สวัสดีครับ ผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นกระทู้นี้ยังไงเอาเป็นว่าเล่าเลยละกัน ผมกับน้องสาวไม่ถูกกันตั้งแต่เด็กแล้วครับแบบไม่คุยกันเลย มันอาจจะเป็นเพราะผมรู้สึกว่า พ่อแม่เลี้ยงดูน้องผมกับผมมาไม่เหมือนกัน จนตอนเด็กผมเคยร้องไห้แล้วตะโกนใส่แม่ว่ารักแต่น้อง    
วันนี้ผมพึ่งกลับบ้านมาครับ(พึ่งลาพักผ่อน10วันจากค่ายทหาร)
วันนี้มีพัสดุมาส่งที่บ้าน น้องมันสั่งมาซึ่งผมไม่ได้คิดไร ตัดไปที่ตอนบ่ายพ่อผมมายืมตังพันนึงซึ่งพ่อแกก็บ่นๆว่าน้องมันสั่งของมาแบบนี้หลายรอบแล้วเก็บปลายทางที่พ่อ(พ่อผมตกงานมาหลายเดือนละ) ผมด้วยความโมโหผมเลยบอกพ่อไปว่า พ่อสอนมันบ้างไหม พ่อผมก็แค่พูดว่าช่างมัน
ซึ่งไอ้นิสัยน้องผมมันเป็นงี้แหละครับผมเลยไม่ถูกกัน บางทีขอเงินคนในบ้านไปพันไปเดินซื้อของหมด(บ้านผมถานะไม่ค่อยดี) ก็ไม่มีใครว่าพอคนในบ้านจะสอนมันกลับบอกด่า ทั้งที่จริงไม่มีคำหยาบเลย กู,,ไอ้สัส,ไอ้ ไม่มี พอเขาบอกไม่ได้ด่า แต่กำลังสอนมันกลับบอกรำคาญ แล้วก่อนหน้าประมาณ1เดือนนี้น้องผมมันเคยโทรไปว่าแม่ว่า แม่รักแต่พี่(ผมเอง) มันบอกไม่มีใครรักมัน ทั้งๆที่ผมยังดูออกเลยพ่อกับแม่เขาเป็นห่วงน้องกว่าผมด้วยซ้ำ(อันนี้ผมไม่ได้น้อยใจหรือไรเข้าใจว่าน้องเป็นผญ.) แล้ว2-3วันที่แล้วย่าพึ่งบอกผมไปว่าน้องมันเป็นโรคซึมเศร้าระยะแรก(ช่วงที่มันเป็นพึ่งเลิกกับแฟน) นั่นแหละครับ เรื่องงี้ผมควรเอาไงดี ถ้าให้ผมไปพูดกับน้องมันดูแล้วคงจะหนักกว่าเดิม