สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราเป็นเด็กปี 4 ที่กำลังจะเรียนจบ แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยและกลัวกลับอนาคตมากเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าเราจะเอาตัวรอดยังไง เรากังวลไปหมดเลยค่ะ เพราะเราร่างกายไม่แข็งแรง ถึงแม้โรคที่เราเป็นจะไม่อันตรายถึงชีวิต แต่การที่ปล่อยมันไว้ก็ค่อนข้างจะทรมานการใช้ของเราเป็นอย่างมากค่ะ เราผ่าตัดหัวเข่ามาแล้วหนึ่งข้าง ซึ่งหลังจากผ่าก็ไม่ค่อยเจ็บเหมือนเก่าแล้วนะคะ เพียงแต่การจะให้มันกลับมาเป็นแบบเดิมคงยาก การใช้ชีวิตของเราเปลื่ยนไปหมดเลย ยืนนานๆ เดินๆก็ไม่ได้ หรือแม้แต่ขึ้นบันได เพราะจะทำให้มีผลกระทบต่อหัวเข่า หลังจากเรียนจบเรามีนัดผ่าตัดหัวเข่าอีกข้างค่ะ ซึ่งการผ่าตัดแต่ละครั้งมันต้องใช้เวลาพักฟื้นประมาณ 3 เดือนกว่าจะถอดที่ดามขาได้และกว่าจะเดินได้ปกติขึ้นก็ 4 เดือนขึ้นไปค่ะ ซึ่งสิ่งที่ทำเรากังวลก็คือถ้าเราผ่าตัดไปมันใช้เวลานานมากกว่าจะพักฟื้นหายดี ครอบครัวเราไม่ได้มีฐานะมาก ถ้าเราผ่าไปก็เหมือนจะสูญเสียรายได้ไปเลย เพราะถ้าหลังเรียนจบไม่ทำงานมันก็ไม่มีรายได้ พ่อแม่เราหย่ากัน แต่ละคนก็ภาระเยอะ คุณปู่ที่เลี้ยงดูเรามากับคุณย่าท่านก็เสียแล้ว เราเหลือคุณย่าเพียงคนเดียวที่อยู่กับเราตอนนี้ แต่ท่านก็แก่มากแล้ว เราอยากทำให้แกสุขสบายนะคะ แต่ตัวเราเองยังพึ่งตัวเองไม่ได้เลย เราผิดหวังกับตัวเองมากค่ะ ตอนนี้มันเลยหมายความว่าหลังจากเรียนจบเราต้องเอาตัวรอดให้ได้ พึ่งตัวเองให้ได้ เรารู้นะคะว่าทุกคนควรพึ่งตัวเองถูกแล้ว แต่บางทีมันก็อดน้อยใจไม่ได้ว่าทำไมไม่มีใครให้พึ่งพิงเลย ชีวิตเรามันเศร้าแบบนี้ ถ้าร่างกายแข็งแรงแบบคนปกติทั่วไปคงจะดี หรืออย่างน้อยถ้ามีเงินรักษาไม่ต้องปล่อยไว้แบบนี้ก็คงจะดี เราอยากจะขอคำแนะนำในการใช้ชีวิตจากพี่ๆในพันทิปหน่อยค่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี เรารู้สึกเหมือนตัวเองขี้แพ้เลย ทั้งที่เรื่องแค่นี้ก็ยังร้องไห้ อ่อนแอ แถมยังยอมแพ้ 

ps. ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้าค่ะ ขอคำพูดที่ไม่รุนแรงเกินไปนะคะ