เราจะมาเล่าเรื่องราวที่แอบชอบพี่คนหนึ่งมาตลอด 5 ปี เก็บไว้คนเดียวมันอึดอัด เลยอยากเล่า
เราไม่เคยมีแฟนมาตั้งแต่เกิดแต่มันมีความรู้สึกรอ เหมือนเราต้องรออะไรสักอย่างใครสักคนนี่แหละ ความรู้สึกนี้ทำให้เราแบบไม่กล้าคบใคร เพราะไม่เคยรู้สึกว่ารัก เราหาคำตอบนานมากว่าการรักใครสักคนมันต้องรู้สึกยังไง เสิร์ช หาข้อมูล แต่จำได้หลักๆแค่ว่าถ้าเราชอบใครมันจะรู้สึกใจเต้นแรง และมีความสุขเป็นพิเศษ ขอบอกก่อนว่าเราไม่สวยเลย ผิวคล้ำ ผมฟูๆไม่มีน้ำหนัก สายตาสั้นตอนเข้ามหาลัยเพราะติดซีรีย์หนัก จนเข้ามาหาลัยเราก็ยังไม่สวย เรื่องราวเกิดขึ้นตอนใกล้จะเรียนจบปี 4 ช่วงฝึกงาน แล้วทำงานพาร์ททามด้วยเราเริ่มทำงานพาร์ททามตอน ปี 2 เทอม 2 มั้งถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นเราไปทำงานพาร์ททามร้านใหม่ ตอนปี 2 เราทำร้านเนื้อย่าง ได้ 1 ปีก็ออกมาเตรียมตัวสอบ และทำวิจัย แล้วก็ฝึกงาน พอช่วงฝึกงาน เลิกงาน 4 โมง เลยหางานพาร์ทามทำต่อ แล้วเราทำร้านอาหารกลางคืนที่มีดนตรีสด จริงๆร้านนี้มีแต่คนสวยๆมาทำ แต่เราดีใจมากที่เขารับเราเพราะเราแต่งตัวไม่เป็นใส่กางเกงยีนส์ เสื้อคอปกสีดำ ไปทำในวันแรก คนอื่นเขาใส่กระโปรง เดรส สวยๆ แต่งหน้า ไรงี้ แต่พออยู่ไปสักพักเราก็เริ่มแต่งในแบบที่เหมาะกับตัวเอง ช่วงนั้นออร่าจับมั้ง รู้สึกว่าผิวเริ่มใสขึ้นเพราะเริ่มมีเงินดูแลตัวเอง ช่วงแรกที่ทำ เราเสิร์ฟชงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่เป็นเรียนรู้จากเพื่อนร่วมงาน และลูกค้าก็สอนเราด้วย เราชอบบรรยากาศร้านที่นี่มาก มีเพลง และดนตรีสด ให้ฟัง เราทำงานแบบมีความสุขมากๆ ผ่านไปสักระยะ 2-3 เดือนมั้ง มีลูกค้าคนหนึ่งที่เราไม่เคยเจอหน้าเลย แต่เจอครั้งแรกรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอหรือรู้จักกันมาก่อน มันเป็นความรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ เราไปรับออเดอร์ เขาบอกว่ารอเพื่อนก่อน เลยชงเครื่องดื่มให้ หลังจากเพื่อเขามาเขาก็สั่งอาหารตามปกติ เราก็เสิร์ฟอาหาร ชงเครื่องดื่มให้เขาตามปกติ แล้วมันมีจังหวะที่เราสบตากับเขาแล้วเหมือนกับที่ว่า 30 วิ แล้วตกหลุมรัก ช่วงที่สบตาเหมือนโลกหยุดหมุน หัวใจเต้นแรงมาก รู้สึกตัวเบา บอกไม่ถูก เหมือนจะล้มอยู่ตรงนั้น แล้วเราก็หน้าออกมา