แฟนผมเข้ากับครอบครัวผมไม่ได้เลย ผมควรจะทำยังไงดีครับ
ผมกับแฟนอายุ 28 ปีทั้งคู่ คบกันมาเข้า 6 ปีแล้ว ตั้งแต่ช่วงเรียนจบ ผมได้ไปทำงานต่างจังหวัดแต่จะมีปัญหามาเรื่อยๆเรื่องระยะทางทำให้ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมจึงตัดสินใจกลับมาหางานใกล้เขา ก็หางานมาเรื่อยๆ ซึ่งจังหวัดนี้งานที่ตรงกับสายงานผมก็หายาก ระหว่างหางานที่มั่นคงผมก็ทำอาชีพเสริมไปเรื่อยๆ จนเขาเก็บเงินซื้อบ้าน ในช่วงนั้นผมก็ได้ทำธุรกิจส่วนตัวไปด้วย เขาก็เอาเงินส่วนต่างจากที่ซื้อบ้านมาลงทุนกับผมแต่ธุรกิจก็ปไม่รอด ทำให้ขาดทุนอยู่ 2 แสนบาท ช่วงนั้นเขากับก็คุยกับครอบครัวผมปกติครับ หลังจากคบกัน 3 ปี ผมกับเขาก็ตัดสินใจจะหมั้นหมายกัน เพราะว่าช่วงที่ผมกลับมาอยู่จังหวัดเดียวกันผมก็ได้มากินอยู่ที่บ้านเขาตลอด ทำให้พ่อแม่เขาไม่ชอบใจ เหมือนมาอยู่ก่อนแต่ง แล้วเป็นขี้ปากของคนรอบข้างเขา แบบ อ้าวมาอยู่ด้วยกันแล้วหรอ แบบนี้ไม่ต้องแต่งก็ได้มั้ง แม่เขาก็เลยอยากให้หมั้นหมายไว้ก่อน แต่เงินที่แม่เขาเรียกมาก็เป็นจำนวนสูงมาก ครอบครัวผมก็มีปัญหาเรื่องเงินเลยไม่สามารถเข้ามาช่วยได้ ผมกับเขาเลยต้องช่วยทำงานเก็บเงินกันเอง ทำให้เขาเริ่มไม่พอใจพ่อแม่ผมแ จนผมกับเขาก็เก็บเงินได้ครบตามจำนวนแล้ว ผมเลยได้กลับบ้านไปบอกครอบครัวผมว่าจะมีงานหมั้นเกิดขึ้นที่บ้านเขาต่างจังหวัด แต่พ่อผมเป็นคนที่ยึดติดกับตระกูลตัวเอง จะทำอะไรก็ต้องบอกผู้ใหญ่ของตระกูลด้วย ซึ่งผมคุยกับเขาแล้วว่า งานหมั้นขอให้มีแค่ครอบครัวผม ครอบครัวเขา แค่นั้นก่อน ถ้าจะแต่งงานกันค่อยเชิญคนใหญ่มา แต่พ่อผมไม่ยอมบอกว่า ยังไงก็ต้องเอาผู้ใหญ่ของตระกูลไปด้วย ถ้าไม่ตกลงก็ไม่มีงานเกิดขึ้น ทำให้พ่อกับเขาผมทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่ ซึ่งพ่อกับเขาผมก็เป็นคนอารมณ์ร้อน มีฐิธิตัวเองสูงมาก แล้วทางแม่เขาก็ได้เตรียมงานไว้แล้ว ผมเลยกลับไปคุยกับพ่อผมอีกครั้ง แต่พ่อก็ไม่ยอม ผมจึงตัดสินใจจะงานหมั้นคนเดียว โดยที่ครอบครัวผมไม่มีใครรู้ เป็นผมคนเดียวในฝั่งฝ่ายชาย แต่เขาก็เอาพ่อแม่ของเพื่อนตัวเองมาเป็นผู้ใหญ่ฝั่งผม ด้วยไม่ได้บอกคนที่มางาน (ผมละอายใจมากเลยครับ) จนงานเสร็จ ต่อมาผมก็อยู่บ้านเขาปกติ โดยที่จะไม่พูดเรื่องครอบครัวผมให้ได้ยิน ถ้าแม่กับพ่อผมโทรมาหา