คนที่สามารถพูดเรื่องอดีตโดยที่ใจไม่รู้สึกคับแค้นใจแล้ว และความรู้สึกแบบนั้น ไม่เก็บมาเครียดแค้นมากแสดงว่าเริ่มยอมรับและปล่อยวางกับที่เกิดขึ้นกับชีวิตได้แล้ว จริงหรือ ? เราเคยโดนกระทำที่แสนโหยร้ายแน่คนที่ทำก็ได้ตายจากมันเป็นความรู้สึกแบบแค้นกระทั่งคนตาย เมื่อก่อนที่พูดถึงนะทุกวันนี้ พอพูดถึงปมนั้นๆเราก้รุ้สึกนะแต่เราคิดว่าเราไม่อยากคิดแค่นทุกข์กับอะไรที่ผ่านมาแล้วเพราะตัวเราได้รับผลคนเดียวเพราะความคิดเราผ่านมาเกือบ20ปีแล้วคะ แต่ก้ยังติดค้างในใจนิดนึง เมือนึกถึงแล้วเก็บมาคิดวนเวียน ทำอย่างไรให้ มันออกตากจิตใจไปเลย แต่จะยาก อยุ่นะคะ ได้แต่ภาวนาให้ตัวเอง ให้อภัยตัวเองกับสิ่งที่ทำร้ายตัวเองด้วยการคิดซ้ำไปซ้ำมา ทางที่ดีเราไม่ต้องไปพุดหรือนึกถึงเรื่องราวเล่านั้น มันทำให้เรา เบาจากเรื่องนั้นได้คะ แต่มันจะมีเหตุที่ต้องพูดถึง เช่นคนถามถึงพ่อของลูกสมองเราจะรันไปเรื่องเดิมๆแล้วจิตคิดวนเวียน แม้กระทั่งชื่อ ที่ตอดใบเกิดลูกคะ อยากอภัย อโหสิกรรม ให้ หมดใจ โดยที่ไม่ติดค้าง เราเคยเกลียดแม้กระทั่งลูกตัวเองความรู้สึกตอนนั้น แต่สุดท้ายเราต้องยอมรับมันแล้วเลี้ยงเดี่ยว  สาเหตุคือ พ่อของลูกทำร้ายอนาคตเราตอนที่เรากำลังเรียนสมัยนั้นคะ คร่าวๆก็พอนะคะถ้าเล่าเดี๋ยวดิ่งคะ