ผมอายุ 48 โสด อยู่คนเดียว การงานดีฐานะมั่นคง
เมื่อซัก 10 ปีที่แล้วผมย้ายไปทำงานสาขาต่างจังหวัดและสนิทกับแม่บ้านประจำออฟฟิศคนนึง อายุอ่อนกว่าผม 4-5 ปี เธอเป็นม่ายลูกติด 2 คน(หญิงล้วน) คุยกันถูกคอมากเลยคบเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอสมควร รวมถึงสนิทกับลูกเธอด้วย เรียกว่าสนิททั้งบ้าน
อยู่ที่นั่น 5 ปีผมย้ายกลับกรุงเทพ ช่วงนั้นเธอมีแฟนใหม่พอดี แต่ลูก ๆ เธอไม่ค่อยโอเคกับพ่อเลี้ยงซักเท่าไหร่เพราะเวลาเมาชอบอาละวาดเสียงดังและมองลูก ๆ ด้วยสายตาแปลก ๆ แต่เวลาไม่เมาก็ปกติดี
หลังจากผมย้ายกลับมากรุงเทพ ลูกคนโตของเธอ (สมมุติชื่อ ว.) มักโทรมาคุย มาถาม มาเล่า เรื่องโน่นนี่นั่นให้ฟังเกือบทุกวัน อายุผมกับ ว. ห่างกัน 25 ปีแต่คุยกันเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกันเลย คุยกันแทบทุกเรื่อง ข่าวสารบ้านเมือง ลมฟ้าอากาศ
จน ว. จบ ม.6 และมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ผมก็เป็นธุระพาไปสอบ ไปหาหอพัก พาไปสมัครงาน วันไหน ว. เลิกงานดึกรถเมล์หมดผมก็ไปรับ วันหยุดพาไปดูหนัง ซื้อของ หรือบางวัน ว. ก็มาเล่นที่บ้าน
ผมยอมรับว่าหลงรัก ว. มาสักพักใหญ่ ๆแล้วแต่ไม่กล้าแสดงออกอะไรมากกลัวเด็กมันจะไม่เคารพ 5555 และอีกอย่างอายุ ว. นี่เป็นลูกผมได้เลย ที่สำคัญเป็นลูกของเพื่อนสนิทอีก เลยยังรักษาระยะห่างอยู่ประมาณนึง
จนเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้วระหว่างขับรถกลับจากทำงานก็คุยเล่นสัพเพเหระกันปกติ จนช่วงนึง ว. พูดขึ้นว่า "ตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยสนิทกับผู้ชายคนไหนเท่าลุงมาก่อน เมื่อก่อนหนูเคยบอกแม่ให้จีบลุงเพราะหนูอยากให้ลุงเป็นพ่อ แต่แม่มีคนคุยอยู่แล้วเลยไม่เอากับหนูด้วย ลุงว่าถ้าเราเป็นแฟนกันแม่จะว่าไรมั้ย หนูชอบคุยกับลุง ชอบอยู่กับลุง ตอนนี้หนูไม่อยากให้ลุงเป็นพ่อแล้วแต่อยากให้เป็นแฟนมากกว่า" ผมอึ้งอยู่พักนึง ไม่คิดว่า ว. จะพูดอะไรแบบนี้
คืนนั้นผมตัดสินใจบอกความในใจทั้งหมดออกไป ดูเหมือน ว. จะดีใจมาก แต่ผมดีใจมากกว่า 😁😁😁 สรุปว่าเราตกลงเป็นแฟนกัน แต่ตกลงกันว่าต่างฝ่ายต่างยังไม่บอกพ่อแม่ ลองคบไปสักพักนึงก่อนค่อยบอก
วันรับปริญญาปีที่แล้ว ว. ตัดสินใจบอกแม่ ดูเหมือนแม่ไม่โอเคเลย โกรธผมด้วย ผมก็บอกทางบ้านเหมือนกัน บ้านผมโอเค เอ็นดู ว. กันทุกคน
พักหลังเริ่มหนักขึ้น แม่กับ ว. เริ่มมีปากเสียงกันเรื่องที่แอบคบกัน ทำไมไม่เอาคนรุ่นเดียวกัน เลยเถิดไปจนถึงว่าถ้าผมไปขอแม่จะไม่ให้เป็นอันขาด ถ้าแต่งกันจะตัดแม่ตัดลูก
ว. เครียดจนผมต้องพาไปหาหมอ
ตอนนี้เหมือนต่างคนต่างเครียดกับเรื่องนี้ ไม่รู้จะเอายังไงต่อ ผมไม่อยากให้แม่ลูกเขาตัดขาดกันจริง ๆ พยายามคุยกับแม่ก็ไม่ยอมคุยด้วย
เคยจับเข่าคุยกับ ว. ว่าเราควรถอยมั้ย แต่ ว. บอกว่าถ้าแม่จะตัดหนูเพราะเรื่องนี้ก็ตัดไป แต่ผมไม่เห็นด้วยที่ ว. จะทำแบบนั้น
ตอนนี้เครียดมากไม่รู้จะไปต่อยังไงดี