ผมก็ได้แต่ต้องแอบไปคุยอยู่นอกๆบ้าน มีครั้งนึงพ่อแม่ผมมาหาผมนัดกันไปกินข้าวนอกบ้าน เขาก็ไปด้วย แต่พอถึงหน้าร้าน เขาก็บอก ''ไม่อยากกิน ไม่อยากร่วมโต๊ะกินข้าวกับครอบครัวเธอ'' พอพูดเสร็จก็ขับรถกลับบ้านคนเดียว จนเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่พ่อกับแม่ผมเวลาโทรหาผมก็จะพยายามถามเรื่องอขาตลอด ผมกลับบ้านก็ให้เอาของไปฝาก บางทีก็ให้ผมชวนกลับไปบ้านด้วยกัน แต่เขาก็ยืนยันที่จะไม่ไป ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวทั้งนั้น ขนาดที่ว่าป้าผมเสียชีวิต เขาก็ได้แต่ฝากงานมาช่วยงานอย่างเดียว จนถึงปัจจุบัน เขาก็ยังเหมือนเดิม ผมอึดอัดใจมากเลย ไม่รู้จะต้องทำยังไง พอมีคนที่ทำงานของเขามาพูดเรื่องแต่งงานกับเขา พอกลับมาถึงบ้านเขาก็จะชวนทะเลาะอยู่เสมอเลยครับ เป็นแบบนี้ประจำ
แต่ถ้าเวลาอยู่ด้วยกันที่ไม่ได้คุยเรื่องนี้ผมกับเขาก็มีความสุขกันมาก ผ่านปัญหาแต่ละอย่างมาได้ด้วยกัน เวลาที่ผมเดือดร้อนเขาก็คอยช่วยผมเต็มที่ ในชีวิตเขาจะมีแค่ ผม ครอบครัวเขา แค่นั้น เขาเป็นคนไม่มีเพื่อนเลย ทำงานกลับบ้าน นอน ตื่น ก็กลับไปทำงานแบบนี้ เขาทำงานไม่เป็นเวลา ต้องคอยเข้าเวร ผมก็ได้ซัพพอร์ตเขา ในเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องกิน งานบ้าน ทุกอย่างเพื่อให้เขาพักผ่อนได้เต็มที่ ในเวลาที่เขาลงเวรดึง ขึ้นเวรดึกด้วย เพราะจากที่บ้านไปที่ทำงานเขาก็ไม่ค่อยปลอดภัย แต่พอเวลาผ่านไปครอบครัวผมก็คอยถามตลอดว่าจะเอายังไง ถ้าไม่ทำอะไรก็จะอยู่แบบนี้ ครอบครัวผมก็บอกว่า ชวนเขามากินข้าวบ้านก็ได้ เรื่องที่ผ่านมาก็ขอให้มันจบๆไป ไม่ต้องพูดไรอีก ผมก็ได้คุยกับแฟนแล้ว แต่เขาก็ยังยืนยันคำเดียวว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยว ถ้าให้ไปเขาขอเลิกดีกว่า (แม่เขาเคยมาพูดหับผมว่า ตั้งแต่คบกับผมมา เขาเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากในเรื่องที่ดี ทำให้ผมคิดว่าคนเราก็สามารถเปลี่ยนแปลงกันได้) แต่เขาก็ยังยืนยันเหมือนเดิม
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ถ้าเลิกกัน ผมเป็นห่วงเขา กลัวเขาจะทำอะไรไม่ได้ เพราะผมเป็นคนทำให้ทุกอย่างจริงๆ ผมก็รักเขามาก ผมอยากผ่านปัญหานี้กับเขาไปให้ได้ แต่จะให้ผมทิ้งครอบครัวก็ไม่ได้อีกครับ ช่วยให้คำปรึกษาด้วยครับ
