มันเป็นความสัมพันธ์ที่สุดท้ายก็ต้องเลิกกันพอถึงวันนั้น.. ผมเป็นฝ่ายชายและแฟนผมเป็นผู้หญิง เขาได้บอกผมว่าก่อนที่จะมาคบกับผม เขาเคยมีแฟนมาก่อนอยู่แล้วคบกันมานานมากๆ น่าจะ 5 ปีได้ ก่อนจะมาคบกันก็ได้เป็นเพื่นกันมาก่อนเลยรู้เกี่ยวกับแฟนผมมากกว่าผมอีก ซึ่งตอนนั้นเขายังอายุน้อยเวลารักใครก็รักแบบลืมหูลืมตาเลย แบบรักมากๆและครอบครัวของแฟนเก่าก็ยังรู้จักกับครอบครัวเขาอีกด้วย พวกผู้ใหญ่ก็เลยให้เขากับแฟนเก่าอยู่ด้วยกัน แบบไว้ใจกันปล่อยให้อยู่ด้วยกัน โดยฝ่ายครอบครัวของแฟนเก่าเป็นครอบครัวที่มีฐานะพอสมควร ในช่วงนั้นครอบครัวของแฟนผมเรียกได้ว่าเงินไม่มีส่งแฟนผมไปเรียนด้วยซ้ำ ครอบของแฟนเก่าได้ช่วยเหลือเขาจนเรียนจบ ม.2 - ม.3 เลย พอถึงจุดที่แฟนเก่าเลิกกับเขาแล้ว เลิกกันแบบที่แฟนเก่ามันไม่เคยพูดสักคำด้วยซ้ำถึงเหตุผลที่นอกใจเขาแล้วจากนั้นก็หายไป มาๆหายๆ เดี๋ยวก็ทักมาแล้วก็หายไปอีก จนแฟนผมได้ขึ้น ม.5 ผมอยู่ ม.4 เหมือนจะอายุห่างกัน 1 ปี แต่จริงๆ มีช่วงที่เขาดรอปเรียนเพราะเข้าโรงบาล อายุผมกับเขาก็น่าจะห่างกัน 2 ปี ผมได้คบกับเขาตั้งแต่ตอนเขาอยู่ ม.5 เราคบกัน มีช่วงเขาบอกเลิกผม 2  และก็ยังคบกันมาได้จนถึง 1 ปี พวกเรารักกันด้วยเหตุผลไว้ใจช่วงกันและรู้ทุกอย่างช่วงกันและกัน จนถึงตอนที่เขาบอกผมว่าครอบครัวเขาได้เลือกคู่หมั้นให้เขาจนเลือกแหวนกัน แล้ว คู่หมั้นของเขาก็เป็นแฟนเก่าเขา คือตอนเด็กแฟนผมน่าจะพูดอะไรแบบเด็กๆ แล้วพวกผู้ใหญ่ก็ตกลงกันเอง แบบเลือกคู่ให้แล้วถึงจะเลิกกัน ก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี รอแต่แฟนผมเรียนจบมหาลัยก็ได้แต่งกัน ผมมีเวลาอยู่ประมาณ 1-3 ปี ที่ได้คบกับเขา.. ผมมีความสุขมากเลยนะในช่วงเวลา 1 ปี เขาก็เช่นกัน เขาไม่ได้รักแฟนเก่า แล้วพอโตมาเขาก็คิดว่ามันตลกมากที่ตอนเด็กเขาเป็นแบบนั้น แต่โชคชะตามันกำหนดไว้แล้วว่าผมไม่ใช่คู่ของเขาตั้งแต่แรกอยู่ ผมและเขาจะคบกันจนกว่าวันนี้นจะมาถึง ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย ความรักมันกินไม่ได้จริงๆสุดท้ายพวกผู้ใหญ่มันก็เลือกเงินกัน เหมือนละครเลยเนอะ แต่นี่มันชีวิตจริงนิ..
ผมก็แค่กระต่ายหมายจันทร์ ไม่มีทางเอื้อมถึง ขอแค่ได้รักเธอผมก็มีความสุขแล้วครับ..

สุดท้ายผมขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยครับว่ามีใครมีประสบการณ์แบบผมมั้ยหรือผมควรทำยังไงดีต่อไป