แล้วเก็บอาการแล้วเราก็ไปดูแลลูกค้าโต๊ะอื่นต่อ แล้วก็ไปทานข้าวที่ร้านมีข้าวให้พนักงานทานฟรี สับเปลี่ยนกันไปทาน พอทานเสร็จเดินออกมา เขาแล้วก็ไปชงเครื่องดื่มให้เขา เขาพูดกับเราไปทานข้าวมาหรอ เราก็ตอบว่าใช่ค่ะ ขออธิบายลักษณะของเขา ตัวไม่สูงมากสูงแต่กว่าเรา ดูมีภูมิฐาน หล่อ ตี๋ ขาวแบบผุดผ่องมากผิวสุขภาพดีมาก เหมือนลูกคุณหนูเหมือนไม่เคยโดนแดด คิ้วเข้ม ตรงสเปคยกเว้นความสูง หลังจากนั้นเขาก็มาทานอาหารที่ร้านนี้เรื่อยๆ มาคนเดียวบ้าง มากับเพื่อนบ้าง แต่ทุกครั้งที่มาจะมาถามเราก่อนว่าดูแลโซนไหน เขาก็จะไปนั่งโซนที่เราดูแล ที่ร้านจะแบ่งเป็นโซนให้พนักงานดูแลลูกค้าคนละโซน จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาเดินมาทานที่ร้านคนเดียว แล้วช่วงเลิกงานให้เราไปส่ง แต่เราไม่กล้าไปเพราะเราต้องไปส่งเพื่อนด้วย เขาบอกว่าสุนัขเยอะกลัวโดนกัด เราก็คิดว่าเดินมาเองได้ (จริงแล้วบ้านเขาอยู่ห่างจากร้านไม่กี่เมตร) ทำไมถึงกลับไม่ได้แล้วเราก็คิด ส่งเพื่อนเสร็จเราก็กลับมารับเขาขับไปส่งเขา จะบอกว่าเราไม่รู้จักชื่อเขา ไม่รู้ว่าบ้านอยู่ไหน เขาเป็นใครไม่รู้เลย และที่ไปส่งก็คิดนะว่าเขาจะทำร้ายอะไรจะปล้นชิงทรัพย์เราไหมคิดไปต่างๆนาๆ แต่เขาบอกบ้านอยู่ไม่ไกล แล้วก็เป็นห่วงเขาว่าหมาจะกัดเขาด้วย พอไปส่งเขาก็ขอเบอร์ แต่เราไม่ไว้ใจ เราเลยให้ไลน์ไป เพราะอยากรู้จักเขามากกว่านี้ อยากรู้ว่าชื่ออะไร ทำงานอะไร ไลฟ์สไตล์เขาเป็นแบบไหน ตอนแรกเราขอเฟส แต่เขาไม่เล่นเฟส เขาก็เลยบอกว่าไลน์ได้ไหม พอแอดไลน์เสร็จเรากลับห้อง พอเรารู้จักเขาแค่ชื่อ รู้ว่าทำงานอะไร แล้วเราก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับเขา แต่เรากับเขาก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งฝึกงานจบเปลี่ยนไปทำงานประจำ เรากับเขาก็คุยไลน์กันแบบมาๆ หายๆ นานๆจะทักมา นานๆจะตอบกลับ แล้วเขาก็บอกว่ารู้ไหมว่าจีบอยู่ คือเอาจริงๆนะ เราชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่เราไม่มั่นใจว่าความรู้สึกเรามันแค่ชอบเพราะหน้าตาที่ตรงสเปค ชอบที่เขาเป็นเขาหรือชอบอะไรในตัวเขา เราตั้งคำถามให้ตัวเองหลายข้อมากว่าทำไมเราถึงชอบเขา เราชอบเขาเพราะอะไร และหาคำตอบมานานมาก จนได้คำตอบว่าเราชอบเขาที่เขาเป็นเขาไม่ว่าอนาคตเขาจะเป็นยังไงเราก็คิดว่าเราชอบเขา