ค่อนข้างจะยาวหน่อยนะคะ
เราทำงานร่วมกับน้องคนหนึ่ง (น้อง ก.) เข้าปีที่ 4 แล้วค่ะ ซึ่งยิ่งทำงานด้วยกันนานเท่าไหร่ ความรู้สึกในการทำงานก็แย่ลงมาก จนบางทีคิดว่าเป็นเพราะตัวเองหรือเปล่าที่มีอคติกับน้องมากเกินไป เราขอเล่าวิถีการทำงานในออฟฟิศเราก่อนนะคะ เนื่องจากออฟฟิศเราเป็นออฟฟิศที่ไม่เคร่งต่อระบบการทำงาน ทั้งในเรื่องเวลา การเข้าทำงาน และวันหยุด ตราบใดที่ไม่มีผลต่อเรื่องการทำงาน จะหยุดวันไหน จะลาวันไหน หรือจะเข้าทำงานตอนกี่โมงก็ได้ เพราะหัวหน้ายึดเรื่องการส่งงานให้ตรงต่อเวลาเป็นหลัก ดังนั้นความรับผิดชอบงานก็ขึ้นอยู่แต่ละคน ซึ่งคนอื่น ๆ ในที่ทำงานถือว่ามีความรับผิดชอบงานได้อย่างดีเยี่ยมไปเลยค่ะ ยกเว้นน้องคนนี้ค่ะ ซึ่งปัญหาหลัก ๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างการทำงานตลอดช่วงระยะ 3 ปีที่ผ่านมา เช่น
1. สั่งงานน้อง ก.ไป น้องบอกว่าเข้าใจงาน แต่น้องชอบกลับมาถามงานซ้ำ ๆ ในจุดเดิม ๆ แบบหลายรอบ จนทำให้งานในส่วนอื่นไม่ขยับไปไหนเลย เราเคยถามน้องว่าพี่สั่งงานไม่รู้เรื่องรึเปล่า ถ้าไม่รู้เรื่องให้บอก เราจะได้ค่อย ๆ คุยให้มันเคลียร์ไปแต่ละประเด็น แต่น้องก็บอกว่า ตอนพี่สั่งงานครั้งแรก ผมคิดว่าตัวเองเข้าใจ แต่พอมานั่งทำจริง ๆ มันไม่เข้าใจ
2. ในบางครั้งน้อง ก. ฝืนทำงานในส่วนที่ตัวเองไม่เข้าใจ โดยที่ไม่ถามให้เข้าใจ หรืออาจจะคิดว่าเรารำคาญหลังจากที่ถามมาแล้วหลายรอบ (ในความเป็นจริงเราก็ยอมรับว่ารำคาญบ้างเป็นบางที) น้องจะนั่งทำอยู่อย่างนั้น จนใกล้จะเดดไลน์ พอเราถามกลับว่าใกล้จะเสร็จ น้องก็จะเรียกให้ไปดูตรงที่น้องติดขัด และปรากฏว่าบางทีมันเป็นส่วนแรกที่เป็นปัญหา ส่วนที่เหลือไม่ต้องพูดถึง ในเมื่อส่วนแรกไม่เสร็จ ส่วนอื่นก็ยังไม่ได้ทำ
3. น้องชอบบอกว่าวันนี้งานเสร็จ แต่เอาเข้าจริงงานไม่เสร็จภายในวันนั้น แต่ส่วนใหญ่เราจะเผื่อวันไว้ให้น้องแล้ว ในบางทีถือว่ายืดหยุ่นได้ก็ไม่ว่าอะไร แต่ในคราวนี้ที่รู้สึกว่าน้องไม่รักษาคำพูดตัวเองสุด ๆ เลย คือ น้อง ก. ได้บอกน้องที่ทำงานอีกคนหนึ่ง (น้อง ข.) ว่าจะส่งงานให้ภายในวันพฤหัส ซึ่งถ้าน้อง ก.ทำเสร็จ เราจะต้องนำมาทำต่อ เพื่อส่งให้น้อง ข. ทำ แต่ในวันศุกร์น้อง ข.