เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยกล้าใช้เงินค่ะ ทั้งๆที่ฐานะทางบ้านตอนนี้คืออยู่ได้เรื่อยๆไม่รวยแต่ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน ทั้งพ่อทั้งเราเป็นข้าราชการ ถ้าเราตายก่อนพ่อแม่ก็อยู่กันเองได้ มีบ้านรถที่ดินแบบไม่ต้องผ่อน รออีกไม่กี่ปีพ่อเกษียณก็มีบำนาญ
ทุกวันนี้เราใช้เงินแค่ประมาณ20-30%ของเงินเดือน ไม่ค่อยกล้าใช้เยอะกว่านี้เท่าไหร่ ถามว่าตอนเห็นเงินเก็บในบัญชีเพิ่มขึ้นมีความสุขไหม ก็ต้องตอบว่าพอมีความสุขอยู่บ้าง แต่ก็แอบทุกข์ด้วย เราเห็นคนที่เงินเดือนน้อยกว่าเราเกินครึ่งเขากล้าเอาเงินไปเที่ยวต่างประเทศ เอาไปกินอาหารดีๆมื้อหลายพัน เราเห็นเราก็มีความรู้สึกอยากทำอย่างเขาบ้าง แต่พอจะทำจริงๆเราก็ไม่กล้าทำ มีข้ออ้างนู้นนี่นั่นให้ไม่ยอมทำ
อย่างปกติเราเป็นคนชอบกินเนื้อวัว เราเห็นเพื่อนไปกินวากิวเนื้อดูดีมากแล้วเราก็อยากกินบ้าง แต่เราก็บอกตัวเองว่ามันต้องบินเข้ากรุงเทพอีกนะ มีค่าเดินทางอีกนะไม่ต้องกินหรอก แต่ความอยากมันก็สุมอยู่ในอกมาตลอด พอมีโอกาสได้เข้ามาประชุมวิชาการที่กรุงเทพ ตอนแรกก็ตั้งใจอย่างดีเลยว่าวันนี้แหละจะไปกินให้ได้ แต่พอไปจะถึงหน้าร้านแล้วก็ดันเกิดความรู้สึกลังเล อยู่ดีๆก็รู้สึกว่ากินแค่มื้อนี้มื้อเดียวมันเท่ากับค่าอาหารตามสั่งวันละสองมื้อครึ่งเดือนเลยนะ แล้วก็ตัดใจไม่กิน วกไปเข้าฟาสฟู๊ดแถวนั้นแทน และความอยากกินนั้นก็ยังอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ อยากกินอยู่ทุกวัน แต่ก็ตัดใจไปกินไม่ได้สักที😂
ตัวอย่างอีกอันคือซื้อเสื้อผ้า คือมันมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่เราชอบมาก มันออกเสื้อยืดคอลแลปกับยูนิโคล่ เราดูแล้วเราก็อยากได้มาก ราคาเสื้อตัวละพันนิดๆ มี6แบบ เอาจริงๆเราสามาาถซื้อทั้งเซ็ตได้แบบไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย แต่พอถึงวันที่ไปห้างเพื่อจะซื้อจริงๆเราก็คิดอีกละว่าจะซื้อเสื้อตัวเป็นพันไปทำไมวะ แพงไปไหมเสื้อยืด199ก็มี แล้วสุดท้ายก็ไม่ซื้อ พอไม่ซื้อก็รู้สึกเสียดายมาก มากแบบมากๆ สลัดความรู้สึกไม่หลุด แวะเวียนไปห้างเดินเข้าไปดูไปจับเป็นเดือนๆ จนสุดท้ายของหมดไม่มีขายก็ยังรู้สึกเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้จะเป็นปีแล้ว ได้แต่รู้สึกว่าถ้าซื้อตัวที่ชอบที่สุดสักสองสามแบบก็ยังดี
คือเราไม่มีแผนจะมีลูกนะคะ ว่าจะโสดตลอดไป รู้สึกว่าตอนนั้นเกษียณไปก็มีบำนาญ มีบ้านมรดก3หลัง มีที่ดิน ถ้าบำนาญไม่พอใช้เอาเงินเก็บมาใล้หรือขายสมบัติก็ไม่มีปัญหา ไม่มีใครที่เราจะยกให้อยู่แล้ว ทั้งๆที่เราก็คิดได้แบบนี้นะ แต่เราก็ไม่กล้าใช้เงินอยู่ดีค่ะ รู้สึกชีวิตไม่มีสมดุล ไม่มีความสุขสักเท่าไหร่ เราควรทำยังไงดีให้เรากล้าจะใช้เงินเพื่อหาความสุขให้ตัวเองบ้างดีคะ แอบรู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้มีเงินเก็บเยอะๆไปสุดท้ายคนที่ได้ใช้ก็คือคนอื่นทั้งนั้น
ทำยังไงถึงจะทำให้กล้าใช้เงินเพื่อตัวเองได้มากขึ้นคะ
ทุกวันนี้เราใช้เงินแค่ประมาณ20-30%ของเงินเดือน ไม่ค่อยกล้าใช้เยอะกว่านี้เท่าไหร่ ถามว่าตอนเห็นเงินเก็บในบัญชีเพิ่มขึ้นมีความสุขไหม ก็ต้องตอบว่าพอมีความสุขอยู่บ้าง แต่ก็แอบทุกข์ด้วย เราเห็นคนที่เงินเดือนน้อยกว่าเราเกินครึ่งเขากล้าเอาเงินไปเที่ยวต่างประเทศ เอาไปกินอาหารดีๆมื้อหลายพัน เราเห็นเราก็มีความรู้สึกอยากทำอย่างเขาบ้าง แต่พอจะทำจริงๆเราก็ไม่กล้าทำ มีข้ออ้างนู้นนี่นั่นให้ไม่ยอมทำ
อย่างปกติเราเป็นคนชอบกินเนื้อวัว เราเห็นเพื่อนไปกินวากิวเนื้อดูดีมากแล้วเราก็อยากกินบ้าง แต่เราก็บอกตัวเองว่ามันต้องบินเข้ากรุงเทพอีกนะ มีค่าเดินทางอีกนะไม่ต้องกินหรอก แต่ความอยากมันก็สุมอยู่ในอกมาตลอด พอมีโอกาสได้เข้ามาประชุมวิชาการที่กรุงเทพ ตอนแรกก็ตั้งใจอย่างดีเลยว่าวันนี้แหละจะไปกินให้ได้ แต่พอไปจะถึงหน้าร้านแล้วก็ดันเกิดความรู้สึกลังเล อยู่ดีๆก็รู้สึกว่ากินแค่มื้อนี้มื้อเดียวมันเท่ากับค่าอาหารตามสั่งวันละสองมื้อครึ่งเดือนเลยนะ แล้วก็ตัดใจไม่กิน วกไปเข้าฟาสฟู๊ดแถวนั้นแทน และความอยากกินนั้นก็ยังอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ อยากกินอยู่ทุกวัน แต่ก็ตัดใจไปกินไม่ได้สักที😂
ตัวอย่างอีกอันคือซื้อเสื้อผ้า คือมันมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่เราชอบมาก มันออกเสื้อยืดคอลแลปกับยูนิโคล่ เราดูแล้วเราก็อยากได้มาก ราคาเสื้อตัวละพันนิดๆ มี6แบบ เอาจริงๆเราสามาาถซื้อทั้งเซ็ตได้แบบไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย แต่พอถึงวันที่ไปห้างเพื่อจะซื้อจริงๆเราก็คิดอีกละว่าจะซื้อเสื้อตัวเป็นพันไปทำไมวะ แพงไปไหมเสื้อยืด199ก็มี แล้วสุดท้ายก็ไม่ซื้อ พอไม่ซื้อก็รู้สึกเสียดายมาก มากแบบมากๆ สลัดความรู้สึกไม่หลุด แวะเวียนไปห้างเดินเข้าไปดูไปจับเป็นเดือนๆ จนสุดท้ายของหมดไม่มีขายก็ยังรู้สึกเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้จะเป็นปีแล้ว ได้แต่รู้สึกว่าถ้าซื้อตัวที่ชอบที่สุดสักสองสามแบบก็ยังดี
คือเราไม่มีแผนจะมีลูกนะคะ ว่าจะโสดตลอดไป รู้สึกว่าตอนนั้นเกษียณไปก็มีบำนาญ มีบ้านมรดก3หลัง มีที่ดิน ถ้าบำนาญไม่พอใช้เอาเงินเก็บมาใล้หรือขายสมบัติก็ไม่มีปัญหา ไม่มีใครที่เราจะยกให้อยู่แล้ว ทั้งๆที่เราก็คิดได้แบบนี้นะ แต่เราก็ไม่กล้าใช้เงินอยู่ดีค่ะ รู้สึกชีวิตไม่มีสมดุล ไม่มีความสุขสักเท่าไหร่ เราควรทำยังไงดีให้เรากล้าจะใช้เงินเพื่อหาความสุขให้ตัวเองบ้างดีคะ แอบรู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้มีเงินเก็บเยอะๆไปสุดท้ายคนที่ได้ใช้ก็คือคนอื่นทั้งนั้น