ข้อเท็จจริงที่บรรดาคณาจารย์เหล่านั้นไม่ได้พูดถึงคือ “จำเลยมีสิทธิยื่นขอประกันตัวออกมาต่อสู้คดี และในทำนองเดียวกัน จำเลยย่อมมีอิสระในการยื่นถอนประกันตนเองได้เช่นกัน และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาไม่มีบทบัญญัติให้ศาลสามารถมีดุลยพินิจปฏิเสธคำร้องขอได้เมื่อจำเลยยื่นขอถอนประกันเข้ามาในคดี”

และข้อเรียกร้องอื่นๆ ของเหล่าคณาจารย์คณะนิติศาสตร์ ก็ล้วนเป็นข้อเรียกร้องที่เลื่อนลอย ไม่มีเหตุผล และไม่มีการอธิบายถึงข้อเท็จจริงใดๆ เลยว่า ศาลใช้ดุลยพินิจที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายอย่างไรในกรณีการยื่นขอถอนประกันตนเองของ ตะวัน-แบม

และกรณีของ ตะวัน-แบม ประเด็นที่อยากให้มองกันก็คือ การเรียกร้องใดๆ ก็ตามต้องเป็นไปตามหลักกฎหมายและอยู่ในกระบวนการที่ถูกต้อง ลองคิดดูว่าถ้าใครต่อใครออกมาเรียกร้องด้วยวิธีการต่างๆ ตามแต่ที่ตัวเองต้องการ (หรือแม้แต่การทำผิดกฎหมาย) เพื่อกดดันให้ยกเลิกกฎหมายที่ตนเองไม่เห็นด้วย โดยไม่สนใจวิธีการที่ถูกต้องตามหลักประชาธิปไตย สังคมก็คงไม่สามารถเดินหน้าไปได้อย่างปกติสุข และเหล่าผู้ทรงความรู้ที่ออกมาสนับสนุนการเรียกร้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายเหล่านี้ ก็คงจะถูกประวัติศาสตร์จดจำไว้ในฐานะ คณาจารย์ด้านกฎหมายผู้ทำลายกรอบของกฎหมายเสียเอง

ด้วยความเชื่อมั่นในหลักของกฎหมายและประชาธิปไตย

อ่านจดหมายเปิดผนึกถึง นักวิชาการผู้ไร้ความรับผิดชอบต่อกฎหมาย และคำอธิบายกรณีการขอถอนประกันตัวของตะวัน-แบม แบบเต็มๆ ได้ที่นี่ https://bit.ly/3WMRlRR


จากกรณีที่คณาจารย์คณะนิติศาสตร์เรียกร้องให้ศาลเพิกถอนคำสั่งถอนประกันตัวของ ทานตะวัน ตัวตุลานนท์ (ตะวัน) และ อรวรรณ ภู่พงษ์ (แบม) ผู้ต้องหาในคดี ม.112 รวมถึงให้ปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีการเมืองทุกคดี
การเรียกร้องดังกล่าวนี้ ถือเป็นการเบี่ยงประเด็นและชี้นำให้เกิดความเข้าใจผิด

เลือกติดตามช่องทางอื่น ๆ ของ Lue History ได้ที่นี่
https://linktr.ee/luehistory
#LueHistory #ถอนประกันตัวม112 #ตะวันแบม