ตอนนี้เราอยู่กับปัจจุบันคือเวลาไปไหน โกหกแม่ตลอดเลย
เราเวลาขอไปไหนแม่ไม่เคยให้ไปเลย จนเจอเพื่อนคนนึงที่แม่ปล่อยให้ไปไหนได้ โทรรายงานบอกให้เขารู้ เขาก้ด่าบ่น แต่ปลาอยให้ไป และให้รายงานบอกด้วย เราเริ่มทำตัวแบบโกหกแม่ ไปนั่นไปนี่ เริ่มโกหกตั้งแต่ ปวช.2 จนปัจจุบันก้ไม่ไปไหนเรียนจบ ปวส.ก้ทำงานเลย ไม่ค่อยออกบ้านละ
ไปทำงาน กลับบ้านอย่างเดียว จนมีแฟนก้คุยกับแฟนบ่อยๆ อยุ่บ้านเวลาคุยชอบโดนแซวแล้วไม่ชอบ อะืรุ้สึกยังไม่ถึงเวลาให้แฟนมารับรุ้ว่าบ้านเราเป็นอย่างไงแบบไหน(ไม่ได้บลูลี่บ้านตัวเอง แค่รู้สึกว่ายังไม่ได้อยากให้รับรุ้อะไรทั้งนั้น) เราก้คุยแบบเปิดเภย คนอื่นรับรุ้ว่ามี แต่เราก้ชอบไปคุยที่อื่นที่ๆส่วนตัว(บ้านมีห้องส่วนตัว แต่ยายเราอยุ่คนเดียว กลัวเหงาเลยเอามานอนด้วยกัน ปกติเราเล่นกับยายตลอด แต่ช่วงนี้เหนื่อยงาน ก้จะหงุดหงิดหน่อยแต่ไม่บ่นเลย ชอบไปอยุ่คนเดียวเงียบๆในห้องบ้าง ข้างบ้านบ้างไม่ก็หน้าบ้าน เพราะไม่มีพื้นที่ส่วนตัวให้ได้ระบายอารมณ์เลย แล้วเพื่อนเราจะไปกรุง เราเลยขอไปด้วย นอนค้าง ไปพักผ่อน แบบไม่ต้องมีคนอื่นยุ่ง แม่บอกให้ไป แต่ไปแล้วก้กลับเลย ในใจตอนนั้นรุ้สึกแบบ กุเหนื่อยมากนะ ทำงาน5วันเสร็จให้ไปพักเที่ยมที่กรุงเทพ ไปแล้วกลับเลย ไปทำไมวะ เหนื่อยตายห่า ไม่ไปสะดีกว่า แล้วเขาก้ว่าเรามีแฟนจะไปมีอะไรกัยแฟน (ในใจก้คิดนะ ถ้าจะมีก้อยากขอตรงๆเป็นเด็กที่ไม่ต้องพูดโกหก อยากให้บ้านเป็นที่ๆรับฟังพร้อม แต่มันเป็นที่แบบต้องเก็บความลับและอึดอัดไม่อยากอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รุ้ ) ก้อธิบายไปว่า มีแฟนก้จริงแต่ยังคงได้ไม่นานเลย ถ้าได้เจอก้ เที่ยวห้างกันก้พอ ถ้ากลัวหนุนอนกับแฟน ก้ให้ทำอะไรตามใจเลยจะโทร 24ชม. จะตามมาด้วย หรือจะให้พี่สาวตามมาด้วยก้เอาเลย แกก้ไม่ตกลง ให้แค่ ไปแล้วกลับวันนั้นเลยไม่ต้องนอนค้าง ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่า ไม่น่าขอเลยน่าจะแอบไปเลยดีไหม? หรือจะไปนอนกับแฟนอย่างที่เขาคิดไปเลยดี (ประชดไปหมดที่อยู่ในใจ) แล้วเราก้บอกว่า จะไปค้าง แม่ก้บอกว่าหาเหตุผลมาว่าทำไมจะต้องค้าง (ในใจก้คิดว่า ทำงานมา5วัน ได้หยุด2วัน มันไม่เหนื่อยมากถึงกับต้องโวยวายว่าเหนื่อยอะไรขนาดนั้น เพื่อจะไปกรุง2วัน แต่ ให้ไปกรุง วันนั้นแล้วกลัวันนั้นเลย ให้ไปทำไมวะ แกไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยคิดแต่เรื่องบ้าๆ กลัวไปอะไรกับผู้ชาย ช่วยทำอะไรให้มันพอดีหน่อยไม่ได้หรอ (ขอโทษสำหรับทุกคนที่อ่านอยุ่เพราะมันอึดอัดและรุ้สึกแย่มาก มันบ่อยและทุกครั้งที่เขาไม่ให้ไปไหนเลย ขอโทษที่พูดถึงแม่คนในครอบครัวไม่ดี แต่ไม่รุ้จะไปคุยกับใคร ปรึกษาใครก้มาบอกว่าเราเด็กน้อย โดนที่บ้านกดดันก้ร้องให้)
ตอนนี้เราตัดสินใจ ไม่ไปละกรุง เหนื่อยยุ่งยากวุ่นวาย ไปเที้ยวทีโทร 24ชม. ไม่รับสายแปปเดียวก้ด่า ไม่มีอารมณ์เที่ยว ไม่มีอารมณ์จะกิน ไม่อยากจะพูดส่วนตรงนี้เพราะผ่านมาแล้วและไม่คิดจะทำอีก (เราเคยทำร้ายตัวเองมาก่อนเพราะ พุดกับใครไปเขาก้ไม่ปล่อยเราเราก้ไม่ดื้อ เขาห้ามอะไรก้ฟัง เริ่มทำร้ายตัวเองก้เข้าโรงบาลไม่ำด้อยากตายสักหน่อยแต่รุ้สึกดีที่ร่างกายเจ็บเหมือนที่ความรุ้สึกเจ็บข้างในมันทดแทนกันได้
ครั้งก้เริ่มรุ้สึกอึดอัด จะบ้าตาย คิดในหะวทำร้ายตัวเองตายไปแล้วตั้งกี่รอบก้ไม่รุ้ ไม่ทำเพราะคิดถึง ทุกคนที่เคยร้องให้เราทำร้าย และไม่อยากทำ แต่อึดอัด
เลยค่ะ อายุ22 แล้ว ทำอย่างไงดี เคยบอกไปพุดกับเขาว่า ปล่อบบ้างเหอะ นิดๆหน่อยๆ คนละครึ่งทางดิ ให้ไปกรุงแต่แต่แล้วกลับ เหนื่อยตายห่า จะไปเที่ยวแถวบ้านพอละ รุ้สึกไม่อยากอยุ่บ้านละ อึดอัด บ้าน คุยกับทุกคนได้เหมือนเดิม แต่อึดอัดในใจ มาก ไม่รู้ต้องทำไงละ
อึดอัด
เราเวลาขอไปไหนแม่ไม่เคยให้ไปเลย จนเจอเพื่อนคนนึงที่แม่ปล่อยให้ไปไหนได้ โทรรายงานบอกให้เขารู้ เขาก้ด่าบ่น แต่ปลาอยให้ไป และให้รายงานบอกด้วย เราเริ่มทำตัวแบบโกหกแม่ ไปนั่นไปนี่ เริ่มโกหกตั้งแต่ ปวช.2 จนปัจจุบันก้ไม่ไปไหนเรียนจบ ปวส.ก้ทำงานเลย ไม่ค่อยออกบ้านละ
ไปทำงาน กลับบ้านอย่างเดียว จนมีแฟนก้คุยกับแฟนบ่อยๆ อยุ่บ้านเวลาคุยชอบโดนแซวแล้วไม่ชอบ อะืรุ้สึกยังไม่ถึงเวลาให้แฟนมารับรุ้ว่าบ้านเราเป็นอย่างไงแบบไหน(ไม่ได้บลูลี่บ้านตัวเอง แค่รู้สึกว่ายังไม่ได้อยากให้รับรุ้อะไรทั้งนั้น) เราก้คุยแบบเปิดเภย คนอื่นรับรุ้ว่ามี แต่เราก้ชอบไปคุยที่อื่นที่ๆส่วนตัว(บ้านมีห้องส่วนตัว แต่ยายเราอยุ่คนเดียว กลัวเหงาเลยเอามานอนด้วยกัน ปกติเราเล่นกับยายตลอด แต่ช่วงนี้เหนื่อยงาน ก้จะหงุดหงิดหน่อยแต่ไม่บ่นเลย ชอบไปอยุ่คนเดียวเงียบๆในห้องบ้าง ข้างบ้านบ้างไม่ก็หน้าบ้าน เพราะไม่มีพื้นที่ส่วนตัวให้ได้ระบายอารมณ์เลย แล้วเพื่อนเราจะไปกรุง