ทุกคนคะ เรามีเรื่องในใจที่ไม่รู้จะไปปรึกษาหรือพูดกับใครได้ เราอยากให้ทุกคนช่วยให้คำแนะนำ ให้คำปรึกษาเราหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแม่อายุห่างกันไม่มาก ประมาณ 17 ปี เมื่อก่อนเราอยู่บ้านที่ไม่ได้มีห้องนอนส่วนตัว 
บ้านที่เราอยู่เป็นบ้านไม้เก่าๆ โทรมๆ เวลาเรานอนก็จะนอนรวมกัน บ้านเรามีกันอยู่ 5 คน เรานอนรวมกับแม่ น้องสาวนอนกับย่า น้องชายนอนกับปู่
ซึ่งเวลานอนในมุ้งก็จะมีกันอยู่ 3 คน พ่อ แม่ และเรา เมื่อเราหลับ พ่อกับแม่ก็จะมีเพศสัมพันธุ์กัน บ้านที่เรานอนมันก็โยกจนเราตื่น 
เราก็จะรู้สึกตัวขยับตัวตื่น ทุกครั้งแม่จะเอามือปิดหน้าเรา ตอนนั้นเราอยู่ประถมแล้วค่ะ 
ไม่รู้ว่าตอนนั้นเรารู้สึกยังไง เพราะเราจำไม่ได้แล้ว แต่เมื่อเราอยู่มัธยม โตขึ้นมาเรื่อยๆ เรารู้สึกขยะแขยง กับพฤติกรรมของแม่และพ่อเรา 
ทำไมเขาไม่นึกถึงจิตใจเรา การกระทำของพวกเขา ทำให้เรารู้สึกรังเกียจ ความไม่รู้สึกยับยั้งชั่งใจของพวกเขา มันทำร้ายทำลายสภาพจิตใจของเด็กคนนึงมาตลอด เราควรมูฟออนจากความรู้สึกพวกนั้นได้ยังไงคะ ตอนนี้เราอายุ 30 แล้ว เราถามตัวเองตลอดว่าทำไมเขาคิดแค่ความสุขตัวเองแค่นั้นจริงๆหรอ
มีความคิดและการกระทำอยู่กับตัณหาราคะ จนตอนนี้แม่ก็ยังหมกมุ่นกับเรื่องอย่างนั้น อยากรู้ว่าเพราะอะไร