ก่อนอื่นขอบอก ก่อน แฟน จขกท. อายุเยอะกว่า การงานมั่นคง มีลูกด้วยกัน1 คน  ลูกอยู่ต่างจังหวัด ไม่ได้จดทะเบียน เงินให้เขาบริหารทั้งหมด..
.
.
เนื่องด้วย ผมปลดประจำการทหารมาได้ซักระยะนึง จขกท. ได้ทำงานได้ซักพัก เรื่องก็คือ ผมอยากจะมีบ้าน  (กู้สร้างบ้าน) เพราะมองว่าตัวผมเอง ก็พ้นพันธะอะไรแล้ว หน้าที่การงานก็เริ่มมั่นคง อยากจะสร้าง อะไรบ้าง คราวนี้ พอไปบอกเรื่องนี้ กับ แฟน เขากลับบอกว่าจะดีหรอ เขาก็ไม่พูดอะไร แต่พอผมเริ่มเก็บเงิน เข้าบัญชีตนเองเอาไว้ ซื้อแบบบ้าน ถมที่ อะไรจิปาถะ เขากลับมาพูดว่าเขาคิดว่าผมพูดเล่น (ก่อนปลดทหาร ผมเป็นคนทีเล่นทีจริง) เขาเริ่มไม่พอใจ ว่าผมเอาเงินไป ทำอะไรก็ไม่รู้ รถก็ต้องผ่อน(ชื่อเขา) ค่าห้องต้องจ่าย(ผมเป็นคนในจังหวัดแฟนเป็นคนต่างจังหวัด) ค่ากิน ค่าลูก  มันไม่พอ  ได้ทะเลาะกันไปครั้งนึง อ้างว่าเหนื่อย ผมหาเงินได้น้อย ไล่ผมออกจากห้อง (แฟนเงินเดือนมากกว่า ผม 2 เท่า)
....พอเขาไล่เท่านั้น รู้เลย ผมไม่มีอะไร เป็นของผมเลย ขี่มอไซค์เก่าๆ(ที่บ้านซื้อให้) 50 โล กลับบ้าน ไปสงบสติอารมณ์ พออารมณ์เย็นก็ปรับความเข้าใจกัน...
..
..
..
แต่ผมติดใจ แบบกลัวทะเลาะกันอีก ผมไม่รู้ว่าผมเห็นแก่ตัวรึเปล่า รถ(ชื่อเขา ช่วยกันผ่อน)คิดว่าถ้าเลิกกันจริงเขาคงไม่ขาย เพราะใช้ด้วยกัน อยู่ด้วยกันผมไม่มีอะไรเป็นของผมเลย ผมเลยคิดว่าผมอยากมีอะไรเป็นของตนเองบ้าง ผมผิดไหม.
 กลับบ้านแฟนต่างจังหวัด แฟนมีเงินต่อเติมบ้านเขา
ทุกครั้ง แต่พอผมพูดเรื่องอะไรที่ผมอยากได้เขาหงุดหงิดตลอด...
ผมจะปรับความเข้าใจกับเขายังไงดีครับ (ผมอึดอัด)
คิดว่าถ้าปล่อยต่อไป ไม่เป็นผลดีแน่

.. ขอคำชี้แนะ ด้วยครับ