ผมได้คุยกับรุ่นน้องคนนึง ตัวผมทำงานแล้ว แต่น้องมาทำงานเป็นพาร์ทไทม์ที่ทำงานผม น่องก็เป็นรุ่นน้องสาขาผมนี่แหละ เริ่มแรกเค้าก็ไม่ค่อยสนใจผมหรอก ผมก็ไม่ได้สนใจเค้าเลย จนไปๆมาก็เริ่มสติทตุยกันมากขึ้น จนได้คุยกัน มาทำงานพร้อมกันไปกินข้าวอะไรด้วยกันตลอด เดทไปนู้นนี่  จนน้องเค้าเริ่มเปิดใจให้ผมมากขึ้น มีนอนอยู่กับผม แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรแค่นอนกันจริงๆ เค้าก็ชมผม ว่าเป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย จนพอเริ่มมานอนด้วยกันบ่อยครั้งมันก็อาจจะเริ่มมีนอนกอดกัน นู้นนี่บ้าง แต่มีวันนึงเค้าถามผมทำไมถึงชอบเค้า ผมก็ตอบเหตุผลไป แล้วเค้าก็พุ่งมาจูบผม  จนมันอาจจะมึอะไรกันเลยเถิดบ้างในช่วงนี้นอนด้วยกัน แต่ยังไม่เคยมีอะไรกันจริงจัง น้องเค้าก็บอกผมเองว่าไม่ให้นะ ผมก็โอเค จนเราก็อยู่กันแบบนี้มาเรื่อย จน2คืนก่อนน้องเค้าจะต้องไปฝึกงาน เราก็กอดกันร้องไห้ ว่าเค้าก็ไม่อยากไป ผมก็ไม่อยากให้เค้าไป  แล้วเราก็มานอนด้วยกันต่อแต่คืนนี้คือมันเผลออารมณ์กันไปที่มีอะไรกันไปแปปนึง ซึ่งมันเป็นเหตุบังเอิญก็ได้ อารมณ์แบบนัวเนียกันแล้วมันเผลอสอดเข้าไป ซึ่งมันเป็นทั้งครั้งแรกของผมและเค้าเหมือนกัน แต่แค่ประมาณ นาที สองนาที น้องเค้าก็ผลักผมออก ตอนนั้นผมก็มาได้สติว่าเผลอทำอะไรลงไป เค้าก็มานั่งร้องไห้คุยก่บผมว่าเค้าง่ายใช่มั้ย ผมก็ปลอบเค้านู้นนี่ว่าผมผิดเองที่คุมตัวเองไม่ได้ จนก็เข้าใจกัน เค้าก็บอกรอให้เป็นแฟนกันก่อนดีกว่าเนาะ ผมก็โอเค คืนถัดมาเค้าก็ร้องไห้คุยกันว่าไม่อยากไปจริงๆ แล้วเหตุการณ์ก็คล้ายเมื่อคืนก่อน แต่ครั้งนี้ผมคุมตีวเองได้ ไม่ทำอะไรไปมากกว่านอนกอดกันไปมาๆ ตอนแรกเค้าก็บอกไม่เป็นไร เหมือนจะให้ทำได้ แต่เพราะสัญญาแล้ว ผมก็เลยไม่ทำ

  พอเค้าไปฝึกงานจริงๆระยะทางมันก็ทำให้คุยกันน้อยลง ด้วยมันก็3เดือนเราก็รู้จักกันมากแล้ว งานเรา2คนก็ยุ่งผมก็อยากให้เวลาเค้าได้ทำงานจริงๆ ก็ไม่ค่อยทักไปกวน ก็มีให้กำลังใจบ้างตามปกติ ถามนู้นนี่ แต่พอมันมากขึ้นเรื่อยผมกลับรู้สึกเหงาที่เค้าไม่อยู่ข้างๆ ด้วยคัยกันน้อยลงเวลาทำงานไม่ตรงกัน  เค้าเลิกงงทนก็จะชอบกลับไปนอนดูซี่นี่ย์อะไร หรือพักงีบ พอผมเลิกก็อยากโทรหาเค้าแรกๆก็ไม่เป็นไร พอบ่อยๆเค้าก็ เริ่มบ่นๆบ้างว่าบางทีก็ไม่อยากคุย บางทีผมเหนื่อยเครียดมากระบายให้น้องฟัง เหมือนเค้าได้รัวพลังลบจากผมเยอะไปด้วย  จนมันเป็นผมที่ ทำอะไรแบบนี้แล้วเค้าขอเลิกคุยกัน กับผม ผมเสียใจมากเค้าเองก็เหมือนจะเสียใจที่มันไปต่อไม่ได้ร้องไห้เหมือนกัน(เพื่อนเมืเค้าเล่าให้ผมฟัง)  เหมือนผมพยามอยากมีเค้ามากเกินไปในชีวิต ผมเข้าใจทีหลังแล้วว่าเออมันคงไม่พอดีแหละ  แต่ด้วยเรื่องต่างๆที่เกิดจึ้นมันทำให้ผมรักน้องเค้ามาก อยากจะดูแลเค้าให้ได้จริง ผ่านมาได้2 วันเค้าก็บอกว่าเค้าลืมผมได้แล้ว สัก5วันก็มีโทรคุยกันว่า เออไม่อยากให้รอนะ มันเหมือนเดิมไม่ได้หรอก  ผมไม่รู้จะหันไปหาใครเลย ด้วยที่มีพี่ที่ผมแหละเค้าสนิทไว้ใจได้กับเพื่อนเค้า ผมก็ระบายความรู้สีกให้ฟัง ว่าอะไรทำไมอาจจะเผลอเล่าเรื่องไม่เป็นเรื่องไปบ้าง(จูบ)  พอเค้ามารู้จากแอบอ่านแขทเพื่อนเค้า ตอนนี้กลายเป็นเค้าจอตัดจาดจากผมจริงจัง เกลียดไปเลย ผมเข้าใจยอมนับนะว่าเออ พูดเรื่องส่วนตัวมากเกินไป แต่คือมันไม่มีใครให้ระบายอะไรแล้วจริงๆ ผมอยู่ตัวคนเดียวคุยกับใครก็ไม่ค่อยเก่ง แต่เค้ายังมีเพื่อนคนนี้ข้างๆ  ปีจจุบันหลังเลิกคุยกันได้2อาทิตย์เค้าก็มีคนใหม่เข้ามาแล้วไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เห็นว่าเป็นพี่จากที่ฝึกงงทนเค้าแหละ ตอนแรกผมก็แอบคิดว่าเค้าโดนจีบแต่แรกแล้วเลยเปลี่ยนไผ แต่เพื่อนเค้ามายืนยันกับผมเองเลยว่าพึ่งมาคุยกันหลังเลิกคุยกับผม ผมก็โอเค  ปีจจุบันเค้าแป็นเป็นแฟนกันจริงๆจัง น้องเค้าลงรูปเปิดตัวชัดเจน มีลงถึงบ้างตั้งแต่ยังคุยกัน  แต่กับผม3เดือนเค้าไม่เคยเลยนะ  ผมก็เสียมจว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมลบความรุ้สึกแย่ๆแบบนี้ไม่ออกเลย  ผมไม่ใช่ไทป์ที่น้องเคเาชอบอยู่แล้วด้วย แต่ผมชนะใจเค้าได้เพราะผมดีกับเค้ามาก  แต่คนนี้คงเป็นไทป์เค้ามากด้วย    ถามว่าตอนนี้ยังรักไหม รักมากครับ แต่คงให้ความรู้สึกแบบเดิมไม่ได้