ก่อนอื่นเลยขอเล่าเรื่องตั้งแต่แรกก่อนนะคะ..
ตอนเด็กเท่าที่จำความได้อายุประมาณ3ขวบ เรามักจะเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆ บ่อยจนรู้สึกว่าโตขึ้นมันคงชินไปเอง
เราอยู่กับตากับยาย แกเป็นคนเลี้ยงเรามาเพราะพ่อแม่เราต้องไปทำงานที่ไกลๆค่ะจะกลับมาบ้านอาทิตย์ละครั้ง
เหตุการณ์ที่เราเจอบ่อยๆคือตากับยายชอบทะเลาะกันมากค่ะ ทะเลาะกันเสียงดังมากๆๆ ตาจะเป็นคนอารมณ์ร้อนมากชอบทำลายข้าวของในบ้านพังทุกครั้ง
จนมีครั้งนึงตอนเด็กที่เราจำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ตากับยายทะเลาะกันอยู่ในครัวเสียงข้าวของตกแตกดังมากจนเราสดุ้งตื่นขึ้นมา เราเลยลุกไปดูค่ะเป็นภาพที่ตากำลังทุบของ โยนจาน อยู่ต่อหน้าเรา ตอนนั้นยายก็ร้องตะโกนมาว่าเราด้วยค่ะว่าลุกมาทำไม แล้วเราก็ร้องไห้ตัวสั่นเลยค่ะ ใจเราเต้นแรงมากทำอะไรไม่ถูก
เรากลัวมากๆเรายังเด็กอยู่กับตากับยายสองคนไม่รู้จะหนีไปไหนได้แต่ยืนตัวสั่นดูแกทะเลาะกัน หลังจากนั้นเราก็เจอเหตุการณ์แบบนี้มาเรื่อยๆ ตาเราชอบทำลายข้าวของในบ้านเป็นประจำ ทุบบ้านทุบประตู อาการที่เราเป็นมาตั้งแต่ตอนนั้นคือเราจะกลัวคนเสียงดังคนทะเลาะกันมากๆไม่ใช่แค่ตากับยายเราค่ะ กับคนอื่นที่เราเห็น เราก็ตัวสั่น หัวใจเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมา เราจะเกร็งมากๆแล้วเหงื่อก็จะไหลออกเยอะ เป็นแบบนี้มาจนอายุ17ปีค่ะ แล้วก็มีวันนึงตากับยายก็ทะเลาะกันอีกทีนี้เหมือนเราหลอนเสียงคนทะเลาะกันตลอดเวลา เหมือนมันดังอยู่ในหูตลอดจนเราเอาต้องนิ้วมาอุดหูไว้ จากนั้นเราก็มีอาการเหมือนเดิมค่ะ ตัวสั่นใจเต้นแรง เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเก็บเอาไปฝันเห็นเหตุการณ์พวกนั้นพอสดุ้งตื่นใจเราเต้นแรงมากๆเหมือนจะหลุดออกมาเลยค่ะ เป็นบ่อยๆช่วงกลางดึก อยู่ๆใจก็เต้นแรงแล้วสดุ้งตื่นค่ะ เราคิดว่าเดี๋ยวโตไปมันก็คงหายเองแหละ เราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้แล้วแม่ก็บอกว่ามันไม่เป็นไรหรอก แม่บอกว่าแม่สังเกตอาการเราตอนเด็กๆเราก็เป็นปกติดี คือเราปกติดีใช่มั้ยคะ เวลาเราเจอคนเสียงดังหรือคนทะเลาะกันเราจะเป็นตลอดเลยค่ะเราพยายามจะไม่กลัวแต่มันก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ จนตอนนี้เราอายุ20ปีแล้ว อายุพวกนี้มันไม่หายเลย เรายังใช้ชีวิตประจำวันได้ปกตินะคะแต่เวลาเจอเสียงดังหรือคนทะเลาะกันเราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย พยายามแล้วค่ะ แล้ววิธีแก้ของเราคือพาตัวเองออกจากตรงนั้นเพื่อให้กลัวน้อยลงค่ะ แต่อยากรู้จริงๆว่าอาการแบบนี้เขาเรียกว่าผิดปกติมั้ยคะ เราคิดว่ามันจะหายเองแต่มันไม่หายอ่า อาจจะพิมพ์ยาวไปนะคะต้องขอโทษจริงๆแงงง ยังมีต่อนะคะ
มีเรื่องจะปรึกษาค่ะ มีจิตแพทย์อยู่ในนี้บ้างมั้ยคะ..?