แฟนกับพ่อแม่เรา ไม่ถูกกันมาก
ผมกับแฟนอายุ 28 ปีทั้งคู่ คบกันมาเข้า 6 ปีแล้ว ตั้งแต่ช่วงเรียนจบ ผมได้ไปทำงานต่างจังหวัดแต่จะมีปัญหามาเรื่อยๆเรื่องระยะทางทำให้ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมจึงตัดสินใจกลับมาหางานใกล้เขา ก็หางานมาเรื่อยๆ ซึ่งจังหวัดนี้งานที่ตรงกับสายงานผมก็หายาก ระหว่างหางานที่มั่นคงผมก็ทำอาชีพเสริมไปเรื่อยๆ จนเขาเก็บเงินซื้อบ้าน ในช่วงนั้นผมก็ได้ทำธุรกิจส่วนตัวไปด้วย เขาก็เอาเงินส่วนต่างจากที่ซื้อบ้านมาลงทุนกับผมแต่ธุรกิจก็ปไม่รอด ทำให้ขาดทุนอยู่ 2 แสนบาท ช่วงนั้นเขากับก็คุยกับครอบครัวผมปกติครับ หลังจากคบกัน 3 ปี ผมกับเขาก็ตัดสินใจจะหมั้นหมายกัน เพราะว่าช่วงที่ผมกลับมาอยู่จังหวัดเดียวกันผมก็ได้มากินอยู่ที่บ้านเขาตลอด ทำให้พ่อแม่เขาไม่ชอบใจ เหมือนมาอยู่ก่อนแต่ง แล้วเป็นขี้ปากของคนรอบข้างเขา แบบ อ้าวมาอยู่ด้วยกันแล้วหรอ แบบนี้ไม่ต้องแต่งก็ได้มั้ง แม่เขาก็เลยอยากให้หมั้นหมายไว้ก่อน แต่เงินที่แม่เขาเรียกมาก็เป็นจำนวนสูงมาก ครอบครัวผมก็มีปัญหาเรื่องเงินเลยไม่สามารถเข้ามาช่วยได้ ผมกับเขาเลยต้องช่วยทำงานเก็บเงินกันเอง ทำให้เขาเริ่มไม่พอใจพ่อแม่ผมแ จนผมกับเขาก็เก็บเงินได้ครบตามจำนวนแล้ว ผมเลยได้กลับบ้านไปบอกครอบครัวผมว่าจะมีงานหมั้นเกิดขึ้นที่บ้านเขาต่างจังหวัด แต่พ่อผมเป็นคนที่ยึดติดกับตระกูลตัวเอง จะทำอะไรก็ต้องบอกผู้ใหญ่ของตระกูลด้วย ซึ่งผมคุยกับเขาแล้วว่า งานหมั้นขอให้มีแค่ครอบครัวผม ครอบครัวเขา แค่นั้นก่อน ถ้าจะแต่งงานกันค่อยเชิญคนใหญ่มา แต่พ่อผมไม่ยอมบอกว่า ยังไงก็ต้องเอาผู้ใหญ่ของตระกูลไปด้วย ถ้าไม่ตกลงก็ไม่มีงานเกิดขึ้น ทำให้พ่อกับเขาผมทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่ ซึ่งพ่อกับเขาผมก็เป็นคนอารมณ์ร้อน มีฐิธิตัวเองสูงมาก แล้วทางแม่เขาก็ได้เตรียมงานไว้แล้ว ผมเลยกลับไปคุยกับพ่อผมอีกครั้ง แต่พ่อก็ไม่ยอม ผมจึงตัดสินใจจะงานหมั้นคนเดียว โดยที่ครอบครัวผมไม่มีใครรู้ เป็นผมคนเดียวในฝั่งฝ่ายชาย แต่เขาก็เอาพ่อแม่ของเพื่อนตัวเองมาเป็นผู้ใหญ่ฝั่งผม ด้วยไม่ได้บอกคนที่มางาน (ผมละอายใจมากเลยครับ) จนงานเสร็จ ต่อมาผมก็อยู่บ้านเขาปกติ โดยที่จะไม่พูดเรื่องครอบครัวผมให้ได้ยิน ถ้าแม่กับพ่อผมโทรมาหา