับเขาเสมอ เรายังทำตัวเหมือนเดิมทำงานบ้านทุกอย่าง
ไปรับไปส่งเมื่อมีโอกาส ทำงานบ้านทุกอย่าง พยายามช่วยเหลือจนเขารำคาญเลยแหละ เขาบอกว่าไม่เคยขอให้ทำ ไม่ต้องทำ
มีวันหนึ่งผมทำงานอยู่ แล้วมีช่างที่เป็นราชการมาทำงานที่โรงเรียน ผมเลยไปถามเขาตอนที่เขาสูบบุหรี่อยู่ ว่า
มีตำแหน่งว่างมั้ยครับพี่ ผมสนใจอยากเป็นช่างที่รับราชการ พี่เขาบอกว่ากำลังจะเปิดรับเดือนเมษายน
ผมมีอะไรก็ยังบอกเขาเสมอ เล่าให้เขาฟังว่าวันนี้ไปบอกพี่ที่ทำงานช่างที่รับราชการมา
หลังจากนั้น เขาเห็นว่าผมสนใจอยากเป็นข้าราชการ เลยชวนเราไปสมัครงานที่เป็นราชการ แต่ มันก็ไม่พอเนื่องจากเขารับ ป ตรี เท่านั้น
และอายุไม่เกิน 30 ปี ผมเรียนจบอายุก็เกินแล้ว เหลืออีก 1 ปีครึ่ง ถึงจะเรียนจบ
ผมพยายามติดต่อมหาลัยจะของลงหน่วยกิจเพิ่ม เพื่อให้เรียนจบทันอายุ 30 แต่ทางมหาลัยก็แจ้งกลับมาว่าไม่สามารถทำได้
เขาร้องไห้ผมก็เขาไปกอด บอกว่าไม่เป็นไรนะ ผมรักเขามากๆนะ อยากให้รู้ไว้ ผมหวังดีที่สุด ไม่รักผมไม่เป็นไรเลย ยังไงผมก็รักเขาที่สุด
และบอกเราว่า เขายังรักเราอยู่มากๆเหมือนกัน และอยากให้ผมมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่รวยไม่เป็นไร ขอให้มีงานที่มั่นคงก็พอ
อนาคตถึงเราไปกันไม่รอด แต่เขาจะพยายามทำให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้น เราจะเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน ถึงจะเลิกกันไป
และแล้ว เช้าวันใหม่ก็เริ่มขึ้น
แฟนผมเล่าให้ผมฟังว่าไปตรวจมดลูกมา (วันนั้นผมไปส่งเขาเองที่โรงพยาบาล) เป็นสวัสดิการณ์ของที่ทำงาน
แฟนถามผมว่า เขามดลูกฟ่อ อาจจะมีลูกไม่ได้ และอารมณ์ อาจจะไม่มีแล้ว ยังรักกันอยู่มั้ย
ผมตอบได้เลยทันทีว่า ไม่มีวันเปลี่ยน และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป เขาก็ร้องไห้ และก็บอกว่าเขารักเรามากๆเหมือนกัน
เขาบอกว่าเราเป็นคนดีมากๆ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยทำอะไรผิดเลย
และหลังจากนั้นบรรยากาศเริ่มดีขึ้น เหมือนกลับมารักกันใหม่ๆเลยก็ว่าได้ ถึงจะไม่เหมือนก็เถอะ
หัวใจผมพองโตมากๆ
แต่แล้วผมที่เรียนจบแค่ ปวส ก็ทำให้เขาผิดหวังเรื่อยมา จะไปทำงานแผนกเดียวกับเขา ก็ยังผิดหวังอีก
เขาบอกว่า เรารักกัน อดทนนะ
จนตอนนี้ผมสงสารเขาเหลือเกิน
เพื่อนๆมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างครับ ขออภัยเล่ายาวไปนิดหน่อย