แล้วเราก็กลับมาคิดอีกว่ามันใช่ความหลงไหม มันก็ไม่ไช่ สุดท้ายมันคือความรัก เราใช้เวลา 3 ปีและได้คำตอบว่าเรารักเขาแบบบริสุทธิ์ใจ ไม่ว่าตอนนี้เราไม่ได้คบกันแต่เราก็ยังรู้สึกดีกับเขา ถ้าเขามีความสุข เราก็ยินดี ต่อให้เขาคบกับใครแล้วเขามีความสุข เราก็ยังยินดีกับเขาขอแค่ให้เขามีความสุขเท่านั้น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกับเขาอีก ไม่ได้ติดต่อกัน ไลน์เขาหายไป เราเปลี่ยนไลน์ สุดท้ายก็ติดต่อกันไม่ได้อีก แต่ความรู้สึกรอที่ไม่มีเป้าหมายมันได้หายไปหลังจากที่ได้เจอกับเขา ทุกวันนี้ก็ยังรอเขาอยู่ ไม่ได้ทักหาเพราะไม่กล้า ไม่กล้าบอกว่าชอบ เพราะคิดว่าเราไม่เหมาะสมกับเขา ถ้าเจอเขาอีกครั้งเราจะบอกความรู้สึกของเราให้เขาฟัง ถ้าไม่ได้เจอกันเราจะเก็บเขาไว้เป็นรักแรกและเป็นความทรงจำที่ดีที่สุด ถ้าวันหนึ่งเราเจอคนที่ทำให้ใจเต้นแรงอีกครั้งเราไม่รู้ว่าเราจะรักใครได้อีกไหม ถ้าพี่ได้มาอ่านแล้วเหตุการณ์มันคุ้นๆติดต่อเรามานะ (เราไม่ได้เล่าละเอียดนะ เราเล่าไม่หมด เราตัดรายละเอียดอื่นๆออกเพื่อให้มันสั้น มันมีรายละเอียดที่เราประทับใจในตัวเขาเยอะมาก เขาน่ารักเกินไปสำหรับเรา)
ตั้งแต่ได้เจอพี่.......ก็ไม่อาจหลงรักใครได้อีก
เราไม่เคยมีแฟนมาตั้งแต่เกิดแต่มันมีความรู้สึกรอ เหมือนเราต้องรออะไรสักอย่างใครสักคนนี่แหละ ความรู้สึกนี้ทำให้เราแบบไม่กล้าคบใคร เพราะไม่เคยรู้สึกว่ารัก เราหาคำตอบนานมากว่าการรักใครสักคนมันต้องรู้สึกยังไง เสิร์ช หาข้อมูล แต่จำได้หลักๆแค่ว่าถ้าเราชอบใครมันจะรู้สึกใจเต้นแรง และมีความสุขเป็นพิเศษ ขอบอกก่อนว่าเราไม่สวยเลย ผิวคล้ำ ผมฟูๆไม่มีน้ำหนัก สายตาสั้นตอนเข้ามหาลัยเพราะติดซีรีย์หนัก จนเข้ามาหาลัยเราก็ยังไม่สวย เรื่องราวเกิดขึ้นตอนใกล้จะเรียนจบปี 4 ช่วงฝึกงาน แล้วทำงานพาร์ททามด้วยเราเริ่มทำงานพาร์ททามตอน ปี 2 เทอม 2 มั้งถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นเราไปทำงานพาร์ททามร้านใหม่ ตอนปี 2 เราทำร้านเนื้อย่าง ได้ 1 ปีก็ออกมาเตรียมตัวสอบ และทำวิจัย แล้วก็ฝึกงาน พอช่วงฝึกงาน เลิกงาน 4 โมง เลยหางานพาร์ทามทำต่อ แล้วเราทำร้านอาหารกลางคืนที่มีดนตรีสด จริงๆร้านนี้มีแต่คนสวยๆมาทำ แต่เราดีใจมากที่เขารับเราเพราะเราแต่งตัวไม่เป็นใส่กางเกงยีนส์ เสื้อคอปกสีดำ ไปทำในวันแรก