ขอลาหยุด ก็เลยบอกน้องอีกคนหนึ่ง (น้อง ค.) ว่าถ้าได้งานจากเราแล้ว ทำให้เสร็จภายในวันศุกร์เลย แต่ปรากฏว่า น้อง ก. ทำงานให้ไม่เสร็จภายในวันพฤหัส แล้วน้อง ก. ขอลาครึ่งวัน เพื่อจะขอไปทำทีสิส (น้อง ก. เรียน ป.โท) เราก็ให้ แต่พอเช้าวันศุกร์ประมาณ 9.30 โมง น้อง ก. ก็มาทำงาน น้องบอกว่าเดี๋ยวมาทำงานให้เสร็จก่อน เดี๋ยวค่อยไปทำทีสิส แต่พอประมาณ 16.00 (ที่ทำงานเราเลิกงาน 17.00) เราถามน้องว่า "งานถึงไหนแล้ว เสร็จสักแผ่นยัง" น้องบอกว่า "ยังไม่เสร็จสักแผ่นเลย" เราก็เลยบอกน้องว่า "งั้นกลับไปทำทีสิสไป ดูท่าวันนี้งานของพี่ไม่น่าจะเสร็จ ที่จริงวันนี้จะลาหยุดเพื่อทำทีสิสก็ได้นะ" น้องบอกว่า "เกรงใจพี่" เพื่อนที่ทำงานอีกคนหนึ่งเลยพูดขึ้นมาว่า "มัวแต่มาเกรงใจ งานจะไม่เสร็จสักอย่าง" แล้วน้องก็พูดว่า "เดี๋ยววันเสาร์จะเข้ามาทำงานให้" พอมาถึงวันเสาร์ เรามาทำงานตั้งแต่ 9.30 จนถึงตอนนี้เวลา 18.30 น้องยังไม่โผล่มาเลยค่ะ5555 เราเข้ามาเพราะเราคิดว่า ถ้าน้อง ก. ทำงานเสร็จ เราจะได้ทำงานต่อ เผื่อจะให้น้อง ข. หรือน้อง ค. ทำงานต่อในวันจันทร์ได้เลย โดยที่ไม่ต้องรอเรา งานมันจะได้เสร็จเร็วขึ้นค่ะ
ที่จริงมันมีเรื่องราวมากมายกว่านี้อีกเยอะ แต่ประเด็นหลัก ๆ ก็จะประมาณนี้ ซึ่งมันเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว จนเราไม่รู้จะรับมือแบบไหน หรือใช้วิธีใดมาจัดการกับการทำงานของน้อง เคยบอกกับน้องไปหลายรอบแล้ว ว่าถ้าทำงานไม่เสร็จให้รีบบอก ไม่ต้องรอเราถามก็ได้ ในความรู้สึกเรา คือ น้องเหมือนประเมินศักยภาพตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองจะสามารถทำงานเสร็จได้เมื่อไหร่ พอบอกกำหนดเดดไลน์ว่าจะเอาวันนี้ วันนั้น น้องก็ชอบบอกว่าได้พี่ เสร็จทันแน่นอน แต่กลายเป็นว่าน้อยมากที่จะเสร็จทัน จนเราคิดว่า "แล้วจะถามกุทำไมว่าว่าจะเอาวันไหน ในเมื่อทำงานไม่เคยทันส่งเวลาที่กำหนดเลย" พอให้กำหนดเองว่าจะส่งวันไหน ก็ดันทำไม่ได้ เราไม่รู้จะจัดการยังไงแล้วค่ะ ขอวิธีหน่อยค่ะ จะลองเอาไปปรับใช้กับน้องค่ะ
เราเข้าใจแล้วค่ะกับประโยคที่ว่า "จงอย่าเครียดกับงานที่หัวหน้าสั่งมา แต่จงปล่อยให้หัวหน้าเครียดกับงานที่เราส่งไปแทน"
ปล. เราไม่ใช่หัวหน้าค่ะ เป็นรุ่นพี่ในที่ทำงานที่ได้รับคำสั่งจากหัวหน้ามาสั่งงานน้องอีกทีหนึ่ง
