เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับผู้หญิงคนนั้นเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาก่อน แต่หลังๆมาเรียนได้ไม่ถึงครึ่งเทอมผมก็ย้ายห้อง ตอนเรียนด้วยกันผมกับเธอก็สนิทกันแต่ไม่มากขนาดนั้น จนผมเริ่มหวั่นไหวกับเธอ ผมก็ห้ามใจตัวเองไว้ทันแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยจากวันนั้นพอ2ปีต่อมา เธอทักมาให้ลูกอม (เขาเป็นคนเฟรนลี่ด้วย) การกระทำของเขาเหมือนมาให้ความหวังผมเลย ผมก็เลยคิดแบบนั้นว่าที่เธอทักมามีใจป่าววะ แต่พอคุยๆกันไปรู้ความจริง เธอคุยกับคนอื่นอยู่แล้ว แล้วเขาก็บอกว่ายังไม่ได้ให้ความหวังผมอะไรเลย ตอนนั้นเจ็บจี๊ดเลยเขาก็บอกว่าที่ทักมานี้แค่มาให้ลูกอมแล้วก็ให้ในสถานะเพื่อนด้วย ผมก็ยอมรับว่าเป็นแค่เพื่อนจริงๆแล้วก็ไม่ได้คุยกันอีกสัก1อาทิตย์เธอทักมาแล้วก็ขอโทรผมก็ยอมให้โทร เธอบอกว่าเธอนั้นเลิกคุยกับพี่คนนันแล้ว (พี่คนนั้นไม่เอา) ผมก็ได้แต่ปลอบใจไป แต่พอหลังจากนั้นเธอก็เริ่มทรงจีบผมผมก็งงว่ามาจีบผมทำไมพอถามเธอไปทำไมถึงมาหาผม เธอบอกว่าผมดีกับเขามากทั้งช่วยดึงเขาออกมาจากพี่คนนั้นได้แล้วก็หลายๆอย่าง เขาดูมีความสุขกับผมมากเลยผมก็มีความสุขกับเขาเหมือนกัน เอาไปเอามาก็ตกลงคบกันหลังจากคบกันไปได้เดือนหนึ่ง พี่คนนั้นก็ทักมาหาแฟนเก่าผมเหมือนว่าพี่เขาจะเลิกกับคนใหม่มาแล้วกลับมาหาแฟนเก่าผม แล้วแฟนเก่าของผมก็ดันเล่นด้วย ที่รู้เพราะน้องหลังบ้านเขามาบอกวันนั้นผมก็ไถ่ถามว่าจริงมั้ยที่ไปคุยกับพี่คนนั้น เขาก็ตอบว่าไม่ทั้งๆที่น้องหลังบ้านเห็นแชทคุยกันตอนอยู่ในรถตู้แล้วเอามาบอกผม พอถามๆไปเริ่มทะเลาะกันจนเขางัดท่าไม้ตายออกมาว่าเราลดสถานะกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมอีกมั้ย ผมก็ถามเขาไปอีกว่าทำไมเขาก็ตอบว่าผมเปลี่ยนไปจากตอนแรกๆแล้วก็บอกว่าผมใกล้ชิดเธอมากจนเกินไปเขากลัว เขาเป็นคนขี้กลัวนิดหน่อย แต่ทำไมถึงกลัวแฟนตัวเอง? พอเครียร์กันจบ เขาก็ไปคุยกับพี่คนนั้นต่อเลย ผมควรทำยังไงต่อดีครับคิดไม่ออกเลยเสียใจมากด้วย