ตอนเด็กเท่าที่จำความได้อายุประมาณ3ขวบ เรามักจะเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆ บ่อยจนรู้สึกว่าโตขึ้นมันคงชินไปเอง
เราอยู่กับตากับยาย แกเป็นคนเลี้ยงเรามาเพราะพ่อแม่เราต้องไปทำงานที่ไกลๆค่ะจะกลับมาบ้านอาทิตย์ละครั้ง
เหตุการณ์ที่เราเจอบ่อยๆคือตากับยายชอบทะเลาะกันมากค่ะ ทะเลาะกันเสียงดังมากๆๆ ตาจะเป็นคนอารมณ์ร้อนมากชอบทำลายข้าวของในบ้านพังทุกครั้ง
จนมีครั้งนึงตอนเด็กที่เราจำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ตากับยายทะเลาะกันอยู่ในครัวเสียงข้าวของตกแตกดังมากจนเราสดุ้งตื่นขึ้นมา เราเลยลุกไปดูค่ะเป็นภาพที่ตากำลังทุบของ โยนจาน อยู่ต่อหน้าเรา ตอนนั้นยายก็ร้องตะโกนมาว่าเราด้วยค่ะว่าลุกมาทำไม แล้วเราก็ร้องไห้ตัวสั่นเลยค่ะ ใจเราเต้นแรงมากทำอะไรไม่ถูก
เรากลัวมากๆเรายังเด็กอยู่กับตากับยายสองคนไม่รู้จะหนีไปไหนได้แต่ยืนตัวสั่นดูแกทะเลาะกัน หลังจากนั้นเราก็เจอเหตุการณ์แบบนี้มาเรื่อยๆ ตาเราชอบทำลายข้าวของในบ้านเป็นประจำ ทุบบ้านทุบประตู อาการที่เราเป็นมาตั้งแต่ตอนนั้นคือเราจะกลัวคนเสียงดังคนทะเลาะกันมากๆไม่ใช่แค่ตากับยายเราค่ะ กับคนอื่นที่เราเห็น เราก็ตัวสั่น หัวใจเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมา เราจะเกร็งมากๆแล้วเหงื่อก็จะไหลออกเยอะ เป็นแบบนี้มาจนอายุ17ปีค่ะ แล้วก็มีวันนึงตากับยายก็ทะเลาะกันอีกทีนี้เหมือนเราหลอนเสียงคนทะเลาะกันตลอดเวลา เหมือนมันดังอยู่ในหูตลอดจนเราเอาต้องนิ้วมาอุดหูไว้ จากนั้นเราก็มีอาการเหมือนเดิมค่ะ ตัวสั่นใจเต้นแรง เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเก็บเอาไปฝันเห็นเหตุการณ์พวกนั้นพอสดุ้งตื่นใจเราเต้นแรงมากๆเหมือนจะหลุดออกมาเลยค่ะ เป็นบ่อยๆช่วงกลางดึก อยู่ๆใจก็เต้นแรงแล้วสดุ้งตื่นค่ะ เราคิดว่าเดี๋ยวโตไปมันก็คงหายเองแหละ เราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้แล้วแม่ก็บอกว่ามันไม่เป็นไรหรอก แม่บอกว่าแม่สังเกตอาการเราตอนเด็กๆเราก็เป็นปกติดี คือเราปกติดีใช่มั้ยคะ เวลาเราเจอคนเสียงดังหรือคนทะเลาะกันเราจะเป็นตลอดเลยค่ะเราพยายามจะไม่กลัวแต่มันก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ จนตอนนี้เราอายุ20ปีแล้ว อายุพวกนี้มันไม่หายเลย เรายังใช้ชีวิตประจำวันได้ปกตินะคะแต่เวลาเจอเสียงดังหรือคนทะเลาะกันเราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย พยายามแล้วค่ะ แล้ววิธีแก้ของเราคือพาตัวเองออกจากตรงนั้นเพื่อให้กลัวน้อยลงค่ะ แต่อยากรู้จริงๆว่าอาการแบบนี้เขาเรียกว่าผิดปกติมั้ยคะ เราคิดว่ามันจะหายเองแต่มันไม่หายอ่า อาจจะพิมพ์ยาวไปนะคะต้องขอโทษจริงๆแงงง ยังมีต่อนะคะ