ผมก็ได้แต่ต้องแอบไปคุยอยู่นอกๆบ้าน มีครั้งนึงพ่อแม่ผมมาหาผมนัดกันไปกินข้าวนอกบ้าน เขาก็ไปด้วย แต่พอถึงหน้าร้าน เขาก็บอก ''ไม่อยากกิน ไม่อยากร่วมโต๊ะกินข้าวกับครอบครัวเธอ'' พอพูดเสร็จก็ขับรถกลับบ้านคนเดียว จนเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่พ่อกับแม่ผมเวลาโทรหาผมก็จะพยายามถามเรื่องอขาตลอด ผมกลับบ้านก็ให้เอาของไปฝาก บางทีก็ให้ผมชวนกลับไปบ้านด้วยกัน แต่เขาก็ยืนยันที่จะไม่ไป ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวทั้งนั้น ขนาดที่ว่าป้าผมเสียชีวิต เขาก็ได้แต่ฝากงานมาช่วยงานอย่างเดียว จนถึงปัจจุบัน เขาก็ยังเหมือนเดิม ผมอึดอัดใจมากเลย ไม่รู้จะต้องทำยังไง พอมีคนที่ทำงานของเขามาพูดเรื่องแต่งงานกับเขา พอกลับมาถึงบ้านเขาก็จะชวนทะเลาะอยู่เสมอเลยครับ เป็นแบบนี้ประจำ
แต่ถ้าเวลาอยู่ด้วยกันที่ไม่ได้คุยเรื่องนี้ผมกับเขาก็มีความสุขกันมาก ผ่านปัญหาแต่ละอย่างมาได้ด้วยกัน เวลาที่ผมเดือดร้อนเขาก็คอยช่วยผมเต็มที่ ในชีวิตเขาจะมีแค่ ผม ครอบครัวเขา แค่นั้น เขาเป็นคนไม่มีเพื่อนเลย ทำงานกลับบ้าน นอน ตื่น ก็กลับไปทำงานแบบนี้ เขาทำงานไม่เป็นเวลา ต้องคอยเข้าเวร ผมก็ได้ซัพพอร์ตเขา ในเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องกิน งานบ้าน ทุกอย่างเพื่อให้เขาพักผ่อนได้เต็มที่ ในเวลาที่เขาลงเวรดึง ขึ้นเวรดึกด้วย เพราะจากที่บ้านไปที่ทำงานเขาก็ไม่ค่อยปลอดภัย แต่พอเวลาผ่านไปครอบครัวผมก็คอยถามตลอดว่าจะเอายังไง ถ้าไม่ทำอะไรก็จะอยู่แบบนี้ ครอบครัวผมก็บอกว่า ชวนเขามากินข้าวบ้านก็ได้ เรื่องที่ผ่านมาก็ขอให้มันจบๆไป ไม่ต้องพูดไรอีก ผมก็ได้คุยกับแฟนแล้ว แต่เขาก็ยังยืนยันคำเดียวว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยว ถ้าให้ไปเขาขอเลิกดีกว่า (แม่เขาเคยมาพูดหับผมว่า ตั้งแต่คบกับผมมา เขาเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากในเรื่องที่ดี ทำให้ผมคิดว่าคนเราก็สามารถเปลี่ยนแปลงกันได้) แต่เขาก็ยังยืนยันเหมือนเดิม
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ถ้าเลิกกัน ผมเป็นห่วงเขา กลัวเขาจะทำอะไรไม่ได้ เพราะผมเป็นคนทำให้ทุกอย่างจริงๆ ผมก็รักเขามาก ผมอยากผ่านปัญหานี้กับเขาไปให้ได้ แต่จะให้ผมทิ้งครอบครัวก็ไม่ได้อีกครับ ช่วยให้คำปรึกษาด้วยครับ