เราอยู่ ม.5 พึ่งจะย้ายมาเรียนใกล้บ้าน ก่อนหน้านั้นเราก็ย้ายมากับเพื่อนสนิทคนนึงเเต่สุดท้ายก็เเยกเรียนกันคนละ รร แต่เราก็ยังมีเพื่อนสนิทอีกคนเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเราเเต่เรียนกันคนละห้อง(พึ่งกลับมาเจอกัน) เราขอเริ่มพูดถึงตัวเองก่อนนะเราเป็นคนเข้าสังคมไม่ค่อยเก่งหรือไม่เก่งเลยก็ว่าได้ เป็นคนพูดน้อย ไม่กล้าชวนคุยเเต่ถ้าเข้ามาถามเราก็ตอบซึ่งเรารู้สึกได้เลยว่าตั้งเเต่ย้าย รร มาคนที่เข้าหาเรามันจะมีบรรยากาศที่ชวนอึดอัดตลอดส่วนนึงก็เพราะเราเเหละเรารู้ตัวดี เราพยายามชวนคุยนะเเต่พอไม่มีไรพูดปุ๊บบรรยากาศก็กดดันหนักกว่าเดิมอีก สุดท้ายเราก็ไม่มีเพื่อนเลยสักคนเดียว เดิมทีเราเคยเเต่เรียน รร เอกชนพึ่งเคยเรียน รร รัฐครั้งเเรก เเล้วคนที่ไม่มีเพื่อนอย่างเราต้องลำบากขนาดไหนล่ะทีนี้ เเต่ยังโชคดีที่มีเฟสเพื่อนในห้องอยู่บางคนเราเลยผ่านมาได้ แต่เราก็อายนะที่ต้องเดินตามกลุ่มนู้นทีกลุ่มนั้นทีน่ะเเต่มันเป็นทางเดียวที่ทำให้เราเข้าเรียนตามห้องถูก และตอนเรากลับบ้านคนที่บ้านก็จะถามว่า“ไปเรียนเป็นไงบ้าง มีเพื่อนรึยัง"เป็นคำถามที่ดีเเละง่ายนะแต่เรากลับตอบไม่ได้ซะงั้น55 ยิ่งได้ยินมากเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งถูกซ้ำเติมเลย ทุกๆเช้าที่เราตื่นมาเราจะรู้สึกหน่วงๆยังไงไม่รู้ ช่วงเเรกก็ยังพอไปได้เพราะคิดว่าเราน่าจะอยู่คนเดียวได้เเหละมั้ง เเต่พอหลังๆมาเราก็เริ่มลำบากจากอะไรหลายๆอย่าง มันทำให้เราเหนื่อย ท้อ กดดัน จากสิ่งที่ไม่เคยทำเรากลับทำบ่อยขึ้นซะจนเหมือนเป็นเรื่องปกติไปเลย  ลาเอย ขาดเอย โดดเรียนเป็นว่าเล่น ค้างงานจนเป็นดินพอกหางหมูไปอีกสเต็ป หลังจากนั้นมา เราก็กล้วการมา รร ไปโดยปริยายเป็นการใช้ชีวิตใน รร ที่ทุกข์ทรมานมากเลย เอาซะจนเราไม่อยากเรียนเเล้วเอาจริง เกลียดตัวเองซะเเล้ว•́⁠ ⁠ ⁠‿⁠ ⁠,⁠•̀