รักต่างวัยมาก ๆ จะไปต่อหรือพอแค่นี้
เมื่อซัก 10 ปีที่แล้วผมย้ายไปทำงานสาขาต่างจังหวัดและสนิทกับแม่บ้านประจำออฟฟิศคนนึง อายุอ่อนกว่าผม 4-5 ปี เธอเป็นม่ายลูกติด 2 คน(หญิงล้วน) คุยกันถูกคอมากเลยคบเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอสมควร รวมถึงสนิทกับลูกเธอด้วย เรียกว่าสนิททั้งบ้าน
อยู่ที่นั่น 5 ปีผมย้ายกลับกรุงเทพ ช่วงนั้นเธอมีแฟนใหม่พอดี แต่ลูก ๆ เธอไม่ค่อยโอเคกับพ่อเลี้ยงซักเท่าไหร่เพราะเวลาเมาชอบอาละวาดเสียงดังและมองลูก ๆ ด้วยสายตาแปลก ๆ แต่เวลาไม่เมาก็ปกติดี
หลังจากผมย้ายกลับมากรุงเทพ ลูกคนโตของเธอ (สมมุติชื่อ ว.) มักโทรมาคุย มาถาม มาเล่า เรื่องโน่นนี่นั่นให้ฟังเกือบทุกวัน อายุผมกับ ว. ห่างกัน 25 ปีแต่คุยกันเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกันเลย คุยกันแทบทุกเรื่อง ข่าวสารบ้านเมือง ลมฟ้าอากาศ
จน ว. จบ ม.6 และมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ผมก็เป็นธุระพาไปสอบ ไปหาหอพัก พาไปสมัครงาน วันไหน ว. เลิกงานดึกรถเมล์หมดผมก็ไปรับ วันหยุดพาไปดูหนัง ซื้อของ หรือบางวัน ว. ก็มาเล่นที่บ้าน
ผมยอมรับว่าหลงรัก ว. มาสักพักใหญ่ ๆแล้วแต่ไม่กล้าแสดงออกอะไรมากกลัวเด็กมันจะไม่เคารพ 5555 และอีกอย่างอายุ ว. นี่เป็นลูกผมได้เลย ที่สำคัญเป็นลูกของเพื่อนสนิทอีก เลยยังรักษาระยะห่างอยู่ประมาณนึง
จนเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้วระหว่างขับรถกลับจากทำงานก็คุยเล่นสัพเพเหระกันปกติ จนช่วงนึง ว. พูดขึ้นว่า "ตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยสนิทกับผู้ชายคนไหนเท่าลุงมาก่อน เมื่อก่อนหนูเคยบอกแม่ให้จีบลุงเพราะหนูอยากให้ลุงเป็นพ่อ แต่แม่มีคนคุยอยู่แล้วเลยไม่เอากับหนูด้วย ลุงว่าถ้าเราเป็นแฟนกันแม่จะว่าไรมั้ย หนูชอบคุยกับลุง ชอบอยู่กับลุง ตอนนี้หนูไม่อยากให้ลุงเป็นพ่อแล้วแต่อยากให้เป็นแฟนมากกว่า" ผมอึ้งอยู่พักนึง ไม่คิดว่า ว. จะพูดอะไรแบบนี้
คืนนั้นผมตัดสินใจบอกความในใจทั้งหมดออกไป ดูเหมือน ว. จะดีใจมาก แต่ผมดีใจมากกว่า 😁😁😁 สรุปว่าเราตกลงเป็นแฟนกัน แต่ตกลงกันว่าต่างฝ่ายต่างยังไม่บอกพ่อแม่ ลองคบไปสักพักนึงก่อนค่อยบอก
วันรับปริญญาปีที่แล้ว ว. ตัดสินใจบอกแม่ ดูเหมือนแม่ไม่โอเคเลย โกรธผมด้วย ผมก็บอกทางบ้านเหมือนกัน บ้านผมโอเค เอ็นดู ว. กันทุกคน
พักหลังเริ่มหนักขึ้น แม่กับ ว. เริ่มมีปากเสียงกันเรื่องที่แอบคบกัน ทำไมไม่เอาคนรุ่นเดียวกัน เลยเถิดไปจนถึงว่าถ้าผมไปขอแม่จะไม่ให้เป็นอันขาด ถ้าแต่งกันจะตัดแม่ตัดลูก
ว. เครียดจนผมต้องพาไปหาหมอ
ตอนนี้เหมือนต่างคนต่างเครียดกับเรื่องนี้ ไม่รู้จะเอายังไงต่อ ผมไม่อยากให้แม่ลูกเขาตัดขาดกันจริง ๆ พยายามคุยกับแม่ก็ไม่ยอมคุยด้วย
เคยจับเข่าคุยกับ ว. ว่าเราควรถอยมั้ย แต่ ว. บอกว่าถ้าแม่จะตัดหนูเพราะเรื่องนี้ก็ตัดไป แต่ผมไม่เห็นด้วยที่ ว. จะทำแบบนั้น
ตอนนี้เครียดมากไม่รู้จะไปต่อยังไงดี