ขอคำปรึกษาเกี่ยวกับคนในที่ทำงานหน่อยค่ะ
เราทำงานร่วมกับน้องคนหนึ่ง (น้อง ก.) เข้าปีที่ 4 แล้วค่ะ ซึ่งยิ่งทำงานด้วยกันนานเท่าไหร่ ความรู้สึกในการทำงานก็แย่ลงมาก จนบางทีคิดว่าเป็นเพราะตัวเองหรือเปล่าที่มีอคติกับน้องมากเกินไป เราขอเล่าวิถีการทำงานในออฟฟิศเราก่อนนะคะ เนื่องจากออฟฟิศเราเป็นออฟฟิศที่ไม่เคร่งต่อระบบการทำงาน ทั้งในเรื่องเวลา การเข้าทำงาน และวันหยุด ตราบใดที่ไม่มีผลต่อเรื่องการทำงาน จะหยุดวันไหน จะลาวันไหน หรือจะเข้าทำงานตอนกี่โมงก็ได้ เพราะหัวหน้ายึดเรื่องการส่งงานให้ตรงต่อเวลาเป็นหลัก ดังนั้นความรับผิดชอบงานก็ขึ้นอยู่แต่ละคน ซึ่งคนอื่น ๆ ในที่ทำงานถือว่ามีความรับผิดชอบงานได้อย่างดีเยี่ยมไปเลยค่ะ ยกเว้นน้องคนนี้ค่ะ ซึ่งปัญหาหลัก ๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างการทำงานตลอดช่วงระยะ 3 ปีที่ผ่านมา เช่น
1. สั่งงานน้อง ก.ไป น้องบอกว่าเข้าใจงาน แต่น้องชอบกลับมาถามงานซ้ำ ๆ ในจุดเดิม ๆ แบบหลายรอบ จนทำให้งานในส่วนอื่นไม่ขยับไปไหนเลย เราเคยถามน้องว่าพี่สั่งงานไม่รู้เรื่องรึเปล่า ถ้าไม่รู้เรื่องให้บอก เราจะได้ค่อย ๆ คุยให้มันเคลียร์ไปแต่ละประเด็น แต่น้องก็บอกว่า ตอนพี่สั่งงานครั้งแรก ผมคิดว่าตัวเองเข้าใจ แต่พอมานั่งทำจริง ๆ มันไม่เข้าใจ
2. ในบางครั้งน้อง ก. ฝืนทำงานในส่วนที่ตัวเองไม่เข้าใจ โดยที่ไม่ถามให้เข้าใจ หรืออาจจะคิดว่าเรารำคาญหลังจากที่ถามมาแล้วหลายรอบ (ในความเป็นจริงเราก็ยอมรับว่ารำคาญบ้างเป็นบางที) น้องจะนั่งทำอยู่อย่างนั้น จนใกล้จะเดดไลน์ พอเราถามกลับว่าใกล้จะเสร็จ น้องก็จะเรียกให้ไปดูตรงที่น้องติดขัด และปรากฏว่าบางทีมันเป็นส่วนแรกที่เป็นปัญหา ส่วนที่เหลือไม่ต้องพูดถึง ในเมื่อส่วนแรกไม่เสร็จ ส่วนอื่นก็ยังไม่ได้ทำ
3. น้องชอบบอกว่าวันนี้งานเสร็จ แต่เอาเข้าจริงงานไม่เสร็จภายในวันนั้น แต่ส่วนใหญ่เราจะเผื่อวันไว้ให้น้องแล้ว ในบางทีถือว่ายืดหยุ่นได้ก็ไม่ว่าอะไร แต่ในคราวนี้ที่รู้สึกว่าน้องไม่รักษาคำพูดตัวเองสุด ๆ เลย คือ น้อง ก. ได้บอกน้องที่ทำงานอีกคนหนึ่ง (น้อง ข.) ว่าจะส่งงานให้ภายในวันพฤหัส ซึ่งถ้าน้อง ก.ทำเสร็จ เราจะต้องนำมาทำต่อ เพื่อส่งให้น้อง ข. ทำ แต่ในวันศุกร์น้อง ข.