เราเลยขอไปด้วย นอนค้าง ไปพักผ่อน แบบไม่ต้องมีคนอื่นยุ่ง แม่บอกให้ไป แต่ไปแล้วก้กลับเลย ในใจตอนนั้นรุ้สึกแบบ กุเหนื่อยมากนะ ทำงาน5วันเสร็จให้ไปพักเที่ยมที่กรุงเทพ ไปแล้วกลับเลย ไปทำไมวะ เหนื่อยตายห่า ไม่ไปสะดีกว่า แล้วเขาก้ว่าเรามีแฟนจะไปมีอะไรกัยแฟน (ในใจก้คิดนะ ถ้าจะมีก้อยากขอตรงๆเป็นเด็กที่ไม่ต้องพูดโกหก อยากให้บ้านเป็นที่ๆรับฟังพร้อม แต่มันเป็นที่แบบต้องเก็บความลับและอึดอัดไม่อยากอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รุ้ ) ก้อธิบายไปว่า มีแฟนก้จริงแต่ยังคงได้ไม่นานเลย ถ้าได้เจอก้ เที่ยวห้างกันก้พอ ถ้ากลัวหนุนอนกับแฟน ก้ให้ทำอะไรตามใจเลยจะโทร 24ชม. จะตามมาด้วย หรือจะให้พี่สาวตามมาด้วยก้เอาเลย แกก้ไม่ตกลง ให้แค่ ไปแล้วกลับวันนั้นเลยไม่ต้องนอนค้าง ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่า ไม่น่าขอเลยน่าจะแอบไปเลยดีไหม? หรือจะไปนอนกับแฟนอย่างที่เขาคิดไปเลยดี (ประชดไปหมดที่อยู่ในใจ) แล้วเราก้บอกว่า จะไปค้าง แม่ก้บอกว่าหาเหตุผลมาว่าทำไมจะต้องค้าง (ในใจก้คิดว่า ทำงานมา5วัน ได้หยุด2วัน มันไม่เหนื่อยมากถึงกับต้องโวยวายว่าเหนื่อยอะไรขนาดนั้น เพื่อจะไปกรุง2วัน แต่ ให้ไปกรุง วันนั้นแล้วกลัวันนั้นเลย ให้ไปทำไมวะ แกไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยคิดแต่เรื่องบ้าๆ กลัวไปอะไรกับผู้ชาย ช่วยทำอะไรให้มันพอดีหน่อยไม่ได้หรอ (ขอโทษสำหรับทุกคนที่อ่านอยุ่เพราะมันอึดอัดและรุ้สึกแย่มาก มันบ่อยและทุกครั้งที่เขาไม่ให้ไปไหนเลย ขอโทษที่พูดถึงแม่คนในครอบครัวไม่ดี แต่ไม่รุ้จะไปคุยกับใคร ปรึกษาใครก้มาบอกว่าเราเด็กน้อย โดนที่บ้านกดดันก้ร้องให้)
ตอนนี้เราตัดสินใจ ไม่ไปละกรุง เหนื่อยยุ่งยากวุ่นวาย ไปเที้ยวทีโทร 24ชม. ไม่รับสายแปปเดียวก้ด่า ไม่มีอารมณ์เที่ยว ไม่มีอารมณ์จะกิน ไม่อยากจะพูดส่วนตรงนี้เพราะผ่านมาแล้วและไม่คิดจะทำอีก (เราเคยทำร้ายตัวเองมาก่อนเพราะ พุดกับใครไปเขาก้ไม่ปล่อยเราเราก้ไม่ดื้อ เขาห้ามอะไรก้ฟัง เริ่มทำร้ายตัวเองก้เข้าโรงบาลไม่ำด้อยากตายสักหน่อยแต่รุ้สึกดีที่ร่างกายเจ็บเหมือนที่ความรุ้สึกเจ็บข้างในมันทดแทนกันได้
ครั้งก้เริ่มรุ้สึกอึดอัด จะบ้าตาย คิดในหะวทำร้ายตัวเองตายไปแล้วตั้งกี่รอบก้ไม่รุ้ ไม่ทำเพราะคิดถึง ทุกคนที่เคยร้องให้เราทำร้าย และไม่อยากทำ แต่อึดอัด