ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นโลกส่วนตัวสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย เป็นคนชอบคิดมากและชอบเก็บไว้คนเดียว เราเคยกินยาจะฆ่าตัวตายตอนม.2 แต่เราเป็นแค่อาหารเป็นพิษค่ะ แต่หลังจากเราก็ปกตินะคะไม่เคยคิดจะทำอีก แต่ช่วง1-2ปีที่ผ่านมา เรารู้สึกชีวิตเราไร้ค่า ไร้หนทาง ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ทำไรก็ไม่ดี รู้สึกไม่เป็นที่รักของใคร และเมื่อก่อนเราเป็นคนร้องไห้ยาก แต่ช่วงนี้เราร้องไห้ง่ายมาก อ่านเจออะไรหรือดูอะไรเศร้าๆหรือซาบซึ้งมีความสุขก็ร้องไห้ออกมาเอง ทั้งทีเมื่อก่อนเราไม่เป็นเลยคะ ยิ่งต้นปีมานี้เราโลกส่วนตัวสูงมากขึ้นไปอีก ไม่อยากทำอะไร ไม่มีกะจิตกะใจเลย กลับมาคิดว่าอยากตายไปซะ อยากหายไปจากโลกใบนี้ อยากนอนไม่ตื่นมาอีก แต่ครั้งนี้เรายังไม่ถึงขึ้นกินยาหรือทำร้ายตัวเองคะ แค่คิดและหาวิธีการตาย และก็เบื่ออาหารไม่ค่อยอยากกิน จะกินก้กินได้นิดเดียวจากเป็นคนชอบกินและกินเก่งมาก นอนไม่ค่อยหลับด้วยคะ พอตกกลางคืนเราจะตาสว่างมาก แต่พอตอนเช้าช่วงบ่ายเราจะเริ่มง่วงทันที เราเคยซื้อยานอนหลับและพวกวิตามินให้ผ่อนคลายนอนหลับมากิน ก็ไม่ช่วยเลยคะ ทำไงเราก็ไม่หลับ ขนาดเราฝืตไม่นอนวันนึงเต็มๆเผื่อจะได้มานอนกลางคืน รีเซ็ตการนอนแต่ไม่เป็นผลคะ ง่วงได้แปปๆเราก็ตาสว่างเหมือนเดิม  แต่เราไม่กล้าบอกพ่อแม่ เพราะเราไม่มั่นใจว่าเราเป็นแค่ภาวะหดหู่หรือซึมเศร้