เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้เราไปโรงเรียนตอน8โมง แล้วไปเจอครูคนที่1ที่หน้าโรงเรียน แล้ววันนี้เราก็ใส่รองเท้าเล่นไป ครูเลยจะยึดแต่ว่าเราไม่ให้ ครูก็บอกว่าถ้างั้นก็โทรให้ผู้ปกครองเอารองเท้ามาให้เปลี่ยน แต่เราบอกว่าผู้ปกครองไปทำงาน ไม่มีคนเอามาให้เปลี่ยน ครูเขาก็บอกว่าถ้างั้นก็ถอดรองเท้าออกมา ถ้าไม่ถอดก็ไปคุยกับรอง ผ.อ แล้วทำเรื่อง เราก็เลยเงียบไม่ได้พูดอะไร  ระหว่างนั้นก็มีคนเดินเข้าโรงเรียนมาเรื่อยๆ แล้วครูก็พูดกดดันเราไปเรื่อยๆจนเราเริ่มร้องไห้ แล้วครูก็บอกถ้าปล่อยเราไปแล้วคนที่ครูยึดของเขามาแล้วเขาก็จะมาว่าครูอีก แล้วครูก็บอกว่าจะมาร้องอะไร  สักพักก็มีสภานักเรียนเข้ามาสองคน คนหนึ่งเป็นเพื่อนในห้องเราส่วนอีกคนก็เป็นผู้หญิง เขาก็มายืนดู สักพักผู้หญิงก็โทรเรียกครูอีกคนที่เป็นหัวหน้ามา แล้วครูคนที่1ก็เลยเดินไปพร้อมกับบอกให้ผู้หญิงเฝ้าเราไว้ พอสักพักครูที่เป็นหัวหน้าก็ขี่รถมา พอมาถึงครูก็บอกว่า”มันมีปัญหาอะไรกันนัก ทำตามกฎระเบียบมันยากนักหรอ โตไปจะไปทำงานที่ไหน ถ้าไม่อยากถอดก็กลับบ้านไป โทรเรียกให้แม่มารับ ไม่ต้องไปเรียนมันแล้ว “  เราก็ไม่ได้มีการตอบกลับ เรพาะตอนนั้นเราอาย และทำอะไรไม่ถูก แล้วครูหัวหนัวหน้าคนนั้นก็เรียกคนที่มาโรงเรียนสายมาทำโทษใกล้ๆกับตรงที่กำลังพูดกับเรา เราก็ยิ่งตื่นตระหนก สักพักก็มีครูเวรที่จะต้องไปเฝ้าหน้าโรงเรียนขับรถมา ครูหัวหน้าคนนั้นก็เรียกและพูดว่า”พี่ดูเด็กมันร้องไห้ ใส่รองเท้าเล่นมา แล้วก็คุยอะไรกันนิดหน่อยในเชิงล้อเล่น พอครูเวรออกไป ครูเขาก็พูดต่ออีกว่า”จะมาร้องไห้อะไรกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง อ่อนแอจริง เสียใจมากเลย “  ตอนนั้นมันทำให้เราคิดในใจว่าความรู้สึกคนเราเสียใจไม่เท่ากันหรือเปล่า แล้วที่ร้องไห้ออกมาก็เพราะทั้งกดดัน แล้วก็รู้ว่าตัวเองผิดที่ใส่มา อีกอย่างเราไม่ได้มีเงินพอที่จะซื้อคู่ใหม่ แล้วครูก็พูดต่อว่าไม่ให้เข้าโรงเรียนนะ ถ้าไม่เปลี่ยนรองเท้า อย่าให้ครูได้ไปตาม ครูจะไปตามถึงห้องเลย แล้วสักพักครูก็ขี่รถไป เพราะนักเรียนเริ่มมาดูเยอะขึ้น พอครูไปเราก็โทรหาเพื่อนให้เพื่อนมาหาหน่อย พอดีกับมีเพื่อนอีกคนที่ลืมรองเท้าไว้ที่โรงเรียนเราเลยได้เข้าไป พอเราเข้ามาในโรงเรียนเราก็เห็นคนที่ใส่รองเท้าเล่นมาเกือบ10คนเลย ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นมันคืออะไรแต่มันทำให้เรารู้สึกแย่มากเลย ครูสองท่านนั้น ยังเคยไปปล่อยยางรถนักเรียนที่จอดนอกโรงรถ แล้วนักเรียนส่วนใหญ่ที่จอดนอกโรงรถส่วนมากก็เพราะมาจอดรถในโรงรถไม่ทัน โรงรถปิดก่อน และครูหัวหน้ายังชอบเอาเรื่องต่างๆไปพูดในชั้นเรียนเป็นเรื่องตลกอีกด้วย เรายังกลัวเลยว่าครูจะเอาเรื่องของเราไปพูดตลกๆให้คนอื่นๆฟัง จนเราไม่อยากไปเรียนกับครูหัวหน้า และไม่อยากเจอครูทั้งสองเลย ตอนเดินไปที่ต่างๆในโรงเรียนก็กลัวคนจะจำได้อีก ว่าคือคนที่ร้องไห้หน้าโรงเรียน  เราสามารถทำอะไรได้บ้างที่ทำให้เราไม่รู้สึกแย่มาก เหมือนตอนนี้