ขอลาหยุด ก็เลยบอกน้องอีกคนหนึ่ง (น้อง ค.) ว่าถ้าได้งานจากเราแล้ว ทำให้เสร็จภายในวันศุกร์เลย แต่ปรากฏว่า น้อง ก. ทำงานให้ไม่เสร็จภายในวันพฤหัส แล้วน้อง ก. ขอลาครึ่งวัน เพื่อจะขอไปทำทีสิส (น้อง ก. เรียน ป.โท) เราก็ให้ แต่พอเช้าวันศุกร์ประมาณ 9.30 โมง น้อง ก. ก็มาทำงาน น้องบอกว่าเดี๋ยวมาทำงานให้เสร็จก่อน เดี๋ยวค่อยไปทำทีสิส แต่พอประมาณ 16.00 (ที่ทำงานเราเลิกงาน 17.00) เราถามน้องว่า "งานถึงไหนแล้ว เสร็จสักแผ่นยัง" น้องบอกว่า "ยังไม่เสร็จสักแผ่นเลย" เราก็เลยบอกน้องว่า "งั้นกลับไปทำทีสิสไป ดูท่าวันนี้งานของพี่ไม่น่าจะเสร็จ ที่จริงวันนี้จะลาหยุดเพื่อทำทีสิสก็ได้นะ" น้องบอกว่า "เกรงใจพี่" เพื่อนที่ทำงานอีกคนหนึ่งเลยพูดขึ้นมาว่า "มัวแต่มาเกรงใจ งานจะไม่เสร็จสักอย่าง" แล้วน้องก็พูดว่า "เดี๋ยววันเสาร์จะเข้ามาทำงานให้" พอมาถึงวันเสาร์ เรามาทำงานตั้งแต่ 9.30 จนถึงตอนนี้เวลา 18.30 น้องยังไม่โผล่มาเลยค่ะ5555 เราเข้ามาเพราะเราคิดว่า ถ้าน้อง ก. ทำงานเสร็จ เราจะได้ทำงานต่อ เผื่อจะให้น้อง ข. หรือน้อง ค. ทำงานต่อในวันจันทร์ได้เลย โดยที่ไม่ต้องรอเรา งานมันจะได้เสร็จเร็วขึ้นค่ะ
ที่จริงมันมีเรื่องราวมากมายกว่านี้อีกเยอะ แต่ประเด็นหลัก ๆ ก็จะประมาณนี้ ซึ่งมันเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว จนเราไม่รู้จะรับมือแบบไหน หรือใช้วิธีใดมาจัดการกับการทำงานของน้อง เคยบอกกับน้องไปหลายรอบแล้ว ว่าถ้าทำงานไม่เสร็จให้รีบบอก ไม่ต้องรอเราถามก็ได้ ในความรู้สึกเรา คือ น้องเหมือนประเมินศักยภาพตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองจะสามารถทำงานเสร็จได้เมื่อไหร่ พอบอกกำหนดเดดไลน์ว่าจะเอาวันนี้ วันนั้น น้องก็ชอบบอกว่าได้พี่ เสร็จทันแน่นอน แต่กลายเป็นว่าน้อยมากที่จะเสร็จทัน จนเราคิดว่า "แล้วจะถามกุทำไมว่าว่าจะเอาวันไหน ในเมื่อทำงานไม่เคยทันส่งเวลาที่กำหนดเลย" พอให้กำหนดเองว่าจะส่งวันไหน ก็ดันทำไม่ได้ เราไม่รู้จะจัดการยังไงแล้วค่ะ ขอวิธีหน่อยค่ะ จะลองเอาไปปรับใช้กับน้องค่ะ
เราเข้าใจแล้วค่ะกับประโยคที่ว่า "จงอย่าเครียดกับงานที่หัวหน้าสั่งมา แต่จงปล่อยให้หัวหน้าเครียดกับงานที่เราส่งไปแทน"
ปล. เราไม่ใช่หัวหน้าค่ะ เป็นรุ่นพี่ในที่ทำงานที่ได้รับคำสั่งจากหัวหน้ามาสั่งงานน้องอีกทีหนึ่ง