คือเรารู้สึกช่วงนี้เรานอนไม่ค่อยหลับ รู้สึกระแวงอะไรไปหมดเวลาที่มีคนมองเราพูดถึงเรา บางทีก็รู้สึกเหมือนมีสายตาจ้องเราตลอดเวลา ทุกวันก็รู้สึกเครียดตลอด เราก็ไม่รู้ตัวเองว่าทำไมเราถึงรู้สึกเครียดตลอดเวลา บางที่เวลาที่เราอยู่เฉยๆเราจะชอบนึกถึงพวกคำพูดที่ทำร้ายจิตใจตลอดเลยค่ะ ทั้งจากครอบครัวจากครูจากเพื่อนงี้ เราก็เลยไปบอกกับแม่ว่าอยากไปหาจิตแพทย์อยากไปขอคำปรึกษา แต่แม่กลับบอกเราว่าเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ไม่ให้ไปหาหรอกเดี๋ยวเสียประวัติถ้าเรียนต่อจะลำบาก แล้วเขาก็ไปคุยกับพ่อแล้วพ่อก็เห็นด้วยกับที่แม่เราพูดแล้วบอกว่า บ้าไปแล้วเหรอถึงต้องไปหาจิตแพทย์ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นตอนแม่บอกให้มาปรับความเข้าใจกันแต่พอมาตอนนี้เราบอกเขาไป เขากลับห้ามเราแล้วหาว่าเราบ้า จนเราก็สงสัยว่าสุขภาพจิตเรามันไม่สำคัญบ้างเหรอ