คนอื่นเขาใส่กระโปรง เดรส สวยๆ แต่งหน้า ไรงี้ แต่พออยู่ไปสักพักเราก็เริ่มแต่งในแบบที่เหมาะกับตัวเอง ช่วงนั้นออร่าจับมั้ง รู้สึกว่าผิวเริ่มใสขึ้นเพราะเริ่มมีเงินดูแลตัวเอง ช่วงแรกที่ทำ เราเสิร์ฟชงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่เป็นเรียนรู้จากเพื่อนร่วมงาน และลูกค้าก็สอนเราด้วย เราชอบบรรยากาศร้านที่นี่มาก มีเพลง และดนตรีสด ให้ฟัง เราทำงานแบบมีความสุขมากๆ ผ่านไปสักระยะ 2-3 เดือนมั้ง มีลูกค้าคนหนึ่งที่เราไม่เคยเจอหน้าเลย แต่เจอครั้งแรกรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอหรือรู้จักกันมาก่อน มันเป็นความรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ เราไปรับออเดอร์ เขาบอกว่ารอเพื่อนก่อน เลยชงเครื่องดื่มให้ หลังจากเพื่อเขามาเขาก็สั่งอาหารตามปกติ เราก็เสิร์ฟอาหาร ชงเครื่องดื่มให้เขาตามปกติ แล้วมันมีจังหวะที่เราสบตากับเขาแล้วเหมือนกับที่ว่า 30 วิ แล้วตกหลุมรัก ช่วงที่สบตาเหมือนโลกหยุดหมุน หัวใจเต้นแรงมาก รู้สึกตัวเบา บอกไม่ถูก เหมือนจะล้มอยู่ตรงนั้น แล้วเราก็หน้าออกมา แล้วเก็บอาการแล้วเราก็ไปดูแลลูกค้าโต๊ะอื่นต่อ แล้วก็ไปทานข้าวที่ร้านมีข้าวให้พนักงานทานฟรี สับเปลี่ยนกันไปทาน พอทานเสร็จเดินออกมา เขาแล้วก็ไปชงเครื่องดื่มให้เขา เขาพูดกับเราไปทานข้าวมาหรอ เราก็ตอบว่าใช่ค่ะ ขออธิบายลักษณะของเขา ตัวไม่สูงมากสูงแต่กว่าเรา ดูมีภูมิฐาน หล่อ ตี๋ ขาวแบบผุดผ่องมากผิวสุขภาพดีมาก เหมือนลูกคุณหนูเหมือนไม่เคยโดนแดด คิ้วเข้ม ตรงสเปคยกเว้นความสูง หลังจากนั้นเขาก็มาทานอาหารที่ร้านนี้เรื่อยๆ มาคนเดียวบ้าง มากับเพื่อนบ้าง แต่ทุกครั้งที่มาจะมาถามเราก่อนว่าดูแลโซนไหน เขาก็จะไปนั่งโซนที่เราดูแล ที่ร้านจะแบ่งเป็นโซนให้พนักงานดูแลลูกค้าคนละโซน จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาเดินมาทานที่ร้านคนเดียว แล้วช่วงเลิกงานให้เราไปส่ง แต่เราไม่กล้าไปเพราะเราต้องไปส่งเพื่อนด้วย เขาบอกว่าสุนัขเยอะกลัวโดนกัด เราก็คิดว่าเดินมาเองได้ (จริงแล้วบ้านเขาอยู่ห่างจากร้านไม่กี่เมตร) ทำไมถึงกลับไม่ได้แล้วเราก็คิด ส่งเพื่อนเสร็จเราก็กลับมารับเขาขับไปส่งเขา จะบอกว่าเราไม่รู้จักชื่อเขา ไม่รู้ว่าบ้านอยู่ไหน เขาเป็นใครไม่รู้เลย และที่ไปส่งก็คิดนะว่าเขาจะทำร้ายอะไรจะปล้นชิงทรัพย์เราไหมคิดไปต่างๆนาๆ แต่เขาบอกบ้านอยู่ไม่ไกล แล้วก็เป็นห่วงเขาว่าหมาจะกัดเขาด้วย พอไปส่งเขาก็ขอเบอร์ แต่เราไม่ไว้ใจ เราเลยให้ไลน์ไป เพราะอยากรู้จักเขามากกว่านี้ อยากรู้ว่าชื่ออะไร ทำงานอะไร ไลฟ์สไตล์เขาเป็นแบบไหน ตอนแรกเราขอเฟส แต่เขาไม่เล่นเฟส เขาก็เลยบอกว่าไลน์ได้ไหม พอแอดไลน์เสร็จเรากลับห้อง พอเรารู้จักเขาแค่ชื่อ รู้ว่าทำงานอะไร แล้วเราก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับเขา แต่เรากับเขาก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งฝึกงานจบเปลี่ยนไปทำงานประจำ เรากับเขาก็คุยไลน์กันแบบมาๆ หายๆ นานๆจะทักมา นานๆจะตอบกลับ แล้วเขาก็บอกว่ารู้ไหมว่าจีบอยู่ คือเอาจริงๆนะ เราชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่เราไม่มั่นใจว่าความรู้สึกเรามันแค่ชอบเพราะหน้าตาที่ตรงสเปค ชอบที่เขาเป็นเขาหรือชอบอะไรในตัวเขา เราตั้งคำถามให้ตัวเองหลายข้อมากว่าทำไมเราถึงชอบเขา เราชอบเขาเพราะอะไร และหาคำตอบมานานมาก จนได้คำตอบว่าเราชอบเขาที่เขาเป็นเขาไม่ว่าอนาคตเขาจะเป็นยังไงเราก็คิดว่าเราชอบเขา แล้วเราก็กลับมาคิดอีกว่ามันใช่ความหลงไหม มันก็ไม่ไช่ สุดท้ายมันคือความรัก เราใช้เวลา 3 ปีและได้คำตอบว่าเรารักเขาแบบบริสุทธิ์ใจ ไม่ว่าตอนนี้เราไม่ได้คบกันแต่เราก็ยังรู้สึกดีกับเขา ถ้าเขามีความสุข เราก็ยินดี ต่อให้เขาคบกับใครแล้วเขามีความสุข เราก็ยังยินดีกับเขาขอแค่ให้เขามีความสุขเท่านั้น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกับเขาอีก ไม่ได้ติดต่อกัน ไลน์เขาหายไป เราเปลี่ยนไลน์ สุดท้ายก็ติดต่อกันไม่ได้อีก แต่ความรู้สึกรอที่ไม่มีเป้าหมายมันได้หายไปหลังจากที่ได้เจอกับเขา ทุกวันนี้ก็ยังรอเขาอยู่ ไม่ได้ทักหาเพราะไม่กล้า ไม่กล้าบอกว่าชอบ เพราะคิดว่าเราไม่เหมาะสมกับเขา ถ้าเจอเขาอีกครั้งเราจะบอกความรู้สึกของเราให้เขาฟัง ถ้าไม่ได้เจอกันเราจะเก็บเขาไว้เป็นรักแรกและเป็นความทรงจำที่ดีที่สุด ถ้าวันหนึ่งเราเจอคนที่ทำให้ใจเต้นแรงอีกครั้งเราไม่รู้ว่าเราจะรักใครได้อีกไหม ถ้าพี่ได้มาอ่านแล้วเหตุการณ์มันคุ้นๆติดต่อเรามานะ (เราไม่ได้เล่าละเอียดนะ เราเล่าไม่หมด เราตัดรายละเอียดอื่นๆออกเพื่อให้มันสั้น มันมีรายละเอียดที่เราประทับใจในตัวเขาเยอะมาก เขาน่ารักเกินไปสำหรับเรา)