ที่ตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ 
ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี มุ่งร้ายต่อบ้านเกิดใดๆครับ
ไม่ได้ล่อเป้า ไม่ได้บลัฟอะไรทั้งนั้น 

เเต่เพียงเพราะบางทีบางเวลา
จะมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้เลย
ถึงภูมิลำเนาเป็นคนที่อยู่ในพื้นที่พูดภาษาถิ่นตั้งแต่เกิดแล้ว
ได้ยิน คุ้นชินมาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว 
ขอไม่เปิดเผยภูมิภาคแล้วกันครับ เพื่อความสบายใจ
เหตุผลอิ่นๆนอกเหนือจากนี้ฯลฯ

สมัยเด็กไม่รู้สึกเท่าไหร่ คงด้วยความเคยชิน
แต่พอโตมา
มันก็เลี่ยงไม่ได้ในบางครั้งครับ ไม่รู้ว่าความคิดแบบนี้มาได้ยังไง

ด้วยสำเนียงการพูดของคนที่นี่ ส่วนใหญ่แทบทุกคน
จะค่อนข้างห้วนกระด้าง
เสียงแข็ง เสียงหนักห้วน และพูดรัวเร็วมาก 

ขนาดพูดปกติ เพียงแค่เสียงดังหน่อยเล็กน้อย
รู้สึกเหมือนเค้าอารมณ์ไม่ดีเลย หริอกำลังหงุดหงิดเลย..

บางทีแอบมีความรู้สึกกลัวด้วยซ้ำ
บางคนอาจจะติดนิสัยพูดเสียงดัง ยิ่งทำให้รู้สึกกลัว..
ต่อให้คนพูดคนนั้นเป็นผู้หญิงก็ตาม..

แต่ไม่ใช่ตลอดเวลา ส่วนใหญ่ มีแค่บางครั้งที่จะรู้สึกแบบนี้ครับ

จึงอยากมาปรึกษาว่า ทำยังไงดี แปลกมั้ย 
ที่มีความรู้สึกกลัวภาษาถิ่นบ้านตัวเอง