คือผมอายุตอนนี้18 มีปัญหาเรื่องแฟนที่เป็นซึมเศร้า ที่ทำงานไม่รับ พ่แแม่ไม่ยอมรับแฟนผม รถบ้มจนแขนไม่มีแรงขาเดินลำบากต้องใช้ชีวิตคนเดียว แฟนคิดฆ่าตัวตายตลอด แต่ผมกลับไม่เครียดถึงขั้นร้องไห้หรือคิดหนักจนมีอาการอะไรแบบคนอื่น เช่นไมเกรน นั่งร้องไห้ ตัดพ้อชีวิต อยากหนีปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้น ผมก็มีปัญหามากมายที่อาจะถึงขั้นแก้ไม่ได้ ผมก็เครียดนะเวลามีปัญหาแต่ไม่แสดงออกเลยถึงปากจะพูดว่าเครียด ไม่รู้ทำยังไง สุดท้าย ผมนั่งคิดหาทางแก้ทั้งวันจนไม่นอน แต่ก็ไม่เคยมีอาการอะไรแบบเพื่อนหรือแฟนที่นั่งร้องไห้ทั้งวัน อาการนี้แฟนเป็นตั้งแต่ยังไม่เป็นซึมเศร้าอีก ผมเลยสงสัยว่าตอนนี้จะรู้สึกแบบนั้นได้ไหม ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนคนอื่น ไม่เข้าใจว่าจะนั่งร้องไห้ทำไม นํ้าตามันแก้อะไรได้ ผมไม่เข้าใจแฟนตัวเองที่เป็นแบบนั้นรวมถึงคนอื่น หรือเพรสะผมไม่ได้อยู่จุดนั้นเลยไม่เข้าใจ ผมก็ลองแนะนำวิธีของผมแต่ก็ไม่ช่วยอะไร ลองสูบบุหรี่แก้เครียด ลองทำในสิ่งที่เราชอบซิ ลองใจเย็นและค่อยๆคิด สุดท้ายก็บอกผมว่าไม่เข้าใจอะไรเค้าเลย ผมสงสัยว่าผมจะเข้าใจเข้าได้ยังไงในเมื่อผมเจอปัญหามากมายที่มันอาจจะทำให้เสียอะไรในชีวิตขนาดนี้แต่ก็ไม่เคยเป็นแบบเค้า ผมอยากรู้สึกแบบพวกเค้าทำยังไงดีครบ
เด็กปกติเค้าร้องไห้ยากกับปัญหาในชีวิตไหมครับ