ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
สวัสดีค่ะเราชื่อแก้มเราเรียนอยู่ชั้น ม. ต้นหลายวันที่ผ่านมาเราเครียด,เศร้า กับชีวิตมากๆเพราะตั้งแต่เด็กเรามักจะโดนแกล้งโดนล้อโดนทิ้งเป็นประจำอย่างตอนประถมเราโดนเพื่อนดึงกระเป๋าไปเล่นเกมอะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับผีพอเราดึงคืนเท่านั้นแหละก็โดนล้อว่าเป็นอีผีบ้าตอนปอสี่ตอนนั้นเราทำง่นกลุ่มเพื่อนให้เราเอากรรไกรมาแต่พอวันรุ่งขึ้นตอนที่จะทำงานกลุ่มเพื่อนก็บอกว่า"กูบอกให้เอากระดาษมาทำไมไม่เอามา"ตั้งแต่นั้นเราก็โดนเพื่อนว่าตลอดที่มีงานกลุ่มพอปอสองเราก็โดนไถตังค์ปัจจุบันเราอยู่ม.ต้นชีวิตก็เหมือนจะดีขึ้นเรามีเพื่อนมากขึ้นแต่พอเวลาผ่านไปทุกคนก็แยกกันอยู่ตอนนั้นเราสนิทกับเพื่อนคนนึงแต่เราก็ทะเลาะกันเพราะงานตอนนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกหลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกับเพื่อนอีกคนแต่ปัจจุบันเราก็แถบไม่ได้คุยกันเลยเราไปทักก็ไม่สนใจตอนนี้เราก็มีเพื่อนต่างห้องกับเพื่อนในห้องที่เป็นสาวสองแต่โชดดีที่เพื่อนต่างห้องเราเข้าใจเราห่วงเราแต่เราก็ได้อยู่กับเพื่อนต่างห้องแค่ตอนกลางวันเท่านั้นแต่อย่างน้อยตอนเรียนเราก็ยังมีเพื่อนที่เป็นสาวสองอยู่พวกเราก็อยู่ด้วยกันตั้งแต่นั้นแต่พอช่วงกิจกรรมยุวะเรากับเพื่อนในห้องที่ไม่ค่อยสนิทก็ทะเลาะกันตอนซ้อมกิจกรรมเรายอมรับว่าเรามีส่วนผิดอยู่ตรงที่มือเราเกรงเกือนไปแต่เพื่อนเราก็เหมารวมเอาคนที่หัวเราะคนที่เล่นมาว่าเราทั้งที่เรายังไม่ได้หัวเราะตอนเราเข้าแถวเราได้ยินเขานินทาเรา.ตอนนี้เราพยายามปรับปรุงทุกๆเรื่องเรารู้สึกแย่มากๆเราควรจะใช้ชีวิตต่อยังไงดีคะ
ขอปรึกษาหน่อยค่ะตอนไม่รู้จะใช้ชีวิตยังไงแล้ว
สวัสดีค่ะเราชื่อแก้มเราเรียนอยู่ชั้น ม. ต้นหลายวันที่ผ่านมาเราเครียด,เศร้า กับชีวิตมากๆเพราะตั้งแต่เด็กเรามักจะโดนแกล้งโดนล้อโดนทิ้งเป็นประจำอย่างตอนประถมเราโดนเพื่อนดึงกระเป๋าไปเล่นเกมอะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับผีพอเราดึงคืนเท่านั้นแหละก็โดนล้อว่าเป็นอีผีบ้าตอนปอสี่ตอนนั้นเราทำง่นกลุ่มเพื่อนให้เราเอากรรไกรมาแต่พอวันรุ่งขึ้นตอนที่จะทำงานกลุ่มเพื่อนก็บอกว่า"กูบอกให้เอากระดาษมาทำไมไม่เอามา"ตั้งแต่นั้นเราก็โดนเพื่อนว่าตลอดที่มีงานกลุ่มพอปอสองเราก็โดนไถตังค์ปัจจุบันเราอยู่ม.ต้นชีวิตก็เหมือนจะดีขึ้นเรามีเพื่อนมากขึ้นแต่พอเวลาผ่านไปทุกคนก็แยกกันอยู่ตอนนั้นเราสนิทกับเพื่อนคนนึงแต่เราก็ทะเลาะกันเพราะงานตอนนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกหลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกับเพื่อนอีกคนแต่ปัจจุบันเราก็แถบไม่ได้คุยกันเลยเราไปทักก็ไม่สนใจตอนนี้เราก็มีเพื่อนต่างห้องกับเพื่อนในห้องที่เป็นสาวสองแต่โชดดีที่เพื่อนต่างห้องเราเข้าใจเราห่วงเราแต่เราก็ได้อยู่กับเพื่อนต่างห้องแค่ตอนกลางวันเท่านั้นแต่อย่างน้อยตอนเรียนเราก็ยังมีเพื่อนที่เป็นสาวสองอยู่พวกเราก็อยู่ด้วยกันตั้งแต่นั้นแต่พอช่วงกิจกรรมยุวะเรากับเพื่อนในห้องที่ไม่ค่อยสนิทก็ทะเลาะกันตอนซ้อมกิจกรรมเรายอมรับว่าเรามีส่วนผิดอยู่ตรงที่มือเราเกรงเกือนไปแต่เพื่อนเราก็เหมารวมเอาคนที่หัวเราะคนที่เล่นมาว่าเราทั้งที่เรายังไม่ได้หัวเราะตอนเราเข้าแถวเราได้ยินเขานินทาเรา.ตอนนี้เราพยายามปรับปรุงทุกๆเรื่องเรารู้สึกแย่มากๆเราควรจะใช้ชีวิตต่อยังไงดีคะ